"Εσείς οι αβροί!
Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον Έρωτα!
Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος τον Έρωτα ξαπλώνει!"
Βλαντίμιρ Μαγιακόβσκι
ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΛΟΥΠΑΚΗ
Τι μουσική άκουγε, άραγε, ο Μαγιακόβσκι; Άκουγε Σιμπέλιους; Άκουγε Μπαχ; Ή μόνο τα ταμπούρλα των απελπισμένων; Και τι μουσική ακούει, άραγε, ο Λαφαζάνης; Ακούει Σιμπέλιους; Ακούει Μπαχ; Ή μόνο "της μιας δραχμής τα γιασεμιά";
Με τον τίτλο "Καβάκος Vs Λαφαζάνης", γνωστός αρθογράφος του "Βήματος" και στέλεχος του συγκροτήματος Λαμπράκη, αντιπαραθέτει τις δύο Ελλάδες που κατά τη γνώμη του υφίστανται σήμερα. Συγκλονισμένος από το κοντσέρτο της Φιλαρμονικής του Βερολίνου με σολίστ τον διάσημο Λεωνίδα Καβάκο, που δόθηκε στο Μέγαρο Μουσικής, μιλά για μια Ελλάδα "που μας κάνει περήφανους, μια ευρωπαϊκή χώρα στην πρώτη γραμμή, εξωστρεφή, ανοιχτή στα μηνύματα των καιρών, ανταγωνιστική, σύγχρονη, που δεν απαρνιέται τις ρίζες της. Ο Καβάκος μάς έδειξε τη σύχρονη Αθήνα μέσα από το ρεμπέτικο, αυτή τη σπαρακτική μουσική που τον οδήγησε στον Σιμπέλιους και στον Μπαχ".
Μετά όμως, λέει, διάβασε τα κείμενα του Λαφαζάνη. Και κατέρρευσε. Διότι είδε μια Ελλάδα "φοβική, δουλοπρεπή, τριτοκοσμική" κ.λπ.
Το δίλημμα καταλήγει "δεν είναι οικονομικό. Είναι βαθύτατα πολιτισμικό".
Μάλιστα. Δεν μας εξηγεί, βέβαια, ποια "κείμενα του Λαφαζάνη" διάβασε και συγχίστηκε τόσο. Ίσως κάποια από τις υπουργικές αποφάσεις, που βάζουν φρένο στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, π.χ., ή που αναστατώνουν τις μπίζνες Μπόμπολα στις Σκουριές.
Όπως δεν μας εξηγεί γιατί η εμφάνιση του λαμπρού Καβάκου κάνει την Ελλάδα "ευρωπαϊκή χώρα πρώτης γραμμής" όταν ο Καβάκος -και όλοι σχεδόν οι Καβάκοι αυτής της χώρας- αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό για να κάνουν σπουδαία πράγματα με σπουδαίες ορχήστρες. Άλλωστε, με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου έπαιζε, όχι με κάποια ελληνική ορχήστρα. Και δεν θυμάμαι σημειώματα ανάλογης οργής, όταν η κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου κατήργησε εν μία νυκτί την αξολογότατη Συμφωνική της ΕΡΤ (μαζί με την ΕΡΤ).
Είναι όντως βαθύτατα πολιτισμικό το δίλημμα.
Όταν κυκλοφορεί το "ΒΗΜΑgazino" με εξώφυλλο τον Σάκη Ρουβά, επί τη εκτελέσει του "Άξιον Εστί". Και το "ΒΗΜΑ.gr" μάς πληροφορεί για το "θερμό χειροκρότημα" που του επιφύλαξε το κοινό, με την κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη στην πρώτη σειρά.
Όταν ο εκδότης του "Βήματος", προτρέποντας την κυβέρνηση να υποχωρήσει, γράφει στο κύριο άρθρο της Κυριακής, πως "η Ιστορία είναι πάντοτε με το μέρος των ισχυρών".
Όταν άλλος αρθρογράφος στο ίδιο φύλλο θεωρεί "σημαντική παραχώρηση" και "δώρο" εκ μέρους των δανειστών την παραδοχή ότι το πλεόνασμα ήταν εξωπραγματικό. Και όταν τρίτος, αποτιμώντας τις πρώτες 100 μέρες της κυβέρνησης, μιλάει για την "υπομονή του Γιούνκερ" που μας έχει σώσει από μεγάλες περιπέτειες.
Να θυμίσω εδώ ότι το Μέγαρο Μουσικής, που κατέστη σκέλεθρο και σκιά του εαυτού του, δεν το χρεοκόπησε ο Λαφαζάνης, αλλά η "εξωστρεφής Ελλάδα" των "μαικήνων" και των πολιτικών τους θεραπαινίδων. Και ότι πέρσι, Μάη μήνα, με τροπολογία - σκάνδαλο οι Σαμαροβενιζέλοι τα διέγραψαν τα χρέη, ύψους 240 εκατομμυρίων ευρώ.
Και δίλημμα ουδέν...
