ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ανακαλώ στη μνήμη μου τη ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ «Η ζωή μιμείται την τέχνη περισσότερο απ' ό,τι η τέχνη μιμείται τη ζωή». Με τις σκέψεις που ακολουθούν τολμώ να παραφράσω τη ρήση, με άπειρους βαθμούς ελευθερίας, σε «Ο φυσικός κόσμος επαναλαμβάνεται από την πολιτική ζωή όσο και το αντίθετο».
Στην περίπτωση που έχει διαφύγει ή έχει ξεχαστεί: Την επομένη των βουλευτικών εκλογών της 25/1/2015, ο αστεροειδής 2004 BL86 πέρασε... ΣΥΡΡΙΖΑ από τον πλανήτη μας. Οι επιστήμονες είχαν σχολιάσει προκαταβολικά: «Δεν αποτελεί απειλή για τη Γη, όμως μας δίνεται η μοναδική ευκαιρία να παρατηρήσουμε το μεγαλύτερο ουράνιο σώμα που έχει βρεθεί τόσο κοντά μας. Δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε γι' αυτόν τον αστεροειδή και μπορεί να μας εκπλήξει». Επισημαίνεται ότι πράγματι υπήρξε και ένας αιφνιδιασμός από τις μετέπειτα παρατηρήσεις. Συγκεκριμένα, φάνηκε ότι ο 2004 BL86 διέθετε έναν μικρό δορυφόρο, διαμέτρου περίπου 70 μέτρων (η κυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛΛ. δεν είχε συγκροτηθεί ακόμα!). Αυτή τη φορά δεν είχε προκληθεί, επιδέξια ή κακότεχνα, πανικός. Αντίθετα, στην ελληνική πολιτική σκηνή, είχε προηγηθεί των εκλογών, τόσο στο εξωτερικό, και ιδιαίτερα από τους «εταίρους» του ευρωπαϊκού χώρου, όσο και από το μνημονιακό μπλοκ του εσωτερικού, η καλλιέργεια ενός κλίματος αφανιστικού Αρμαγεδδώνα.
Για να επιστρέψουμε έναν αιώνα πίσω, καθώς πλησίαζε η 19/5/1910, ημέρα που η Γη υποτίθετο θα περνούσε μέσα από την ουρά του κομήτη Χάλεϊ και θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου, οι καταστροφολόγοι υποστήριζαν ότι ο κομήτης θα προκαλούσε τεράστιες παλίρροιες, καθώς ο Ειρηνικός ωκεανός θα άδειαζε μέσα στον Ατλαντικό και οι τσαρλατάνοι πουλούσαν «χάπια για τον κομήτη» μια και είχε ανακοινωθεί ότι στην ουρά του είχε εντοπιστεί υδροκυάνιο. Όταν ξημέρωσε η επομένη ημέρα, συνειδητοποίησαν οι άνθρωποι ότι η συντέλεια δεν είχε επέλθει, ούτε είχαν δηλητηριαστεί κι ούτε βέβαια κανένας ωκεανός δεν είχε αδειάσει (μηχανήματα ΑΤΜ δεν υπήρχαν τότε). Όμως, ενώ στις 20/5/1910 η τρομοκράτηση έπαψε και ο φόβος και το δέος εξαφανίστηκαν, στην Ελλάδα από τις 26/1/2015 (την ίδια μέρα που περνούσε ο 2004 BL86!) και μετά, η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα του εσωτερικού έχει ενταθεί και συνδυάζεται απόλυτα με την πίεση μέσω πειθαναγκασμού των «θεσμικών εταίρων». Με την ευχή ότι οι παλινωδίες και υπαναχωρήσεις της ελληνικής πλευράς δεν αποτελούν παρά τους απαραίτητους διπλωματικούς ελιγμούς στις διαπραγματεύσεις και δεν καθιστούν ουσιαστικές μεταστροφές και αποκηρύξεις που να οδηγούν σε τελική «κατάθεση εντολής» από προθέσεις και υποσχέσεις.
Παράλληλα, αξίζει να αποδειχθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε επικίνδυνος ούτε εφήμερος αστεροειδής που απειλεί να επιπέσει καταστροφικά στην Ελλάδα, αλλά ένας θαλάσσιος κυκλώνας, με διάρκεια, αριστερόστροφος, όπως εξάλλου όλοι οι κυκλώνες του βόρειου ημισφαιρίου που αναδύουν από μεγάλα βάθη σημαντικά ποσά νερού με ανόργανα θρεπτικά συστατικά και θρεπτικά άλατα και τα οποία τροφοδοτούν τα επιφανειακά στρώματα, βοηθώντας έτσι την εξάπλωση και τη συντήρηση των θαλάσσιων οργανισμών (όπως οι κυκλώνες της Ρόδου και της Δυτικής Κρήτης). Αντίθετα, οι αντικυκλώνες είναι δεξιόστροφοι και καταβυθίζουν τα νερά σε μεγάλα βάθη. Τι σύμπτωση που πιθανολογείται ότι ο κυκλώνας της Ρόδου ευθύνεται για τη μερική αλλαγή του κλίματος (προς το θερμότερο) στη Β.Δ. Ευρώπη, ενώ ο αντικυκλώνας της Ιεράπετρας καμιά φορά αδρανοποιείται τον χειμώνα (Ιανουάριος του 2015;)!
Εκφράζω και μια δεύτερη ευχή και προσδοκία. Λ(ε)ιπογράμματα αποκαλούνται οι γλωσσικές συνθέσεις -πρωτότυπες ή αναδιατυπωμένες- (ποιήματα, μυθιστορήματα ή άλλα κείμενα) στις οποίες ένα γράμμα, ομάδες γραμμάτων ή συγκεκριμένες λέξεις σκόπιμα απουσιάζουν. Τέτοια φιλολογικά παίγνια χρονολογούνται από την ελληνική αρχαιότητα και φτάνουν, σε διάφορες γλώσσες, ώς τις μέρες μας. Π.χ., ο Γάλλος Ζορζ Περέκ το 1969 δημοσιεύει το μυθιστόρημα La disparition χωρίς να υπάρχει το γράμμα e (το γράμμα με τη μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης στα γαλλικά), ενώ το 1972 επανέρχεται με τη νουβέλα Les Revenentes με το φωνήεν e να αποτελεί το μοναδικό που χρησιμοποιείται! Επίσης, έχει αναφερθεί ότι ο Αμερικανός Έρνεστ Βίνσεντ Ράιτ, ο οποίος στο μυθιστόρημά του Gadsby (1939, 50110 λέξεις) είχε και αυτός εξοβελίσει το e (πάλι και εδώ το πιο διαδεδομένο γράμμα), είχε αφαιρέσει το καπάκι του πλήκτρου e από τη γραφομηχανή του. Στους ζογκλέρ, λοιπόν, της «δημιουργικής ασάφειας» εναπόκειται ότι όταν θα συντάσσεται η τελική συμφωνία, αν «ευοδωθούν» βέβαια οι διαπραγματεύσεις, να μην έχουν αχρηστευθεί τα καπάκια του κ και του γ. Με άλλα λόγια, οι ολοένα ελισσόμενες κόκκινες γραμμές να μην αποτελέσουν λ(ε)ιπογράμματα.
