Του Κώστα Ζαχαριάδη*
Η μητρότητα, αυτό το «θαύμα» που τόσο πολύ υμνήθηκε από όλους τους πολιτισμούς διαχρονικά, στην Ελλάδα των Μνημονίων εκφυλίστηκε σε αντικείμενο λογιστικών πράξεων και τελικώς μετατράπηκε σε ένα ταξικό αγαθό, ένα ακριβό «σπορ» για λίγες μόνο γυναίκες. Αυτό είναι κατόρθωμα εκείνων που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια και τώρα φεύγουν «πουλώντας» τον φόβο. Τον φόβο τον γνώρισαν ήδη χιλιάδες Ελληνίδες όταν ανακάλυψαν πως είναι έγκυοι και είδαν τον τιμοκατάλογο ή όταν φοβήθηκαν να το αποκαλύψουν μήπως απολυθούν από τη δουλειά τους. Οι χιλιάδες των Ελληνίδων εγκύων οι οποίες είναι ανασφάλιστες και ο καθημερινός τρόμος τους για το πώς θα καλύψουν τα έξοδα, ή αν θα τις απολύσουν από τη δουλειά που βρήκαν με μπλοκάκι, είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Επίσης όλες οι γυναίκες που αναρωτιόνταν: «Σε τι κόσμο θα φέρω το παιδί μου; Η γέννησή του θα είναι μόνο πηγή χαράς ή και ατέλειωτος πόνος για τα μελλούμενα;».
Η πλειονότητα των γυναικών σε γόνιμη ηλικία ανήκουν στο 60% των νέων οι οποίοι είναι άνεργοι και έχουν χάσει την ασφαλιστική τους ικανότητα ή εργάζονται με μπλοκάκι, αλλά και για εκείνες που έχουν ακόμη μισθό με ένσημα τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Ο ΕΟΠΥΥ, όχι μόνο δεν δίνει πια το κουτσουρεμένο επίδομα τοκετού παρά μόνον αν αυτός γίνει στο... σπίτι, άλλα καλύπτει απλώς ένα πολύ μικρό μέρος των απαραίτητων εξετάσεων που πρέπει να κάνει μια έγκυος. Στην Ελλάδα του 2015, η κρίσιμη εξέταση για την κυστική ίνωση, που αποτελεί διαδεδομένο κληρονομικό νόσημα, κοστίζει 520 ευρώ και καλύπτεται εξ ολοκλήρου από την έγκυο. Πόσες άραγε Ελληνίδες έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν αυτό το κόστος; Λίγες. Το αποτέλεσμα είναι πάρα πολλές γυναίκες να θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των ίδιων και των εμβρύων ή των νεογέννητων παιδιών τους.
Ποιος μπορεί, όμως, να αισθάνεται «σωτήρας» όταν, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ που δημοσιεύτηκε πέρυσι, κατά τα πρώτα χρόνια της κρίσης στη χώρα μας αυξήθηκε κατά 21,1% το ποσοστό των νεκρών εμβρύων; Αυτό δεν φαίνεται να έκανε κάποιους να αισθανθούν έστω άβολα, αν όχι ντροπή. Αντιθέτως, αισθάνθηκαν την ανάγκη να μιλήσουν για "success story". Είναι οι ίδιοι που εμφανίζονται συνήθως ιδιαίτερα ανήσυχοι για το πρόβλημα υπογεννητικότητας της χώρας μας. Αλλά δικό τους «επίτευγμα» είναι ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η κρίση μείωσε τις γεννήσεις κατά 30%.
Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που υποτίθεται πως εφαρμόστηκε για να σώσει τη χώρα. Αποτέλεσμα; Να επιστρέψουμε με... μεταρρυθμιστικά γκάζια στη λογική τού «όπου φτωχή έγκυος κι η μοίρα της». Κάπως έτσι δεν μοιάζει παράδοξο πλέον να διαβάζουμε ειδήσεις που περιγράφουν γυναίκες να χάνουν ή να απειλούνται να χάσουν τη δουλειά τους επειδή έμειναν έγκυοι. Όπως πριν από μερικές εβδομάδες, όπου μια έγκυος στο Ηράκλειο της Κρήτης απειλήθηκε από τον εργοδότη της πως αν δεν προχωρήσει σε έκτρωση, θα απολυθεί!
Την ίδια ακριβώς περίοδο ερχόταν στο φως μια άλλη ιστορία, από την Αλεξανδρούπολη, όπου μία ακόμη έγκυος απολύθηκε από την εργασία της. Πριν από έναν χρόνο περίπου, μάλιστα, εγκυμονούσα και δύο γυναίκες σε λοχεία απολύθηκαν από το Δημόσιο όταν καταργήθηκαν οι δεκαπέντε φορείς του υπουργείου Δικαιοσύνης. Καμία απολύτως πρόνοια δεν υπήρξε για τις γυναίκες αυτές.
Πώς αλλάζουν όλα αυτά; Με την κατάργηση της απόφασης του υπουργικού συμβουλίου, με την οποία, μεταξύ άλλων, μειώθηκαν τα επιδόματα μητρότητας με την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας για την άδεια μητρότητας και τη γονική άδεια ανατροφής και με τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος που θα διασφαλίσει το ελάχιστο απαιτούμενο σε μια κοινωνία που θέλει να λέγεται πολιτισμένη και ευρωπαϊκή. Με την παροχή της δυνατότητας σε όλες ανεξαιρέτως τις γυναίκες της χώρας αυτής να έχουν ασφαλή εγκυμοσύνη και ανατροφή των νεογέννητων παιδιών τους.
Πάνω απ' όλα, όμως, με πολιτική που γεννά ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Που προτάσσει στη σκέψη μας τη ζωή και όχι απλώς την επιβίωση. Πολιτική που γεννά ιδέες, ανάπτυξη, προοπτική και όχι πολιτική που θα συνεχίσει να θάβει σε χωματερές τα πιο αδύναμα κομμάτια μιας χειμαζόμενης κοινωνίας.
* Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
