Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Απ' όλα τα προεκλογικά σποτ, πιο πολύ μου άρεσε αυτό της Ν.Δ. με τον Γιάννη και τον παππού του. Ο παππούς μπαίνει βαρύθυμος στο λαϊκό σπίτι και βλέπει τον Γιάννη μπροστά στον υπολογιστή και τη γιαγιά του Γιάννη μπροστά στην τηλεόραση, που μεταδίδει στη διαπασών μια ομιλία του Τσίπρα. Τους προσπερνάει, μπαίνει στην κουζίνα, ανοίγει το ψυγείο, ψάχνει από δω, ψάχνει από εκεί και το μόνο που βρίσκει είναι μια μισοσαπισμένη ντομάτα.
Το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό είναι ότι η Ν.Δ. μάς προτρέπει να πάρουμε τον Τσίπρα με τις ντομάτες. Αποκλείεται. Η έμφυτη αστική ευγένεια του Μεϊμαράκη δεν θα επέτρεπε τέτοιο ολίσθημα. Άλλο είναι το μήνυμα: Εξαιτίας των πολιτικών του Τσίπρα, στο ψυγείο απέμεινε μόνο μία μισοσαπισμένη ντομάτα, ενώ επί των ημερών της Ν.Δ. ξεχείλιζε το ψυγείο από του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλά. Φουαγκρά χήνας, πατέ από εντόσθια ορτυκιών, φιλέτα από μοσχαράκι κόμπε, σούσι κομμένο από Ιάπωνα σεφ, φασιανοί μαριναρισμένοι σε πεπαλαιωμένο οίνο Βουργουνδίας, μποτίλιες με γαλλικό καμπανίτη και από δίπλα μικρά μπουκάλια Κρεμ ντε Κασίς, για να φτιάχνουν ο παππούς και η γιαγιά Κις Ρουαγιάλ, να κάθονται στον καναπέ, να βλέπουν Άδωνι και να μερακλώνουν. «Τα λιγουρεύεστε, τα λιγουρεύεστε;». Κατόπιν τούτων, δικαίως ζήτησε ο Βαγγέλης από το ντιμπέιτ να του δοθεί η εντολή για να συνεχίσει το έργο της κυβέρνησης Σαμαρά. Για να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση και να γίνει η σαπισμένη ντομάτα του Τσίπρα αυγό Φαμπερζέ.
Μου άρεσε επίσης και το χιουμοριστικό σποτάκι της ΛΑΕ που δείχνει τον Λαφαζάνη να μπαίνει στο ταξί και να πηγαίνει προς το νομισματοκοπείο, προκειμένου να αρπάξει, όπως είπε ο ίδιος χαριτολογώντας στο ντιμπέιτ, 22 δισ. ευρώ . Ωραίο σποτάκι, αλλά όχι και τόσο αληθοφανές, αφού είναι εντελώς απίθανο ο ηγέτης ενός υπεραριστερού κόμματος να επιλέγει το ταξί και όχι τις αστικές συγκοινωνίες, εν προκειμένω το μετρό, που σταματάει έξω από το νομισματοκοπείο. Κάνανε και ένα χιουμοριστικό σποτ με τον Λαπαβίτσα, το οποίο διαφημίζει εμμέσως τον Σταύρο Θεοδωράκη, ενώ έπεται και χιουμοριστικό σποτ με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Κι όποια μνημονιακή κουφάλα δεν γελάσει...
Το χιούμορ είναι πάντοτε αποδοτικό, στην περίπτωση της ΛΑΕ, ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στους δυνητικούς ψηφοφόρους. Ο Λαφαζάνης, η Κωνσταντοπούλου και τα άλλα στελέχη περιγράφουν την πραγματικότητα με ορολογία αποκαλυψιακή, λες και τους γράφει τους λόγους ο Ιωάννης της Πάτμου. Ταφόπλακες, κρεμάλες, λαιμητόμοι, λαίλαπες, καταλήστευση, σκοτάδι, πείνα, αυτοκτονίες. Καλά, ρε φίλε, απορεί ο δυνητικός ψηφοφόρος. Το πρωί μού περιγράφεις τη ζωή σαν ένα μοναχικό ταξίδι προς τον θάνατο, με μικρά διαλείμματα μαζικών καταστροφών, και το βράδυ μου δείχνεις χιουμοριστικά σποτάκια για να γελάσω και να ευφρανθώ;
Προσοχή, κύριε Λαφαζάνη. Το γέλιο είναι πράγμα ύπουλο, εκκρίνει ορμόνες που χαλαρώνουν το νευρικό σύστημα και το συμπαθητικό και το παρασυμπαθητικό. Το νου σας μην παραχαλαρώσουν οι ψηφοφόροι και ρίξουν την ψήφο τους στον Τσίπρα. Κάτι ήξεραν οι καλόγεροι του Μεσαίωνα που εξαφάνισαν το βιβλίο του Αριστοτέλη για την κωμωδία.
