ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
«Αλέξη, περίμενέ μας, ερχόμαστε κι εμείς. Και τότε θα είμαστε πιο ισχυροί στην πάλη για την αλλαγή των συσχετισμών σε μια Ευρώπη που θέλει να κάνει την Ελλάδα προτεκτοράτο...", βροντοφωνάζει ο Πάμπλο Ιγκλέσιας λίγο πριν από την υπογραφή της οδυνηρής συμφωνίας του Αλέξη Τσίπρα με τους Ευρωπαίους «εταίρους» μας στη σύνοδο κορυφής των ηγετών της Ευρωζώνης, την 13.7.15.
Και η Λουτσιάνα Καστελίνα σημειώνει: «Ένας συμβιβασμός δεν είναι αναγκαστικά κακός. Το ζήτημα είναι να διαπιστωθεί εάν αλλάζει προς το καλύτερο τον συσχετισμό δυνάμεων. Θα ήθελα οι νεότερες γενιές, που τείνουν να ταυτίζουν τη λέξη 'συμβιβασμός' με τη λέξη 'προδοσία', να διαβάσουν και να μάθουν λίγο παραπάνω από την Ιστορία...". Να μάθουν π.χ. για τη Συμφωνία του Πότδσαμ, της Τεχεράνης, του Μπρεστ - Λιτόφσκ, για το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ... Να μάθουν τι σημαίνει «...κάθε τι άλλο θα ήταν αφάνταστα χειρότερο για τον λαό, για τη χώρα, για τον κοινωνικό μετασχηματισμό...». Και η Λουτσιάνα συνεχίζει: «Για την Ελλάδα, πιστεύω πως ο Τσίπρας έχει δίκιο, για τον απλό λόγο ότι η εναλλακτική λύση θα είχε πολύ βαρύτερες συνέπειες για τον ελληνικό λαό. Μια νίκη της Αριστεράς στην Ιρλανδία ή την Ισπανία θα ήταν σημαντική για την αλλαγή της ισορροπίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στη Κομισιόν. Αλλά είμαστε πεπεισμένοι ότι εκείνο που θα κάνει πραγματικά τη διαφορά θα ήταν ένας κοινός πολιτικός χώρος της Αριστεράς στο επίπεδο της ευρωπαϊκής κοινωνίας των πολιτών...».
Αυτά τα καθήκοντα είναι μπροστά μας. Να αλλάξουμε υπέρ της Αριστεράς τους συσχετισμούς δυνάμεων στην ενωμένη Ευρώπη. Να κάνουμε τη διαφορά με τη δυναμική του ευρωπαϊκού κινήματος που παλεύει για την Ευρώπη του ουμανισμού, της αλληλεγγύης των λαών της, της ανθρωπιστικής επίλυσης του μεταναστευτικού προβλήματος, του εργασιακού πολιτισμού, της αναβάθμισης της ποιότητας ζωής για όλους τους κατοίκους της, της αγωνίας για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών και όχι για τα πλούτη των τραπεζιτών - των κεφαλαιοκρατών... Να συμβάλουμε για να υπάρξουν κι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που να αποδεικνύουν με τις πράξεις τους, με τις νομοθετικές παρεμβάσεις τους, ότι «οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη...», ότι αντιμετωπίζουν ως κυβερνητική προτεραιότητα τη φτώχεια, την πείνα, την έλλειψη στέγης και θέρμανσης, αναβαθμίζουν τις υπηρεσίες προς τα άτομα με αναπηρίες, επαναφέρουν τις συντάξεις στους ανασφάλιστους υπερήλικες, διευκολύνουν τους απεγνωσμένους από μη εξυπηρετούμενα χρέη, αποδίδουν την ιθαγένεια στα παιδιά μετανάστες δεύτερης γενιάς, οργανώνουν την πάταξη της διαφθοράς, της διαπλοκής, του αθέμιτου πλουτισμού, καθιερώνουν την ελεύθερη πρόσβαση για όλους στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας.
Να το κάνουμε στην περίοδο που οι λαοί της Ευρώπης βγήκαν κατά χιλιάδες στις πλατείες και τους δρόμους της για να διαδηλώσουν τη συμπαράστασή τους στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό από τη βαρβαρότητα του ευρωπαϊκού ιερατείου απέναντί του, το οποίο απαιτεί καταστροφικά υφεσιακά - νεοφιλελεύθερα μέτρα για αποπληρωμή χρεών που δημιούργησε το άθλιο πολιτικό - οικονομικό σύστημα εξουσίας στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, με τη συνενοχή, βέβαια, και των Ευρωπαίων «εταίρων» του.
Να το κάνουμε τώρα, που ακόμη και το «Spiegel» αναγνωρίζει ότι «η Ευρώπη, όπως την οραματίζεται ο Σόιμπλε, κινδυνεύει με ανάφλεξη», τώρα που, όπως επισημαίνει ο Μανουέλ Βαλς, «η ελληνική κρίση αποκάλυψε το έλλειμμα οράματος στη σημερινή Ευρώπη». Τώρα που διαπιστώνεται ότι:
* «Επανεμφανίζεται ως οικονομικός ναζισμός το αποκρουστικό πρόσωπο του γερμανικού σωβινισμού που επιδιώξαμε να ξεχαστεί. Ο Σόιμπλε χρησιμοποιεί το ευρώ ως οικονομικό αναμορφωτήριο της νότιας Ευρώπης...» (Γιόσκα Φίσερ).
* «Η ψυχρή και απότομη αντίδραση της γερμανικής κυβέρνησης στις ελληνικές προτάσεις ήταν αναξιοπρεπής και στόχευε να οδηγήσει στην απομάκρυνση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη...» (Γιούργκεν Χάμπερμας).
* «Οι Χριστιανοδημοκράτες έχασαν την ευρωπαϊκή τους πυξίδα...» ( Ραλφ Στέγκνερ, αντιπρόεδρος των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών).
* «Η Γερμανία γίνεται ο καταστροφέας της Ευρωζώνης» (Σάρα Βάγκενκνεχτ, αντιπρόεδρος της Κ.Ο. του Die Linke).
* «Ένα κύμα μίσους για τη Γερμανία κατακλύζει την Ευρώπη, θυμίζει 4ο Ράιχ...» ("Die Velt").
* «Η Γερμανία χρησιμοποιεί την ευρωπαϊκή νομοθεσία κατά το δοκούν, ως πρόσχημα για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της» ("Financial Times").
* «Το πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι οι πολιτικές της Γερμανίας που την οδηγούν σε διάσπαση...» (Φιλίπ Λεγκρέν).
Να το κάνουμε τώρα που ο Ματέο Ρέντζι δηλώνει: «Βρισκόμαστε σε μια φάση βαθιάς αλλαγής για το μέλλον της Ευρώπης. Ξεκινά μια μεγάλη συντακτική περίοδος για την οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης, χωρίς λιτότητα...». Τώρα που το αίτημα για απομείωση - αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ώστε να γίνει βιώσιμη η εξυπηρέτησή του το ασπάζονται όχι μόνον το ΔΝΤ και η κυβέρνηση των ΗΠΑ, αλλά και ο Μάριο Ντράγκι, ο Μπενουά Κερέ της ΕΚΤ, ο πρόεδρος της Γερμανίας Γ. Γκάουκ, της Γαλλίας Φρ. Ολάντ, ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο Βέρνερ Φάινμαν, ο Ζακ Ντελόρ, ο Μισέλ Ροκάρ, ο Ρομάνο Πρόντι, η Κατρίν Έκαρτ, ο Πιέρ Μοσκοβισί, ο Ζαν - Κριστόφ Καμπαντελίς, ο Μισέλ Σαπέν, ακόμη και ο Μαριάνο Ραχόι...
Όλα αυτά δείχνουν ότι κάτι κινείται στη Γηραιά Ήπειρο του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, στην οποία επικράτησαν οι δυνάμεις της καπιταλιστικής ασυδοσίας των αγορών, οι δυνάμεις των τελεσιγράφων υποταγής στα νεοφιλελεύθερα δόγματα που δεν σεβάστηκαν το δημοψηφισματικό Όχι του ελληνικού λαού.
Κάτι αλλάζει με πολιορκητικό κριό τη νέα ελληνική κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας -την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στη δυτική Ευρώπη- και τις παρεμβάσεις της για αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής τραγωδίας στη χώρα, για συνολική ανασυγκρότηση και για έντιμο συμβιβασμό με τους δανειστές της, στη βάση της Συμφωνίας του Λονδίνου το 1953, στη βάση των αξιών με τις οποίες δημιουργήθηκε η ενωμένη Ευρώπη, στη βάση της αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας, την οποία απέρριψε το κονκλάβιό της, καθώς κυριάρχησαν οι ακραίοι...
Όμως, η «πύρρεια νίκη» του ευρωπαϊκού ιερατείου έχουμε βάσιμες ελπίδες ότι θα οδηγήσει τους λαούς της Ευρώπης να ενισχύσουν την αλληλεγγύη τους προς τον ελληνικό λαό, τη στήριξή τους στην κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα βρει τους δρόμους για να κάνει τις ρήξεις με όλα τα αίτια και τους υπεύθυνους της υπερχρέωσης και της στρεβλής καπιταλιστικής ανάπτυξης της χώρας, που δεν «μεταλλάσσεται» από έναν πρόσκαιρο συμβιβασμό και δεν πρέπει να πέσει. Θα δυναμώσει τον αγώνα τους για αλλαγή των συσχετισμών..., για νίκες που θα αποδεικνύουν ότι «μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή» όταν οι λαοί και τα κινήματα απαιτούν την Ευρώπη που ονειρευτήκαμε και αναδεικνύουν κυβερνήσεις που θα καταστήσουν εφικτή την αριστερή εναλλακτική πολιτική στην ενωμένη Ευρώπη.
* Ο Σάκης Παπαδόπουλος είναι βουλευτής Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ
