Του Βένιου Αγγελόπουλου*
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θα σταθώ σε τρεις φράσεις από την εισήγηση του προέδρου, Αλέξη Τσίπρα:
- Τα μάτια του κόσμου όλου είναι στραμμένα πάνω μας, οφείλουμε να νικήσουμε.
- Ο κυριότερος εχθρός της Αριστεράς είναι τα δικά της λάθη.
- Πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε σαν τους άλλους.
Οι φράσεις αυτές με καλύπτουν απόλυτα. Όπως με καλύπτει και ο τόνος της προχθεσινής ομιλίας του στον Κεραμεικό, τόνος επιθετικός και υπερασπιστικός των δικαιωμάτων του λαού μας, και καθόλου απολογητικός όπως δυστυχώς αρκετοί εκπρόσωποί μας εμφανίζονται συχνά.
Για να νικήσουμε -και με κοινοβουλευτική πλειοψηφία-, χρειάζεται να υπερνικήσουμε τις αδυναμίες μας. Κάποιες απ' αυτές θα επισημάνω εδώ.
- Το πρόγραμμά μας, όσο καλό κι αν είναι, δεν είναι ιερό κείμενο. Είναι πρόταση προς τον λαό και ειδικά τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Μ' αυτούς πρέπει να συζητήσουμε (κι όχι μόνο με τους εκπροσώπους τους) και να λάβουμε υπόψη την κριτική και τις παρατηρήσεις τους, κάνοντας σύνθεση. Ας μην ξεχνάμε πως καμία δημοκρατική μεταρρύθμιση δεν πετυχαίνει όταν έχει εναντίον της αυτούς που καλούνται να την εφαρμόσουν. Για παράδειγμα, η αλαζονεία με την οποία αντιμετωπίσαμε τις κριτικές, καλόπιστες ή κακόπιστες, στο πρόγραμμα για τον Πολιτισμό (μας κατηγορούν, άρα έχουμε δίκαιο) δεν πρέπει να επαναληφθεί.
- Χάνουμε σε αξιοπιστία όταν δεν σεβόμαστε το ίδιο μας το καταστατικό. Δεν είναι η ώρα να απαριθμήσω τις παραβάσεις που έχουν γίνει - είναι πολλές. Θα πω μόνο ότι είναι ανεπίτρεπτο τα μέλη του κόμματος να μαθαίνουν τις κομματικές αποφάσεις από τα ΜΜΕ, και μάλιστα όταν τα αφορούν άμεσα, είναι απαράδεκτο να παίρνονται αποφάσεις ερήμην των οργάνων και αυτά απλώς να τις ανέχονται ή να τις επικυρώνουν. Ειδικά τώρα, κατά το καταστατικό, τον τελικό λόγο για τα ψηφοδέλτια πρέπει να τον έχει η Κεντρική Επιτροπή.
- Σχετικά με το άνοιγμα των γραμμών μας, θά 'θελα ο ΣΥΡΙΖΑ να σφύζει από ζωή, όπως έγινε με την πλημμυρίδα μετά τις εκλογές του 2012 - η άμπωτη ήρθε αργότερα. Ο σύντροφος πρόεδρος έφερε για παράδειγμα ότι μόνο δύο στα 200 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Θα συμφωνήσω ότι θά 'πρεπε να είναι περισσότεροι. Αλλά την ευθύνη την έχουν οι μηχανισμοί που επέβαλαν τη σύνθεση της Κεντρικής Επιτροπής κυκλοφορώντας χαρτάκια κατευθυνόμενης σταυροδοσίας και ωθώντας το σύστημα προς το πλειοψηφικό, επιβάλλοντας την πολυσταυρία αντί της ολιγοσταυρίας. Θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει περισσότερους Πασοκογενείς. Και δεν είναι τυχαίο που οι δύο που τελικά σταυροδοτήθηκαν είναι βουλευτές, ενώ αποκλείστηκαν σύντροφοι (από τον Νέο Αγωνιστή) που είχαν κατέβει μαζί μας στους δρόμους για το άρθρο 16 και που η συμμετοχή τους βοήθησε σημαντικά σ' εκείνη τη νίκη.
Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο σε περασμένα λάθη μας. Είμαστε σε μια ιστορική στιγμή και το μέλλον θα μας κρίνει. Πολλοί έχουν αποτύχει πριν από μας παρά τις προθέσεις, τον ενθουσιασμό και τη θεωρητική τους κατάρτιση. Κοινό σημείο τους, ότι στην επαφή με την εξουσία το κόμμα γίνεται εξάρτημα της κυβέρνησης και του κράτους, μια απλή δεξαμενή στελεχών - εκτελεστικών οργάνων. Ο κίνδυνος αυτός είναι υπαρκτός και μεγάλος. Αν δεν φροντίσουμε το κόμμα να δίνει στην κυβέρνηση όχι μόνο στήριξη, αλλά και κριτική, και προτάσεις, και νέες ιδέες με φαντασία, να είναι ο ζωντανός δίαυλος μεταξύ κοινωνίας και κράτους, ενδεχομένως με συγκρούσεις που να επιλύονται συνθετικά και δημιουργικά, τότε παραμονεύει η ήττα ή ο εκφυλισμός ή και τα δύο. Το κόμμα είναι το κλαδί όπου καθόμαστε, δεν επιτρέπεται να το πριονίζουμε.
Κρατώντας σταθερή πορεία για να μην πέσουμε στα βράχια, μπορούμε να γράψουμε ιστορία και να γυρίσουμε σελίδα. Για τον λαό μας, με τον λαό μας, που υποφέρει, για της γης τους κολασμένους όλους.
Venceremos!
* Το παραπάνω κείμενο είναι απόπειρα γραπτής απόδοσης της ομιλίας του Β. Αγγελόπουλου στη συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ στις 3/1/2015.
