Η έξοδος από το ευρώ ως βασικό σύνθημα από πολιτικές δυνάμεις, εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι βαθιά λαθεμένη. Καλλιεργεί την εντύπωση ότι την κρίση δημιούργησε το νόμισμα και όχι οι αντιφάσεις του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Δημιουργεί την αυταπάτη ότι οι πολιτικές του εθνικού προστατευτισμού μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της εργατικής τάξης. Με την πατριωτική της οπτική, δεν προωθεί, αλλά αντιθέτως υπονομεύει την υπόθεση του κοινού και συντονισμένου αγώνα της ευρωπαϊκής και διεθνούς εργατικής τάξης ενάντια στον καπιταλισμό. Είναι, τέλος, πολύ εύκολο να οδηγήσει στην επιδίωξη κοινού μετώπου με μια υποτιθέμενη «πατριωτική» μερίδα του κεφαλαίου, η οποία θα υποστηρίζει την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Δεν έχει νόημα, λοιπόν, να κάνουμε την έξοδο προμετωπίδα γιατί από μόνη της δεν είναι καθόλου προοδευτικό βήμα.
Από την άλλη πλευρά, όμως, η πολιτική υπεράσπιση του ευρώ σημαίνει ταυτόχρονα και υπεράσπιση της μόνης πολιτικής που είναι εφικτή σε καπιταλιστική βάση, δηλαδή της άγριας λιτότητας. Το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», που έχει υιοθετήσει η ηγεσία του κόμματος, υπονοεί ότι υπάρχει περιθώριο για μια πολιτική «μη θυσιών» εντός της καπιταλιστικής Ευρωζώνης. Σε συνθήκες ραγδαίας ανάπτυξης της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, όμως, δεν υπάρχει κανένας «μαγικός» τρόπος που να μπορεί να εξασφαλίσει παραμονή στο ευρώ και ευημερία για τον εργαζόμενο λαό. Η υπεράσπιση του ευρώ πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού δεν είναι καθόλου μια «διεθνιστική στάση», αλλά ισοδυναμεί στην πράξη με την υποστήριξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου ενάντια στην ευρωπαϊκή εργατική τάξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση οφείλει να εφαρμόσει το μόνο πρόγραμμα που μπορεί σήμερα να δώσει διέξοδο στους εργαζόμενους. Καθήκον μας είναι να υπερασπίζουμε ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα για την ανατροπή του καπιταλισμού και όχι να διαλέγουμε ανάμεσα σε ευρώ ή δραχμή, γιατί στο πλαίσιο του καπιταλισμού και τα δύο νομίσματα σημαίνουν λιτότητα και φτώχεια. Μια τέτοια επαναστατική κυβέρνηση, ερχόμενη στην εξουσία θα υποχρεωθεί φυσικά να τυπώσει εθνικό νόμισμα ώστε να κάνει τις αναγκαίες πληρωμές και να αντιμετωπίσει την έξοδο από την Ε.Ε. και την οικονομική «ασφυξία» που θα της επιβληθεί, την επομένη της εκλογής της. Όμως η έκδοση νέου νομίσματος δεν θα είναι παρά μια αναγκαστική, τεχνική ενέργεια, για να στηριχθεί το πρόγραμμα εγκαθίδρυσης μιας κοινωνικοποιημένης, σχεδιασμένης οικονομίας και θα συνεπάγεται προοπτικά την ενοποίηση της Ευρώπης γύρω από ένα νέο νόμισμα - σύμβολο της σοσιαλιστικής οικονομίας.
Οι θέσεις αυτές αναπτύσσονται αναλυτικά στο εναλλακτικό - αντιπαραθετικό κείμενο στις Θέσεις της Κ.Ε., με τίτλο Κομμουνιστική Πλατφόρμα. Η Κομμουνιστική Πλατφόρμα κατατέθηκε από την Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ, υπογεγραμμένη από 130 μέλη του κόμματος από 61 διαφορετικές τοπικές οργανώσεις. Η στήριξη αυτού του κειμένου -η ιδιότητα του οποίου ως εναλλακτικό επιχειρήθηκε να αποσιωπηθεί από τον κεντρικό μηχανισμό- συμβάλει στη δημιουργία ενός κόμματος που θα εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και θα υπηρετεί σταθερά τον σκοπό του σοσιαλισμού.
* Ο Απόστολος Δαγρές είναι μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Αργυρούπολης
