Του Θανάση Καρτερού
Και ξαφνικά μπήκαν στη ζωή μας τα βατράχια. Έτσι αποκαλούνται χαϊδευτικά, για όσους ειρηνιστές και διεθνιστές το αγνοούν, οι άνδρες των ΟΥΚ, μερικοί από τους οποίους βροντοφώναξαν στην παρέλαση, μπροστά στα μούτρα της νέας κυβέρνησης, ότι το όνειρό τους είναι να στήσουν τη σημαία στην Πόλη. Κέρδισαν έτσι το δεκάλεπτό τους στη δημοσιότητα, τη ζεστή αγκαλιά των πολύ Ελλήνων και την ευμενή συγκατάβαση κάποιων φυσικών και πολιτικών τους νοικοκυραίων.
Πλην όμως, τα βρεκεκέξ των περί ου ο λόγος δεν είναι τα μόνα. Προφανώς, αν κρίνουμε από τα κοάσματα, στον βάλτο της κρατικής μηχανής το είδος ενδημεί. Να για παράδειγμα, πριν λίγο καιρό, ένας βάτραχος με πλάκα τα γαλόνια εκφώνησε ένα αυστηρό βρεκεκέξ να ανοίξει η Αμυγδαλέζα, χωρίς να ενημερώσει κανέναν. Και πριν λίγα εικοσιτετράωρα άλλος βάτραχος, εκπροσωπώντας το Ελληνικό Δημόσιο, τράβηξε ένα μακρόσυρτο βρεκεκέξ υπέρ της Siemens στο Συμβούλιο Επικρατείας.
Στα λιμνάζοντα κρατικά ύδατα, εν γένει, τα βρεκεκέξ παίρνουν και δίνουν. Πρόεδροι, γραμματείες, διαπλεκόμενοι, αξιωματούχοι, κοάζουν αδιαλείπτως. Ενίοτε και προκλητικώς. Έτσι που υπουργοί να αισθάνονται παγιδευμένοι στον βατραχόκοσμο. Γιατί οι βάτραχοι ξέρουν τα κατατόπια του βάλτου, έχουν επαφές με τα βατραχο-επιτελεία, χάφτουν όποιον Κατρούγκαλο ξανοιχτεί απερίσκεπτα. Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν, στον βάλτο. Αυτό είναι το μοτίβο του βρεκεκέξ τους.
Συνεπώς η κυβέρνηση, αν μιλήσουμε με τους όρους του βάλτου που παρέλαβε, δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τα γνωστά εγχώρια και εξωχώρια μαύρα φίδια. Έχει και τα εκ πρώτης όψεως αθώα βατράχια. Όποιο σάπιο φύλλο κι αν σηκώσεις από κάτω θα τα βρεις. Ρουφιανιά, διαπλοκή, παραπληροφόρηση, μαγάρισμα, ακροδεξιά σάλτα και ούλτρα πατριωτικά βρεκεκέξ. Κι αν ένα-ένα φαίνονται ακίνδυνα, όλα μαζί μπορούν να παρασύρουν στη λάσπη του βυθού πολιτικούς, πολιτικές, αποφάσεις και προθέσεις.
Καθαρό νεράκι - ιδού η λύση. Να ανοίξουν τα φράγματα, να τους πάρει και να τους σηκώσει όλους το ορμητικό νερό μιας άλλης πολιτικής και νοοτροπίας. Να τελειώνουμε με τον βάλτο. Γιατί όσο αυτός παραμένει, τόσο τα βατράχια θα είναι στο φυσικό τους στοιχείο, θα πολλαπλασιάζονται, θα αποθρασύνονται, θα υπονομεύουν. Ακόμα κι εκείνα -ο νοών νοείτω- που λόγω ανωτέρας βίας παριστάνουν τώρα τον ψόφιο βάτραχο ή ακόμα χειρότερα τον αντιμνημονιακό, ου μην και τον συριζαίο βάτραχο.
