ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
«Η ιστορία ποτέ δε σου λέει αντίο. Η ιστορία σου λέει: θα σε δω αργότερα.»
Εδουάρδο Γκαλεάνο
Δύο νεότερες ειδήσεις, και βέβαια η αλυσίδα των συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων με τους "θεσμούς" και ιδιαίτερα με τους Γερμανούς επικυρίαρχους, με κάνουν να επανέλθω στο ζήτημα των "νεοφιλελεύθερων αυτοματισμών και τηλεκατευθυνόμενων επεμβάσεων" που είχα πρόσφατα (5/4/15) παρουσιάσει στα "Ενθέματα" της εφημερίδας.
Η πρώτη είδηση αφορά στην προσφυγή που έχει κατατεθεί από τρεις πολίτες της Υεμένης στο γερμανικό Διοικητικό Δικαστήριο της Κολωνίας και που θα εκδικαστεί στο τέλος του επόμενου μήνα (5/2015). Οι τρεις είχαν επιζήσει από μια επίθεση αμερικανικών μη επανδρωμένων ιπτάμενων οχημάτων (drones) το 2012, ενώ σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν άλλα μέλη της οικογένειάς τους. Η μεταβίβαση των εντολών είχε γίνει, μέσω δορυφόρου και οπτικών ινών, από την αμερικανική αεροπορική βάση που εδρεύει στο Ράμσταϊν της νοτιοδυτικής Γερμανίας. Όπως ένας από τους τρεις είχε επισημάνει: "Χωρίς τη Γερμανία, τα αμερικανικά οχήματα δε θα πετούσαν". Η προσφυγή αποβλέπει στην ανάληψη, εκ μέρους της Γερμανίας, της νομικής και πολιτικής ευθύνης, όπως επίσης και στη διακοπή της χρήσης της αμερικανικής βάσης γι' αυτόν τον σκοπό. Η γερμανική κυβέρνηση αρνείται οποιαδήποτε ευθύνη και παραπέμπει στους όρους της SOFA (Συμφωνία για το καθεστώς των στρατιωτικών δυνάμεων) που έχει υπογραφεί στη δεκαετία του 1950 μεταξύ Δ. Γερμανίας, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Επίσης, η γερμανική κυβέρνηση επιμένει να περιφρονεί τη σχετική απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου (2/2014) που καλεί στην "απαγόρευση της πρακτικής των εξωδικαστικών στοχευμένων φόνων".
Η δεύτερη είδηση είναι σχετική με το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα της Germanwings. Ο επικεφαλής της γερμανικής αρχής εναέριας κυκλοφορίας παραχώρησε συνέντευξη όπου δήλωσε ότι ζητείται από την αεροπορική βιομηχανία η ανάπτυξη τεχνολογίας που θα επιτρέπει τον τηλεχειρισμό του αεροσκάφους σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ώστε αυτό να επιτύχει ασφαλή προσγείωση.
Οι τηλεχειρισμοί λοιπόν τείνουν να υπογραμμίζουν την γερμανική άκαμπτη εμμονή όχι μόνον στα αυτοματοποιημένα προτάγματα της νεοφιλελεύθερης οικονομικής σκέψης αλλά και στις τεχνολογικές, άμεσες ή έμμεσες, προτιμήσεις της. Σχετικά με τα πρώτα ας συμπληρώσω όσα είχαν καταγραφεί στο άρθρο των "Ενθεμάτων" με πρόσθετες αναφορές από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, Η Γυμνή Βασίλισσα (2014). Είναι προφανές ότι όλα όσα ακολουθούν δένουν αρμονικά με τη βαθύτερη, και εν πολλοίς κρυμμένη, ουσία των επίδικων ζητημάτων στις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους "εταίρους".
* «Έχοντας ήδη παγιώσει την ταξική εξουσία του, το κεφάλαιο επιδιώκει να την κατοχυρώσει πλέον εσαεί.» (σ. 213)
* «[...] η σταθερότητα και προβλεψιμότητα των συναλλαγών δεν είναι απλώς λογικό, τεχνικό ή παρεμπίπτον ιδεολογικό διακύβευμα. Πρόκειται για θεμελιώδες δομικό και πολιτικό ζήτημα...» (σ. 218)
* «[...] οι πολιτικές εξουσίες οφείλουν να απέχουν από κάθε ευθεία παρέμβαση στους όρους συγκρότησης των κοινωνικών ιεραρχιών και κυρίως στους όρους παραγωγής, κυκλοφορίας και κατανομής του κοινωνικού πλούτου ανάμεσα στα ελεύθερα άτομα.» (σ. 223), και
* «[...] η πολιτική εξουσία υπάρχει [...] για να δρα, μόνον εάν, όταν και εφόσον η καθημερινή της παρέμβαση είναι ωφέλιμη [...] για την αγορά και για το "σύστημα" των κοινωνικών σχέσεων που -ιδεωδώς, τουλάχιστον- θα έπρεπε να εξελίσσεται "ερήμην" της.» (σσ. 226, 7)
Δίχως άλλο, οι τηλεκατευθυνόμενες παρεμβάσεις και οι αυτοματοποιημένοι μηχανισμοί, με τη γερμανική κυβέρνηση να πρωτοστατεί, επιδιώκουν τον εξοβελισμό της λαϊκής βούλησης, όσο αυτή αντιστέκεται στις ασκούμενες ασφυκτικές πιέσεις, από το πεδίο δράσης της διαχείρισης και της άσκησης της εξουσίας. Δεν πρόκειται λοιπόν μόνον για τη διασφάλιση της έγκαιρης και πλήρους αποπληρωμής των δανείων μας αλλά για την εδραίωση και τη θωράκιση του νεοφιλελεύθερου προτύπου στη χώρα μας.
ΥΓ. Η ιστοσελίδα της βάσης του Ράμσταϊν, απευθυνόμενη στο αμερικανικό προσωπικό, αναφέρει την εξής ιλαροτραγική οδηγία: «Οι Γερμανοί ανησυχούν πολύ για το θέμα του περιβάλλοντος. Ακόμα και μια μικρή διαρροή λαδιών στη διάρκεια αλλαγής του μπορεί να καταλήξει σε αυστηρό πρόστιμο. Η καλύτερη πρακτική είναι να γίνεται η αλλαγή τους σε ένα μέρος ειδικά εξοπλισμένο που να εξασφαλίζει την ανακύκλωση ή τη σωστή απομάκρυνσή τους». Έτσι λοιπόν εξηγείται γιατί η Γερμανία προσφέρει το απαραβίαστο στους λαδιάρηδες υπηκόους της και σε όσους δωροδόκους και δωρολήπτες Έλληνες έχουν αναζητήσει ασφάλεια και προστασία στη χώρα.
