ΤΗΣ ΙΛΕΑΝΑΣ ΣΑΚΚΑ
Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος απουσίας της πολύτιμης συντρόφισσας και φίλης Σούλας Παναρέτου.
Η βδομαδιάτικη στήλη της Μελίνας Βολιώτη κάθε Παρασκευή στην "Αυγή", που όλες την περιμέναμε για να «μορφωθούμε», ήδη κάνει αισθητή την απουσία της.
Όπως τεράστια και ηχηρή είναι και η απουσία της γυναίκας που την υπέγραφε.
Μιας σπουδαίας γυναίκας, μιας πληθωρικής, αυθεντικής, οξυδερκούς και διορατικής προσωπικότητας, που κύριο γνώρισμά της ήταν το ολοκληρωτικό δόσιμο στην υπόθεση της Αριστεράς και στα κινήματα.
Την 4η Αυγούστου 2014 έφυγε από τη ζωή η Σούλα Παναρέτου, ανεκτίμητος θησαυρός για την Αριστερά, τα κινήματα, το γυναικείο κίνημα.
Έφυγε από τη ζωή αθόρυβα, όπως αθόρυβα πορεύτηκε, παρά την τεράστια συμβολή της στην ενδυνάμωση των ιδεών της Αριστεράς, στην ανάδειξη των γυναικείων δικαιωμάτων ως ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σύμφωνα και με την Πλατφόρμα του Πεκίνου του ΟΗΕ.
Το εννοώ το "αθόρυβα". Γιατί ενώ δουλεύαμε για αρκετά χρόνια μαζί στο Τμήμα Γυναικών του ΣΥΝ και σε κάμποσες διαφορετικές χρεώσεις καθηκόντων η κάθε μία, μόνο όταν βραβεύθηκε από τον Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας διαπίστωσα ότι το Μελίνα Βολιώτη ήταν ψευδώνυμο και αντιστοιχούσε στο πρόσωπο της Σούλας Παναρέτου.
Το ίδιο αθόρυβα και διακριτικά πορεύτηκε σε όσα καθήκοντα της ανατέθηκαν, είτε στον πολιτικό της χώρο είτε στο κίνημα.
Μάλιστα στον πολιτικό της χώρο για πολλά χρόνια υπήρξε γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής της Β' Αθήνας του Συναπισμού, συγχρόνως με τη συμμετοχή της στο Τμήμα Γυναικών, στο Τμήμα Εξωτερικής και Ευρωπαϊκής Πολιτικής και παντού παρήγαγε έργο.
Έχω τη γνώμη ότι οι άνθρωποι, είτε άνδρες είτε γυναίκες, δεν πρέπει να μνημονεύονται μόνο με τις θέσεις που κατείχαν η κατέχουν αλλά και με μια ουσιαστική αξιολόγηση για την αποτελεσματικότητα στην εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Με βάση αυτό το στοιχείο, η Σούλα υπήρξε αποτελεσματική απ' όπου και αν πέρασε και αφήνει τεράστιο έργο για να εγκύψουν, να το μελετήσουν και να διδαχτούν οι νέες γυναίκες, που, όμηροι του λάιφ στάϊλ, νομίζουν ότι όλα είναι δεδομένα και ότι δεν χρειάζεται αγώνας για να κρατηθούν τα κεκτημένα και να προχωρήσουμε παραπέρα.
Η απουσία της σήμερα είναι ακόμα πιο εκκωφαντική.
Τώρα που η Αριστερά είναι κυβερνώσα και πρέπει να αναδείξει όλες τις ικανότητές της και να κάνει πράξη όλες τις εξαγγελίες της, να θέσει σε εφαρμογή μελέτες και προγράμματα χρόνων, ο σύνθετος, νηφάλιος και οξυδερκής λόγος της λείπει.
Λείπει η γραπτή και προφορική παρέμβασή της για τα τεκταινόμενα σε διεθνές επίπεδο. Για τη μοίρα των γυναικών στις εμπόλεμες ζώνες, τις μετανάστριες πολιτικούς πρόσφυγες, τις γυναίκες της Αφρικής που οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής υποχρεώνουν να βρουν νέα πατρίδα, να στήσουν ένα νέο σπιτικό.
Για την αδυναμία αποτελεσματικής παρέμβασης του ΟΗΕ για επίλυση φλεγόντων ζητημάτων.
Γι' αυτά και για άλλα πολλά είναι ζωντανή η μνήμη της.
Όταν τα πράγματα πάρουν τον δρόμο τους στη χώρα μας, θεωρώ υποχρέωση του ΣΥΡΙΖΑ τη διοργάνωση πολιτικού μνημοσύνου για μια προσωπικότητα της Αριστεράς που ξόδεψε τη ζωή της για να γίνουν πράξη τα οράματά της.
Ήδη το τεύχος του περιοδικού Ο Αγώνας της γυναίκας του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας που κυκλοφορεί είναι αφιερωμένο στη μνήμη της και σημαντικός αριθμός φίλων του γυναικείου κινήματος έχει γράψει για τη Σούλα Παναρέτου.
