ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΕΪΚΟΠΟΥΛΟΥ*
Η συμφωνία που επέλεξε η ελληνική κυβέρνηση ως την λιγότερο επώδυνη λύση, προκειμένου να μην οδηγηθεί η χώρα στην άτακτη χρεοκοπία, δεν επιτρέπει τη θριαμβολογία. Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια δύσκολη συμφωνία, στην οποία οδηγηθήκαμε έπειτα από ισχυρές πιέσεις διλημμάτων που τέθηκαν εκβιαστικά από τους εταίρους μας.
Έχουμε για τρία χρόνια εξασφαλίσει την κάλυψη των χρηματοδοτικών μας αναγκών, μια ήπια δημοσιονομική προσαρμογή με χαμηλά πλεονάσματα, ένα αναπτυξιακό πακέτο 35 δισ. και αποφυγή κουρέματος των καταθέσεων. Αυτό είναι κάτι καλύτερο από την πρόταση των θεσμών πριν από το δημοψήφισμα, για πεντάμηνη παράταση με ένα μικρό βραχυπρόθεσμο δάνειο, με αξιολογήσεις και προαπαιτούμενα.
Υπάρχουν λοιπόν και θετικά σημεία, τα οποία μπορούν να αποδειχθούν καταλύτες για τη διαδικασία ανάκαμψης και ανοικοδόμησης της χώρας, όπως πλεονάσματα χαμηλότερα από εκείνα της συμφωνίας της προηγούμενης κυβέρνησης κατά 11%, που μειώνουν τα δημοσιονομικά μέτρα που θα ληφθούν κατά 20 δισ., αποτροπή της εκχώρησης των κόκκινων δανείων σε distress funds, προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς μέχρι 1.1.2016, που θα πρέπει να συνυπολογιστεί με το προστατευτικό πλαίσιο που θα φέρει το φθινόπωρο με νομοθέτημα η κυβέρνηση.
Να σημειωθεί ακόμη ότι δεν έγινε άμεση περικοπή μισθών και συντάξεων, όπως τα προηγούμενα χρόνια, που έφτασε το 40%, αλλά μόνο οριακή έμμεση μείωση συντάξεων υπέρ ασθενείας, ενώ δόθηκε χροιά αναλογικότητας στην αύξηση της έκτακτης εισφοράς, όπως για παράδειγμα 8% σε εισοδήματα άνω των 500.000 ευρώ. Επιπλέον, αξίζει να αναφερθεί η παραμονή σε ισχύ του νόμου για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης αλλά και της δωρεάν εξέτασης των πολιτών στα νοσοκομεία χωρίς το εισιτήριο των 5 ευρώ ή ακόμη η συγκρότηση του νέου Ταμείου Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας με τέτοιο τρόπο ώστε τα έσοδα από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας να επιστρέφουν κατά 50% στην ανάπτυξη, πράγμα που δεν συνέβαινε με το ΤΑΙΠΕΔ, όπου η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας πήγαινε 100% στην αποπληρωμή του χρέους.
Αξίζει να επισημανθεί ακόμη ότι η συμφωνία διέπεται από το Διεθνές Ευρωπαϊκό Δίκαιο και όχι από το αγγλικό, όπως είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος για την αναδιάρθρωση του χρέους, αφού το Ευρωπαϊκό Δίκαιο είναι υπέρ του οφειλέτη, καθώς τον θεωρεί ως το αδύναμο μέρος μιας δανειακής σύμβασης και έτσι η Ελλάδα θα έχει πλέον τη δυνατότητα να τη διαπραγματευτεί, πράγμα που απαγορευόταν με το Αγγλικό Δίκαιο. Ακόμη, στη δανειακή σύμβαση δεν συνεπάγεται παραίτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελληνικής Δημοκρατίας, δηλαδή δεν παραιτείται το Δημόσιο ως προς τη δημόσια περιουσία αυτού και άρα δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο η περιουσία του ούτε η εθνική κυριαρχία της χώρας.
Όποιος πιστεύει ότι όλα τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας απορρέουν από τη συμμετοχή μας στο ενιαίο νόμισμα πλανάται πλάνην οικτρά. Είναι βέβαιο ότι εάν αναγκαζόμασταν να πάμε σε άτακτη χρεοκοπία και εθνικό νόμισμα χωρίς αποθεματικά ξένου συναλλάγματος, αυτό θα σήμαινε τη σχεδόν άμεση προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ και τότε... ούτε τη λιτότητα ούτε τη σκληρή μνημονιακή ατζέντα θα μπορούσαμε να αποφύγουμε.
Επιλέγοντας τη λιγότερο επώδυνη λύση, τη συμφωνία, θα παλέψουμε το επόμενο διάστημα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση και να αναβαπτίσουμε την Ελλάδα στο νερό της διαφάνειας, της αξιοκρατίας και της δίκαιης κατανομής των βαρών. Η ανασύνταξη της ελληνικής οικονομίας έγκειται στην αξιοποίηση των ανταγωνιστικών μας πλεονεκτημάτων, δηλαδή όλων εκείνων των αγαθών που κάνουν τη χώρα μας μοναδική και άρα διεθνώς ανταγωνιστική, στην ανάδειξη του πράσινου τουρισμού, την αξιοποίηση του τεράστιου πολιτισμικού της πλούτου και φυσικά στην αξιοποίηση του προσοντούχου ανθρώπινου κεφαλαίου της.
Η διαπραγματευτική περιπέτεια της Ελλάδας αποκάλυψε τις ρωγμές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα που δημιουργεί η σύγκρουση μιας συντηρητικής αντίληψης για το μέλλον της Ευρώπης με μια προοδευτική αντίληψη, η οποία θέλει την Ευρώπη των λαών και όχι την Ευρώπη της λιτότητας. Η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σκληρά με γνώμονα τη λαϊκή εντολή για παραμονή στην Ε.Ε. και έθεσε το θέμα του δημοκρατικού ελλείμματος στην Ευρώπη, προκαλώντας μια συζήτηση που μόλις τώρα ξεκινά. Δεν μας αρέσει αυτή η συμφωνία, όμως συνθηκολογήσαμε προκειμένου να αποκλειστεί η πιθανότητα μιας ακόμη μεγαλύτερης φτωχοποίησης του λαού μας και να σταθεροποιηθεί η οικονομία μας. Δεν παρεκκλίνουμε από τις ιδεολογικές μας αρχές. Κληθήκαμε όμως να πάρουμε μια απόφαση λαμβάνοντας υπόψη τους πραγματικούς ελληνικούς και διεθνείς συσχετισμούς. Το διακύβευμα είναι τώρα αυτή η κυβέρνηση να αποδείξει τον κοινωνικό της προσανατολισμό και το ηθικό της πλεονέκτημα, διαχειριζόμενη ήπια τη συμφωνία με την εφαρμογή εκείνων των αντισταθμιστικών μέτρων που θα λειάνουν τις σκληρές της πλευρές.
* Ο Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος είναι βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ
