Του Βασίλη Μουλόπουλου
Στην πολιτική, όπως και στον πόλεμο, υπάρχουν οι στόχοι και υπάρχουν και οι στρατηγικές -γράφει ο Francesco Gesualdi στο "Il Manifesto".
Οι στόχοι ανταποκρίνονται στις αξίες, οι στρατηγικές στις περιστάσεις.
Η κυβέρνηση από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της βρέθηκε αντιμέτωπη με δύο τεράστια προβλήματα που της κληροδότησε η προηγούμενη. Το πρώτο ήταν πώς να συνεχιστούν οι ροές χρηματοδότησης από την Ε.Ε. και την ΕΚΤ.
Το δεύτερο πώς να απομειώσει, αναδιαρθρώσει το χρέος, ώστε να μπορέσει να το εξυπηρετεί χωρίς υφεσιακά μέτρα.
Η ιστορία των 50 ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστή. Υπήρξε η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, η οποία αμέσως αμφισβητήθηκε από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, οι οποίοι, πονηρώς "χαμένοι στη μετάφραση" απαιτούσαν την ολοκλήρωση της πέμπτης αξιολόγησης. Δηλαδή την εφαρμογή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ των δεσμεύσεων του περίφημου e-mail Χαρδούβελη.
Ο κ. Ντράγκι έκοψε τη ροή ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες, ο κ. Σόιμπλε καλούσε την κυβέρνηση να λογοδοτήσει στην τρόικα, ο κ. Ντάισελμπλουμ απειλούσε με χρεοκοπία. Σαμαράς - Βενιζέλος και Θεοδωράκης μαζί με την πλειονότητα των συστημικών αρθρογράφων των mainstream μίντια καλούσαν τον Αλέξη Τσίπρα να "εγκαταλείψει τους τυχοδιωκτισμούς" και να υποκύψει στις εντολές των δανειστών.
Η θεωρία ότι "δεν μπορείς να διαπραγματευτείς όταν χρωστάς" και ότι "δεν μπορείς να υποβάλεις όρους στους δυνατούς" αναβίωσε "σαν να μην πέρασε μια μέρα".
Δυστυχώς γι' αυτούς, ο Έλληνας πρωθυπουργός διέψευσε και τις προσδοκίες τους και τις προβλέψεις τους. Δυστυχώς γι' αυτούς, ο Έλληνας πρωθυπουργός απέδειξε ότι η "Ελλαδίτσα" μπορεί (και πρέπει) να βάλει κόκκινες γραμμές. Ότι η "Ελλαδίτσα" μπορεί να πρέπει να κάνει πολιτική διαπραγμάτευση.
Ο "πρόεδρος του 15μελούς" την περασμένη Πέμπτη το βράδυ απέδειξε ότι η Ελλάδα είναι (όπως γράφει ο Γ. Μαλούχος στο "Βήμα") "όρθια και παλεύει... Σωστά, λάθος, με κενά, με αντιφάσεις, ό,τι θέλει να πει κανείς. Τουλάχιστον, το παλεύει".
Και το παλεύει με επιτυχία.
Την περασμένη Πέμπτη το βράδυ ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε τρία θεμελιώδη πράγματα για το μέλλον της χώρας
Τρία πράγματα που όλοι οι συστημικοί δημοσιογράφοι, αναλυτές και πολιτικοί, μέσα και έξω από την Ελλάδα, θεωρούσαν αδύνατα:
Πρωτογενή πλεονάσματα ανάλογα με τις δυνατότητες της χώρας, όχι υφεσιακά μέτρα, όχι στην πέμπτη αξιολόγηση.
Και ω του θαύματος την Παρασκευή ούτε χρεοκοπήσαμε, ούτε έκλεισαν οι τράπεζες, ούτε έγινε βιβλικός κατακλυσμός.
Η Παρασκευή ήταν μια συνηθισμένη μέρα, αλλά ήταν και μια καινούργια μέρα για την Ελλάδα.
Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε αυτό που μέχρι τώρα οι κινδυνολόγοι αποκαλούσαν ειρωνικά "τετραγωνισμό του κύκλου".
Τις επόμενες μέρες η κυβέρνηση θα υποβάλει τις δικές της προτάσεις, τα δικά της μέτρα, τις δικές της μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη. Ένα πακέτο αποδεκτό από τους εταίρους, χωρίς να αναιρεί τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την ιδεολογική σκοπιά πολλοί θα δυσαρεστηθούν. Το θεωρώ φυσιολογικό. Αλλά πολλές φορές για να φτάσεις στον στόχο σου πρέπει, αντί να ακολουθήσεις ευθύγραμμη πορεία, να χρησιμοποιήσεις παρακαμπτήρια μονοπάτια, ώστε να αποφύγεις να κολλήσεις σε βαλτοτόπια ή να πνιγείς σε χειμάρρους.
Οι πρόγονοί μας κατάκτησαν την Τροία όχι με την παλικαριά του Αχιλλέα, αλλά με την πονηριά του Οδυσσέα. Στον πόλεμο το πρωτεύον δεν είναι η στρατηγική, η οποία χαράσσεται ζυγίζοντας το κόστος με το όφελος.
Πρωτεύον είναι να θυμάσαι πάντα ότι ο στόχος μας είναι να σώσουμε τις πιο αδύναμες τάξεις και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εκείνες που θα δώσει τέλος στην κυριαρχία των ισχυρών. Αυτά, ναι, δεν πρέπει να τα ξεχνάμε.
Σταθερότητα στους στόχους και ευελιξία στις στρατηγικές είναι η μεγάλη πρόκληση για κάθε πολιτική περιπέτεια.
