Του ΚΩΣΤΑ ΜΕΣΑΡΗ*
Δεν τα 'χουμε με τον γερμανικό λαό. Με τον ηγεμονισμό, τον νεοφιλελευθερισμό, τον ρεβανσισμό και τον "ουμπεραλισμό", εθνικισμό και ναζισμό κάποιων τοκογλύφων. Σεβόμαστε τον γερμανικό λαό για τη μεγάλη του προσφορά στον σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό. Κακές μνήμες απ' τα παλιά κι άσχημες εικόνες Μνημονίων πυροβολούν το μυαλό μας, κι όπως ο Μανώλης Γλέζος έτσι κι εμείς λέμε ό,τι λέμε όχι για την κυβέρνηση τόσο, μα πιο πολύ για τους τοκογλύφους:
Κάπου στην Αρκαδία το 1941, την ώρα που η άνοιξη γιορτάζει τη νιότη και τη ζωντάνια της νιας ζωής, όπως κάθε άνοιξη, κι η γης φορούσε το φρέσκο της μυρωδάτο, πολύχρωμο, ζωηρό, ζωογόνο φόρεμά της, γερμανική φάλαγγα αρμάτων βανδάλιζε την ομορφιά της εικόνας του τοπίου και το εαρινό τραγούδι της φύσης, με τις μηχανές να μουγκρίζουν και τις ερπύστριες να κροταλίζουν θάνατο. Ένα νιο βλαστάρι, ένα παλικαράκι, πετάγεται και στέκει -ο πρώτος αντάρτης- ορθός να σταματήσει τη φάλαγγα με το κορμί του. Ο ναζί αξιωματικός πυροβολεί κι ο νιός πέφτει, κάτι λέει. Πάνε να ακούσουν, "φύγετε από τον τόπο μου" λέει κι ο ναζί αδράχνει μια κοτρώνα και του λιώνει το κεφάλι.
Στο καντράν της τηλεόρασης 2010, μαύρη χρονιά του ΔΝΤ. Ευτραφής, πανύψηλη Γερμανίδα κυρία, θηλυκός πολέμαρχος απόγονος πολεμάρχων βανδάλων, Ούννων, Αλαμανών και ναζί, ρωτιέται από ρεπόρτερ τι θα γίνει με τους Έλληνες και απαντά: "Ράους!". Σε άλλο πλάνο τοκογλύφος Γερμανός πολέμαρχος δηλώνει: "Όλοι οι Έλληνες έχουν σπίτι δικό τους, που όλοι οι Γερμανοί δεν έχουν. Να πληρώσουν με τα σπίτια τους". Σαν να λέμε, όλοι οι Έλληνες, γονείς, παππούδες, παιδιά, άρρωστοι, στον δρόμο, "ράους". "Κοτρόνες λεκτικές" που λιώνουν κεφάλια, "σφαίρες κυνισμού" κι απανθρωπιάς, που κονιορτοποιούν μυαλό και σκέψη.
Η πολέμαρχος Μέρκελ, η πολιτική σφίγγα - νυφίτσα, με αδιόρατο μειδίαμα απειλής. Ο Σόιμπλε, ποντίκι που βρυχάται, για λογαριασμό τοκογλύφων Γερμανών, Ελλήνων και Ευρωπαίων. Όχι υπουργός Οικονομικών, αλλά εκπρόσωπος συμφερόντων. Ίδιος ο Πίτερ Σέλερς, στην ταινία "Το ποντίκι που βρυχάται". Λοιδορεί, απειλεί και υβρίζει τον ελληνικό λαό, μαζί με όλο το μιντιακό πολιτικό, οικονομικό γερμανικό κι ελληνικό και ευρωπαϊκό κατεστημένο. Τι σόι μίντια και τι σόι σοβαρά μίντια είναι αυτά, ο Τσίπρας κι ο Βαρουφάκης, λιντσαρισμένοι, το δείξανε. Όπως δείξανε και τι σόι Ευρωπαϊκή Ένωση μαφιόζων έχουμε πια.
Από κοντά κι όλος ο ελληνικός εσμός, σαμαροβενιζέλοι, Ποτάμι, Χρυσή Αυγή. Μα και το ΚΚΕ του Περισσού, βρε αδελφέ! Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Αλλά και μπαχαλάκηδες, το χρυσαυγίτικο αυγό του φιδιού, το προβοκατόρικο: Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ: Να σε κάψω, Γιάννη μ', να σ' αλείψω μέλι. Μπράβο στον ΣΥΡΙΖΑ για τη συμφωνία, αλλά τον καταγγέλλουμε άγρια γι' αυτό. Υποκριτές, Φαρισαίοι καταγέλαστοι, που κρύβουν την ενοχή και την πικρία για την ήττα, κάτω από άγριες κραυγές.
Το ΚΚΕ: Ποτέ δεν έδωσε σημασία στα Μνημόνια κι όσο τα ψηφίζανε ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - ΔΗΜ.ΑΡ., ποτέ δεν έκανε διαδήλωση κατά Μνημονίων γιατί, όπως λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση, ολόκληρη με το ευρώ μαζί είναι ένα Μνημόνιο. Μόλις βγήκε η αριστερή κυβέρνηση, η πρώτη του διαδήλωση ήταν για τα Μνημόνια και να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, αλλά μόνον όταν το ΚΚΕ του Περισσού καταλάβει τα χειμερινά ανάκτορα, αλλιώς θα είναι καταστροφή.
Ρε α κατουράτε τα ποδάρια σας, σύντροφοι, που λένε και στο καφενείο του χωριού μου, στους ανάποδους. Εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε καλύτερο ΚΚΕ απ' το δικό σας.
Ποτάμι: Πολύ ύποπτο το σύνθημα: Αλλάζουμε την Ελλάδα χωρίς να την γκρεμίζουμε. Μπερδεύει την Ελλάδα με το σάπιο σύστημα από το οποίο προέρχεται και ζητεί να μείνει ανέπαφο με κάποια μερεμέτια. Λυσσάξανε να φύγουν οι ΑΝ.ΕΛΛ. από την κυβέρνηση και η Αριστερή Πλατφόρμα κι ο Λαφαζάνης από τον ΣΥΡΙΖΑ και να μπούνε αυτοί στη θέση τους.
Ο Σταύρος, ο Σπύρος, ο Γρηγόρης. Να πνιγούνε στα θολά νερά του Ποταμιού τους. Στήσανε παγίδα θανάτου στην κυβέρνηση. Στην κοινωνία. Η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας και κυβέρνηση ειδικών δυνάμεων, κομάντος, σε επικίνδυνη αποστολή, βαδίζει σε γερμανοελληνικό ναρκοπέδιο, με ελληνικές οχιές στον κόρφο της και νάρκη ακόμη δεν πάτησε, οχιά δεν τη δάγκασε προσώρας.
Μια συμφωνία προσωρινή, αμφίσημη, που δίνει τράτο και στα δύο μέρη να λένε πως νικήσανε υπέγραψε, που ξεχωρίζει όμως το Μνημόνιο από τη δανειακή σύμβαση κι αυτό είναι μια πρώτη νίκη, στην πρώτη μάχη, στον τετράμηνο Μαραθώνιο πόλεμο. Μνημόνιο πάπαλα και πάμε γι' άλλα, μια άλλη δανειακή σύμβαση.
Τον Ιούνιο ξυρίζουν τον γαμπρό. Μην πυροβολείτε τον πιανίστα - Βαρουφάκη, πιανίστα στο "γαμήλιο γλέντι" του γάμου που θα γίνει τότε, κάνοντας δίκη προθέσεων. Έτσι κι αλλιώς κατά τον Ελύτη: "Κατά πώς βλέπει κανείς τον ουρανό έχει την ανάλογη εικόνα για κρίση". Και κατά τον Αναξαγόρα: "Πάντα χρήματα ην ομού, είτα ο νους ελθών αυτά διεκόσμησε".
Όταν τα πράγματα μοιάζουν ίδια στο συγχυσμένο μυαλό με την περιορισμένη εικόνα, τότε έρχεται το μυαλό στη θέση του και διαφοροποιεί, ανοίγοντας και την εικόνα. Να περιμένουμε να δούμε όλον τον ουρανό τον Ιούνιο, με καθαρό μυαλό και ίσως δούμε πως ούτε είμαστε όλοι ίδιοι ούτε τα πράγματα παρέμειναν τα ίδια. Πάντως αυτή η αμφίσημη σύμβαση, που δίνει σε όλους δίκιο, θυμίζει το ανέκδοτο με τον Κατή, που δίκασε δυο που μαλώνανε και αποφάσισε πως και οι δυο είχαν δίκιο και σε έναν τρίτο, που είπε, πως αυτό δεν γίνεται, του 'πε πως κι εσύ έχεις δίκιο.
Καλή Σαρακοστή και Καλή Ανάσταση.
* Ο Κώστας Μεσάρης είναι ηθοποιός.
