Της Δέσποινας Σπανού
1Η ΜΑΗ 2015. Μια ιστορική Πρωτομαγιά, λόγω της σημαντικής πολιτικής συγκυρίας που διανύουμε. Έχουν περάσει 129 χρόνια από την Πρωτομαγιά του Σικάγο του 1886 και από τότε μέχρι τώρα οι εργαζόμενοι πολλές φορές έχουν δώσει το αίμα τους για εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και πολλές φορές οι απεργιακές κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς έχουν αποτελέσει σταθμό για κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.
Φέτος η Πρωτομαγιά του 2015 είναι η πρώτη που τιμούμε τους αγώνες των εργαζομένων με κυβέρνηση της Αριστεράς. Μία κυβέρνηση που την έφεραν, όμως, στην εξουσία οι ίδιοι οι αγώνες των εργαζομένων.
Οι κινητοποιήσεις τα προηγούμενα χρόνια, ιδιαίτερα μετά την ψήφιση των Μνημονίων, συνέβαλαν στη ριζοσπαστικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, άλλαξαν τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων και ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ, από μικρή πολιτική δύναμη, σε κόμμα που ανέλαβε την κυβερνητική εξουσία.
Κατά τη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων η χώρα άλλαξε τελείως μορφή, με αποτέλεσμα να έχει συντελεστεί η πιο βίαιη αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των οικονομικά ισχυρών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα πέντε αυτά χρόνια το 95% του πληθυσμού είχε μείωση εισοδήματος από μικρή έως πολύ μεγάλη, 4,5% παρέμεινε στα ίδια επίπεδα, ενώ το πλουσιότερο 0,5% έχει αυξήσει σε μεγάλο βαθμό το εισόδημα και τα κέρδη του.
Επίσης 1.200.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν εξαιτίας των απολύσεων ή του κλεισίματος των επιχειρήσεων, 33 δισ. χάθηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία και το κοινωνικό κράτος (το οποίο ούτως ή άλλως δεν ήταν επαρκές), έχει διαλυθεί εντελώς. Η ζωή της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού άλλαξε προς το χειρότερο, ενώ το άγχος και η ανασφάλεια κυριάρχησαν στην καθημερινότητα των πολιτών.
Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έφεραν το πρώτο χαμόγελο στον κόσμο ύστερα από χρόνια, χαμόγελο, αποφασιστικότητα και ελπίδα για το αύριο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία διότι δεσμεύτηκε για ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές για κατάργηση των Μνημονίων, διαγραφή του χρέους, αναδιανομή του πλούτου, εθνικοποίηση των τραπεζών, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Δεσμεύτηκε για επανακατοχύρωση των εργατικών δικαιωμάτων και διεύρυνσή τους, για επαναφορά του κατώτερου μισθού, της μετενέργειας των συλλογικών διαπραγματεύσεων, για επαναπρόσληψη των εργαζομένων στο Δημόσιο.
Τι έχει γίνει αυτούς τους τρεις μήνες; Η κυβέρνηση έχει όντως διαπραγματευθεί σκληρά με τους εταίρους, αλλά απ' ό,τι φαίνεται διστάζει να συνειδητοποιήσει τα όρια της διαπραγμάτευσης, την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των δανειστών και σε μεγάλο βαθμό προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.
Πιεζόμενοι από τις διαπραγματεύσεις καθυστέρησε πολύ το κυβερνητικό έργο, με αποτέλεσμα ελάχιστα νομοσχέδια να έχουν ολοκληρωθεί και ορισμένα πολύ βασικά, όπως οι επαναπροσλήψεις στο Δημόσιο, να είναι ακόμη σε διαβούλευση, ή το εργασιακό να μην έχει κατατεθεί καν.
Γνωρίζουμε ήδη ότι οι δανειστές στις διαπραγματεύσεις αξιώνουν να παγώσει το νομοσχέδιο για το εργασιακό, να διατηρηθεί ο ΕΝΦΙΑ, να περικοπούν οι συντάξεις, να προχωρήσουν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, να αυξηθεί ο ΦΠΑ, να συνεχισθούν οι ιδιωτικοποιήσεις, να είναι ανοικτά τα καταστήματα τις Κυριακές, όπως είχε αποφασισθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Ήδη, στις 3 Μαΐου, την Κυριακή αμέσως μετά την Πρωτομαγιά, έχει προκηρυχθεί απεργία των εργαζομένων στο εμπόριο ενάντια στη συνεχιζόμενη και από αυτή την κυβέρνηση πολιτική των ανοικτών καταστημάτων, διεκδικώντας την υλοποίηση των προεκλογικών δεσμεύσεων.
Οι εργαζόμενοι ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, όχι για να διατηρήσει συνολικά ή μερικώς τα Μνημόνια ή να εφαρμόσει "ολίγη" λιτότητα, αλλά για να συγκρουσθεί με τους δανειστές και να χαράξει νέα πορεία για τον λαό και τον τόπο και δεν θα δεχθούν ούτε θα συγχωρήσουν οποιαδήποτε υποχώρηση.
Η φετινή Πρωτομαγιά, λοιπόν, που πρέπει να είναι πιο μαζική από ποτέ, έχει σύνθημα:
* Ούτε βήμα πίσω.
* Κατοχύρωση τώρα εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
* Όχι υποταγή στους διεθνείς τοκογλύφους και στους κυρίαρχους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, που επιδιώκουν τον πλήρη εξευτελισμό της χώρας.
Οι ανάγκες του λαού είναι πάνω από τα συμφέροντά τους. Η ρήξη είναι νομοτέλεια και η χάραξη νέας πορείας για τον λαό και τον τόπο ιστορική αναγκαιότητα.
