Του Γιάννη Σχίζα
Σε ένα περίπτερο της Κυψέλης βρίσκω αναρτημένη μια κυνηγετική εφημερίδα, στην πρώτη σελίδα της οποίας εμφανίζεται ο υπέρτιτλος: «Το κυνήγι στο επίκεντρο της προεκλογικής ατζέντας των κομμάτων»... Καταλαβαίνω τα χούγια διαφόρων πληθυσμιακών κατηγοριών , όπως είναι οι φιλοτελιστές, οι σερφίστες, οι φίλαθλοι της θύρας 9 και πάει λέγοντας : Όμως το να ζεις στην Ελλάδα και να προτάσσεις ένα τέτοιο θέμα σε ένα τέτοιο πολιτικό σκηνικό παραπέμπει στο αγγλικό δημώδες άσμα «Τhree birds were sitting» («τρία πουλάκια κάθονταν»).
Ο άνθρωπος - συλλέκτης πριν την εμφάνιση της γεωργίας -την 8η ή 9η χιλιετηρίδα προ Χριστού -ήταν κυνηγός, όμως το κυνήγι σταδιακά απώλεσε την ιδιότητα της επωφελούς οικονομικής δραστηριότητας και αντικαταστάθηκε από τη κτηνοτροφία. Ο ηγέτης του ΚΚ Γαλλίας Ζωρζ Μαρσαί υπεράσπιζε κάποτε το κυνήγι ως κατάκτηση της Γαλλικής Επανάστασης εναντίον των φεουδαρχικών απαγορεύσεων που καταδίκαζαν στην πείνα τους χωρικούς, όμως επί Μαρσαί και σήμερα το κυνήγι συνδέεται ελάχιστα με την απόσπαση πρωτεϊνών από την άγρια φύση. Ο κανόνας αυτός δεν αναιρείται από κάποιες εξαιρέσεις -π.χ. από το ότι πρόσφατα, σε ορειβατική εκδρομή στον Ελικώνα, συναντήσαμε μια ομάδα που έστηνε καρτέρι για αγριογούρουνα, όντα άκρως φαγώσιμα, πολυάριθμα και ζημιογόνα για τη γεωργία.
Το σημερινό κυνήγι-σπορ εντάσσεται σε μια κατηγορία ηθών που είναι παραδοσιακά, αλλά όχι και «διατηρητέα»! Αν ίσχυε το αντίθετο, τότε θα έπρεπε να κηρύξουμε διατηρητέα την προίκα, την ποινική δίωξη της μοιχείας ή τη σωματική τιμωρία των μαθητών.
Στην Αγγλία το παραδοσιακό «κυνήγι της αλεπούς» καταργήθηκε προκαλώντας θλίψη στους κύκλους της σνομπ αριστοκρατίας. Στην Ισπανία την ίδια τύχη και με το ίδιο σκεπτικό (βάρβαρο σπορ) είχαν οι ταυρομαχίες, αγαπητές μεν στον Χεμινγουαίη, αλλά με προαναγγελθέντα τον θάνατο του ταύρου μετά από συστηματική δολιοφθορά των αμυντικών του μηχανισμών - κατά πώς έδειξε στην παλιά «Νέα Οικολογία» ο Μιχάλης Μιχελής.
Το κυνήγι-σπορ χωρίς χωροχρονικούς και «ειδολογικούς» περιορισμούς οδηγεί στην παραπέρα μείωση των πληθυσμών των άγριων ζώων. Φυσικά ένας αριστερός πολιτικός οργανισμός δεν πρέπει να αρκεσθεί σε μια «πελατειακή» πολιτική ίσων αποστάσεων, αλλά να ενστερνισθεί μια νέα αντιμετώπιση των αθλημάτων που διαταράσσουν φύση και ανθρώπινο ήθος.
Το κυνήγι δεν νομιμοποιείται στη διαχείριση των ζωικών πληθυσμών, αλλά και ουδείς άλλος - όπως π.χ. το υπουργείο Ανάπτυξης, με την πρόσφατη απόφασή του να δώσει 13 ευρώ για κάθε θηρευόμενη αλεπού λόγω του «επιβλαβούς» χαρακτήρα της... Οι δε κυνηγοί δεν μπορούν να εκβιάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να θριαμβολογούν για τον παραγκωνισμό στελεχών του (Θέμης Δημητρακόπουλος), γιατί πρέπει να βλέπουν και το άλλο μέρος - δηλαδή τη ζωόφιλη και οικολογίζουσα κοινωνία, που είναι πλειοψηφική...
