Του Φώτη Νεκτάριου Σαγώνα
Στην πρόσφατη συνδιάσκεψη της Νομαρχιακής Α' Αθήνας, πέρα από κάποιες ακρότητες, διαπιστώθηκε μια στάση διαλόγου, με αξιόλογα πολιτικά επιχειρήματα, δίνοντας και ένα θετικό μήνυμα για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, χάρη στα ίδια του τα στελέχη.
Το κλίμα πολιτικών διαφωνιών και αντιπαράθεσης εντάθηκε, στο τέλος της δεύτερης ημέρας, καταλήγοντας στην ακύρωση ενός ενιαίου ψηφοδελτίου για την εκλογή της Νομαρχιακής Επιτροπής με τη σύσταση - τελευταία στιγμή, ξεχωριστών ψηφοδελτίων που ορίζονταν από διαφορετικές Τάσεις.
Το παράδοξο (ας το πούμε πολιτικό ατόπημα) ήταν η επιλογή συγκεκριμένης Τάσης να ενταχθεί μαζί με όσους συντρόφους (ένας από τους τέσσερις ήμουν κι εγώ), είχαν δηλώσει ως υποψήφιοι ανεξάρτητοι από οποιαδήποτε Τάση, ονοματίζοντας, με αυτήν την αφορμή, «Ενιαίο» το ψηφοδέλτιο. Με αυτόν τον ελιγμό οι ανεξάρτητοι εγκλωβίστηκαν, και δίχως τη θέλησή τους (τουλάχιστον ο ένας), είτε να αποτελέσουν επιπλέον πηγή ψήφων προς μια Τάση είτε να αποσύρουν την υποψηφιότητά τους!
Αρκεί μόνο να επισημανθεί πως εάν όλες οι Τάσεις είχαν ξεχωριστό ψηφοδέλτιο και οι Ανεξάρτητοι το ίδιο, κρίνοντας από τις ψήφους που αυτοί έλαβαν, θα μπορούσαν να διεκδικήσουν μία με δύο έδρες στη Νομαρχιακή Επιτροπή και δίχως αυτές να καταμετριούνται υπέρ μιας συγκεκριμένης Τάσης!
Ας σταθούμε, για λίγο, στη λειτουργία των Τάσεων μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ: Είναι ένα πράγμα να αποτελούν δημιουργικά ρεύματα πολιτικών ιδεών (ακόμη και προτάσεων κυβερνητικών δράσεων σε αυτή τη συγκύρια), ανοιχτά στην κοινωνία, συμμέτοχα σε κινηματικές πρωτοβουλίες κ.λπ., και είναι άλλο να αποτελούν μόνο σφικτούς κομματικούς μηχανισμούς, στενά δεμένους γύρω από προσωπικές φιλοδοξίες, που αναμετριούνται διαρκώς, προσπαθώντας να κερδίσουν μέρος της εξουσίας του κόμματος, που μεταφράζεται, κυρίως, σε έδρες στα όργανά του.
Εάν αυτό είναι το όραμα ενός ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος, το οποίο επιτελεί και ρόλο διαφωτιστικό σε Ελλάδα και Ευρώπη, διαρρηγνύοντας σχέσεις εξάρτησης, υποτέλειας και διαπλοκής με την πολιτική εξουσία, μάλλον είναι στενό...
Εάν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκασμένα να ενταχθούν, οπωσδήποτε, σε μια Τάση για να αναγνωριστεί η αξία τους, για να παράγουν ωφέλιμο πολιτικό έργο, αλλιώς μοιάζουν αφελείς, αποκομμένοι από το σώμα του κόμματος, αποξενωμένοι από τους συντρόφους τους, κι αυτό να γίνεται μια πραγματικότητα που όλο θεριεύει, τότε μοιάζει έωλη φαντασίωση η Συνεδριακή διακήρυξη για ένα κόμμα μελών, το οποίο απλώνεται βαθιά και πλατιά στην κοινωνία και το οποίο αναπτύσσει αξιοκρατικές λειτουργίες στις δομές του!
Και όσο οι Τάσεις θα πυκνώνουν σε στελέχη και θα σφίγγουν τις δομές τους, τόσο πιο σκληρές, κυνικές και εσωστρεφείς θα γίνονται, τόσο θα εκπίπτουν από τον πολιτικό τους λόγο, από την ελεύθερη ροή ιδεών ανάμεσα στα στελέχη τους, τόσο θα πυκνώνουν οι ίντριγκες στις Οργανώσεις Μελών, με αποτέλεσμα να αποδιώχνουν νέα μέλη και να αποδυναμώνουν τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ!
Γιατί, ποια, ακριβώς, είναι η δημοκρατική διαδικασία στις Ο.Μ. που ορίζει την εκλογή στελεχών τα οποία συντάσσονται ολοκληρωτικά προς μια Τάση; Καθώς, εκτός, ίσως, από τα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος, που δηλώνουν ευθέως τον πολιτικό τους λόγο, η πλειοψηφία των μελών στις οργανώσεις ψηφίζει βάσει προσώπων και όχι Τάσεων! Γιατί πολλοί είναι αυτοί που ψηφίζουν σύντροφο και συντρόφισσα και όχι κάποιον ή κάποιους πίσω από αυτούς.
Είναι απογοητευτικό να παρατηρεί κανείς, σε μια συνδιάσκεψη, στελέχη της μιας ή της άλλης Τάσης να απομακρύνουν συνέδρους από συντρόφους τους που δεν ανήκουν στην Τάση τους και να συγκλίνουν όλοι, ο ένας δίπλα στον άλλον, σαν στρατιωτάκια σε διαφορετικές παρατάξεις!
Αυτό είναι το κόμμα που οραματιζόμαστε;
Προσωπικά, φαντάζομαι και εύχομαι ένα κόμμα όλο και καλύτερο όσο θα απλώνεται στην κυβερνητική εξουσία.
Συντρόφισσες και συντρόφους πρότυπα για εκατομμύρια Ελλήνων και Ευρωπαίων!
Εικόνες αγίων αριστερών, που αγωνίζονται ανιδιοτελώς, μεταλλάσσοντας σκληρούς μηχανισμούς εξουσίας σε εργαλεία πολιτικής που θα υπηρετεί τον άνθρωπο. Που ελευθερώνουν δημιουργικές λαϊκές δυνάμεις, διαρρηγνύοντας δεσμά αιώνιας υποτέλειας.
Συμμαχητές σε μια πνευματική επανάσταση που θα μετουσιώνει τις υλικές ανάγκες, από βαριές αλυσίδες καταδυνάστευσης των λαών, σε σχέσεις ισότιμης συνεργασίας συντρόφων πολιτών!
