Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ
Με αφορμή το άρθρο του συνεργάτη της «Αυγής» Στρατή Μπουρνάζου, στο φύλλο της Κυριακής 14-6-2015, αλλά κατά καιρούς και άλλων αρθρογράφων της εφημερίδας για τον εμφύλιο στη Βοσνία, παρατηρώ μεροληπτική άποψη υπέρ των μουσουλμάνων της Βοσνίας και λοιδορία απέναντι στο κίνημα ελληνοσερβικής φιλίας. Σε αυτό το κίνημα συμμετείχα ενεργά και εγώ ως πρόεδρος μιας συλλογικότητας με έδρα το Περιστέρι και δεν έχουμε να ντραπούμε για τη δράση μας, διότι με κίνδυνο της προσωπικής μας ακεραιότητας απομακρύναμε από τις εμπόλεμες περιοχές εκατοντάδες παιδιά, τα οποία φιλοξενούσαμε στην Ελλάδα κι αυτό γίνονταν από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη. Δεν έχουμε να ντραπούμε για τις εκατοντάδες τόνων τροφίμων και φαρμάκων, που και πάλι με κίνδυνο της σωματικής μας ακεραιότητας μοιράζαμε απευθείας στους εξαθλιωμένους από τον πόλεμο κατοίκους και ποτέ δεν ξεφορτώσαμε ανθρωπιστική βοήθεια σε αποθήκες για να μην καταλήξει στη μαύρη αγορά. Τα μέλη μας, απλοί άνθρωποι της δουλειάς, έδειξαν ιδιαίτερη αυτοθυσία και ευαισθησία, δεν κάναμε διάκριση θρησκείας στα παιδιά, αλλά η ανθρωπιστική βοήθεια παραδίδονταν στα σερβοβοσνιακά εδάφη. Και ξέρετε γιατί; Οι μουσουλμάνοι δεν είχαν ανάγκη τη βοήθειά μας, τους βοηθούσαν απεριόριστα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι μουσουλμανικές χώρες (Σαουδική Αραβία κ.λπ.). Και το σημαντικότερο, για το οποίο είμαστε υπερήφανοι, είναι ότι η συμμετοχή μας σταματούσε σε αυτά που περιέγραψα και σε καμία περίπτωση δεν εμπλακήκαμε στη διένεξη των εμπόλεμων, με στρατιωτικό υλικό ή ως εθελοντές, διότι είμαστε βαθιά ειρηνιστές.
Στο κείμενό του, ο αρθρογράφος σας αναφέρεται στη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα. Αναρωτιέμαι εάν υπάρχει εμφύλιος πόλεμος στον οποίο δεν έχουν γίνει σφαγές, τις οποίες καταδικάζουμε όλοι μας, αλλά και από τις δύο εμπόλεμες πλευρές. Κατά τον αρθρογράφο σας, οι σφαγείς ήταν μόνο οι Σέρβοι, τους οποίους, όπως αναφέρεται στο κείμενο, καταδίκασε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Μήπως δίνετε το κύρος που δεν έχει αυτό το Δικαστήριο, το οποίο λειτουργεί ως άλλο ένα διεθνές όργανο εκπροσώπησης των αμερικανικών συμφερόντων και των οικονομικά ισχυρών κρατών της Ευρώπης; Σφαγές σίγουρα έγιναν και από τις δύο πλευρές, οι οποίες είναι καταδικαστέες, αλλά μη βγάζουμε αγγελούδια τούς χιλιάδες μουτζαχεντίν που πολεμούσαν υπέρ των Βόσνιων μουσουλμάνων του Ιζετμπέγκοβιτς. Μην ξεχνάτε ότι η Ιστορία γράφεται από τους νικητές, οι οποίοι δεν ήταν οι Βόσνιοι, αλλά η αμερικανική και η γερμανική πολιτική. Μην ξεχνάτε ότι στην Ελλάδα ακόμα γιορτάζεται από τους απογόνους των Χιτών ο Μελιγαλάς και κατά καιρούς έχουμε και συμμετοχή των κυβερνητικών παραγόντων. Αναφέρεστε επίσης στους 30-35 χρυσαυγίτες κυρίως, που πολεμούσαν υπέρ των Σέρβων, αλλά αποσιωπάται η συμμετοχή χιλιάδων μουτζαχεντίν, οι οποίοι πολεμούσαν υπέρ των μουσουλμάνων.
Ας δούμε όμως και το πολιτικό ζήτημα, που κατά την ταπεινή μου γνώμη ξεκινάει από την προσπάθεια διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Γιατί τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα θέλησαν να διαλύσουν τη Γιουγκοσλαβία, που τότε ήταν το μόνο σοσιαλιστικό καθεστώς το οποίο δεν κατέρρευσε, και ανέσυραν το εθνικιστικό πρόβλημα για να τη διαλύσουν (περίπτωση Σλοβενίας, Κροατίας και Κοσόβου και το θρησκευτικό πρόβλημα στη Βοσνία); Φυσικά, όλοι οι πόλεμοι ξεκινούν από τα οικονομικά συμφέροντα και η Γιουγκοσλαβία εξελίσσονταν σε ισχυρό παίχτη στην πολεμική βιομηχανία και την αυτοκινητοβιομηχανία (Zastava), με προνομιακούς εμπορικούς δεσμούς στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Δεν είναι τυχαίο που λίγα χρόνια αργότερα, στους βομβαρδισμούς της Σερβίας από τους Αμερικάνους, από τους πρώτους στόχους ήταν το εργοστάσιο της Ζastava στο Κράγκουγιεβατς, που τότε δούλευαν 80.000 εργαζόμενοι και από τότε δεν ξαναείδαμε στους δρόμους αυτά τα αυτοκίνητα - υποθέτω ότι το ίδιο θα έγινε και στην πολεμική της βιομηχανία.
Την ίδια ακριβώς πολιτική δεν έχουν σήμερα αυτά τα κράτη που διέλυσαν το Αφγανιστάν, τη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη κ.λπ., αποσταθεροποίησαν την περιοχή, δημιούργησαν χιλιάδες προσφύγων, απλά και μόνο για να ελέγξουν τη διαχείριση του πετρελαίου υπέρ των οικονομικών τους συμφερόντων; Εξόπλισαν την Αλ Κάιντα για να πολεμήσει στο Αφγανιστάν εναντίον των Ρώσων και σήμερα καλούν τις άλλες σύμμαχες χώρες τους, και την Ελλάδα, για να εξοντώσουν αυτούς που εξόπλισαν. Εξόπλισαν τους μουσουλμάνους του ISIS για να αποσταθεροποιήσουν τα καθεστώτα στο Ιράκ και στη Συρία και σήμερα μυξοκλαίνε για την απειλή από το ISIS. Στην «Αυγή» της 18-6-2015 αναφέρεται ότι η Αλβανία, το Κόσοβο και η Βοσνία στα Βαλκάνια είναι οι τρεις χώρες που στέλνουν μουτζαχεντίν να πολεμήσουν υπέρ του Ισλαμικού Κράτους.
Η ειρήνη και η αλληλεγγύη είναι τα όπλα των φτωχών χωρών για να αντιπαλέψουν την επιθετικότητα των οικονομικά αναπτυγμένων χωρών και ο ελληνικός λαός έχει δείξει στην πράξη τις ευαισθησίες του, τις οποίες οφείλουμε να σεβόμαστε.
* Ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης είναι πρόεδρος του Συλλόγου Φιλίας και Αλληλεγγύης, μέλος Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Εργαζομένων στα Δικαστήρια
ΜΟΤΟ
ΛΕΖΑΝΤΑ
