Live τώρα    
19°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
16.2°C20.7°C
2 BF 53%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
17 °C
15.2°C17.7°C
1 BF 74%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C16.6°C
3 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.0°C18.0°C
2 BF 59%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
15.9°C15.9°C
0 BF 55%
Ώρα να αφήσουμε τον φιλελεύθερο ατομισμό και να δούμε και λίγο την πάρτη μας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ώρα να αφήσουμε τον φιλελεύθερο ατομισμό και να δούμε και λίγο την πάρτη μας

ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ*

Είναι κύριο ζητούμενο για μια ευσύντακτη, δημοκρατική πολιτεία το να υπάγει την πολιτική στην υπηρεσία του γενικού συμφέροντος. Για την Αριστερά, η ίδια η δημοκρατία, ως διαρκής διακύβευση στο πεδίο της πολιτικής, είναι δημοκρατία του γενικού συμφέροντος. Το ότι η υπογραφείσα συμφωνία είναι αποτέλεσμα ήττας και πραξικοπηματικής επιβολής δεν ακυρώνει την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει με γνώμονα το γενικό συμφέρον. Η έννοια, άλλωστε, του γενικού συμφέροντος δεν αγνοεί τις κοινωνικές συγκρούσεις ούτε απαλείφει τους ταξικούς προσδιορισμούς που τη συνδέουν με το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ισότητας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να εφαρμόσει μια συμφωνία εκβιαστικώς επιβληθείσα, ενώ, ταυτοχρόνως θα αναζητεί τις δυνατότητες για τον μετριασμό των σκληρών συνεπειών της, χωρίς αυτό να την καθιστά υπερασπίσιμη. Αυτό αναδεικνύει ως γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη, δηλαδή την, κατά το δυνατόν, μεταφορά των βαρών της λιτότητας σε αυτούς που, όχι μόνο δεν κατέβαλαν ό,τι τους αναλογούσε, αλλά έβγαλαν και κέρδος. Πρόκειται για τους σύγχρονους μαυραγορίτες.

Οι τελευταίοι πλούτισαν και μέσω της ανέλεγκτης φοροδιαφυγής, την οποία ουδέποτε άγγιξαν οι πολιτικοί πάτρωνες του νέου μαυραγοριτισμού. Ως εκ τούτου, η πάταξη της φοροδιαφυγής έχει στρατηγική σημασία. Από τη μια, συνιστά εφαρμογή της αρχής της ισοπολιτείας και της ίσης μεταχείρισης όλων των πολιτών ως προς το ότι όλοι πρέπει να συνεισφέρουν ανάλογα με την οικονομική τους δυνατότητα. Από την άλλη, είναι ο τρόπος για να αποφευχθούν σκληρότερα μέτρα.

Η έννοια του γενικού συμφέροντος, που είναι σηματωρός της δημοκρατικής πολιτείας, δεν είναι ενιαία σε κοινωνίες με ταξικό πολυκερματισμό και επιμέρους αντιμαχόμενα συμφέροντα. Μόνο ο δημοκρατικός σοσιαλισμός συνιστά εγγυητική συνθήκη του γενικού συμφέροντος συναφώς προς την κοινωνική δικαιοσύνη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, ως η μόνη αξιόπιστη κυβερνητική και ριζοσπαστική δύναμη, καλείται να πορευτεί στην κόψη αυτής της αντινομίας. Για να μην χάσει τον δρόμο του, χρειάζεται έναν μπούσουλα. Αυτός θα είναι η κοινωνική δικαιοσύνη ως διαρκές ζητούμενο, ταυτόχρονα με την επαναφορά της δημοκρατίας στο πεδίο της πολιτικής. Για να γίνει, όμως, αυτό, θα χρειαστεί η σύγκρουση με τον εσμό των συμφερόντων και των κομματικών τους υποζυγίων. Αυτή η σύγκρουση προϋποθέτει συμμαχία με την κοινωνία, επειδή είναι αδύνατη η έξοδος από την κρίση χωρίς να δοθεί και να κερδηθεί η μάχη με τη διαφθορά και τη διαπλοκή, δηλαδή με τον μηχανισμό που υπονομεύει την πολιτική του γενικού συμφέροντος.

Ως προς αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι και ταξικά αλλά και διαρθρωτικά - μεταρρυθμιστικά ριζοσπαστικός (το δεύτερο είναι τόσο σημαντικό όσο και το πρώτο), εφόσον θα πορεύεται με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη, άρα τη δίκαιη ανακατανομή των φορολογικών βαρών. Χωρίς τα παραπάνω, τα υπόλοιπα είναι κούφια λόγια. Αυτά λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και επειδή το εκλογικό δίλημμα είναι «Τσίπρας ή Μεϊμαράκης;», αυτά λέει ο Αλέξης Τσίπρας.

Τι λέει, όμως, ο αρχηγός της Ν.Δ.; Λέει κάτι αποκαλυπτικό: ότι όλα τα παραπάνω είναι παραμύθια. Για την ακρίβεια, δεν το είπε έτσι. Είπε (Star, «Ενικός») ότι, για τη φοροδιαφυγή, «η εκτελεστική εξουσία μόνο την ευχή μπορεί να κάνει για να προχωρήσει πιο γρήγορα και να δώσει και την υποδομή στη Δικαιοσύνη να λειτουργήσει πιο γρήγορα. Δεν είναι απαραίτητο ότι η εκτελεστική εξουσία το κολλάει αυτό».

Να, λοιπόν, τι κάνει η εκτελεστική εξουσία, κατά την πολιτειακή αντίληψη του αρχηγού της Ν.Δ.: κάνει ευχές, όχι όμως παιδικές, διότι δεν έχει φανταστικούς φίλους. Έχει πραγματικούς φίλους: τα μεγάλα συμφέροντα, που αντιμάχονται την πολιτική του γενικού συμφέροντος και κουρνιάζουν στην πολιτική τού «να κοιτάξουμε την πάρτη μας». Αυτά χρειάζονται εκτελεστικά, κομματικά όργανα, που θεωρούν ότι -στη δημοκρατία- η εκτελεστική εξουσία περιορίζεται στο να εύχεται υπέρ του γενικού συμφέροντος, αλλά να πράττει για την πάρτη τους.

Να το δίλημμα των εκλογών. Σε αυτή την επιλογή θα δοκιμαστούν και ο πολιτικός ριζοσπαστισμός και η δημοκρατική μας αυτοσυνειδησία.

* Ο Στέφανος Δημητρίου διδάσκει Πολιτική Φιλοσοφία στον Τομέα Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL