ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΑΡΑΚΛΑ*
Καλά έκανε η κυβέρνηση και προσπάθησε για το καλύτερο. Αυτό που πέτυχε είναι καλύτερο από αυτό που είχαμε πριν εκλεγεί κι ας απέχει παρασάγγας από αυτό που θέλαμε ή από αυτό που θα είχε όντως πετύχει αν οι συνθήκες ήταν άλλες. Αν οι αριστεροί ήταν κυβέρνηση στην Ισπανία και την Ιρλανδία, τα πράγματα θα ήσαν καλύτερα και για μας, και για όλη την Ευρώπη. Αλλά μέχρι τώρα δεν είναι. Κι εκείνοι εύχονται να μην πέσει η Αριστερά στην Ελλάδα, για να μπορέσουν κάποτε να δημιουργήσουν ένα ευρωπαϊκό μέτωπο αντίστασης στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Οι αντίπαλοί τους, αντιθέτως, εύχονται να πέσει η αριστερή κυβέρνηση. Έκαναν, άλλωστε, ό,τι μπορούσαν προς τούτο.
Μήπως ήταν καλύτερα να μη διαπραγματευθούμε καθόλου; Όσοι κοιτάζουν μόνο το οικονομικό κόστος της διαπραγμάτευσης θυμίζουν εκείνους που έλεγαν ότι είναι ασύμφορο να πολεμήσουμε με την Ιταλία γιατί στο τέλος θα νικήσει. Εκείνους που έλεγαν ότι οι αντάρτες είναι εχθροί της χώρας γιατί προκαλούν αντίποινα. Το να αγωνίζεσαι για αξίες έχει πάντα ένα κόστος, αλλά το αναλαμβάνεις, γιατί αλλιώς η ζωή δεν έχει νόημα. Με το ν' αγωνίζεσαι, δημιουργείς όμως και συνθήκες εγρήγορσης -όπως συνέβη προ ημερών με το δημοψήφισμα- που θα μπορείς να τις εκμεταλλευτείς για να ευνοήσεις την κοινωνική αλληλεγγύη. Η ευρωπαϊκή μάχη για ένα καλύτερο αύριο δεν τέλειωσε στις 12 Ιουλίου. Κάθε άλλο.
Οι συνθήκες θα μπορούσαν όμως να είναι και χειρότερες. Αν ο Σαρκοζί ήταν πρόεδρος της Γαλλίας και ο Μπους των ΗΠΑ, το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων θα ήταν χειρότερο. Και το «χειρότερο» ποιο είναι; Θα έδιωχναν από το ευρώ τη χώρα που τόλμησε να βγάλει αριστερή κυβέρνηση. Έχει φανεί ότι αυτό ήθελε η κυβέρνηση της Γερμανίας. Προφανώς, ήθελε να τρομάξει τους ψηφοφόρους του ευρωπαϊκού Νότου για να μη διανοηθούν να ακολουθήσουν το κακό παράδειγμα της Ελλάδας. Η τυχόν έξοδός μας από το ευρώ θα είναι νίκη τους ακόμη κι αν δεν την προκαλέσουν οι ίδιοι, αλλά μέλη του αριστερού κόμματος που κυβερνά την Ελλάδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιβιώσει, κατά τη γνώμη μου. Σε λίγους μήνες οι περισσότεροι που σήμερα φεύγουν θα έχουν επανέλθει. Όπως επανήλθαν οι περισσότεροι από εκείνους που αποσχίσθηκαν προ ετών από την άλλη μεριά. Σκοπός ενός αριστερού κόμματος είναι η στήριξη των κοινωνικά αδικημένων. Αυτό απαιτεί όμως να λερώσει τα χέρια του, γιατί βέβαια η διάλυση του υποκειμένου της αλλαγής δεν μπορεί να είναι μέσον για την επίτευξη της αλλαγής.
* Ο Γιώργος Φαράκλας διδάσκει Πολιτική Φιλοσοφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
