Οι κύκλοι γύρω από τα χρηματιστήρια και τα χρηματοοικονομικά δρώμενα αναφέρονται μερικές φορές στο "dead cat's bounce" που σε ελεύθερη μετάφραση μπορεί να αποδοθεί ως «το τελευταίο τίναγμα της ψόφιας γάτας». Αυτή η έκφραση χρησιμοποιείται όταν οι χρηματιστηριακοί δείκτες, των οποίων η αρχική πτώση προαναγγέλλει σχετικά την οριστική τους κατάρρευση, παρουσιάζουν μια τελευταία προσωρινή ανάκαμψη. Πρωτοεμφανίστηκε δε το 1985 όταν τα χρηματιστήρια της Σινγκαπούρης και της Μαλαισίας «αναπήδησαν» μετά από την πτώση κατά τη διάρκεια της ύφεσης εκείνης της χρονιάς. Η προέλευση της έκφρασης ανάγεται στο εξής φαινόμενο:όταν οι μύες του νεκρού σώματος μιας γάτας εκτονώνονται, από τη σύσπαση που επισυμβαίνει αμέσως μετά τον θάνατο προκαλείται ένα αρκετά μεγάλο άλμα που για μια στιγμή πείθει ότι η γάτα εξακολουθεί να παραμένει ζωντανή.
Στα καθ'ημάς τώρα:αν αντικαταστήσουμε τη λέξη «χρηματιστήριο» με το «μνημονιακή κυβέρνηση» η παρομοίωση δεν απέχει πολύ από το να καθρεφτίζει πιστά την πολιτική συγκυρία. Με τη διαφορά ότι η σαμαροβενιζελική κυβέρνηση δεν γκρεμοτσακίζεται από αρκετά μεγάλο ύψος. Όλους αυτούς τους μήνες σερνόταν με τα ισχνά εκλογικά της ποσοστά. Ούτε βέβαια πραγματοποίησε την αναλαμπή ενός εντυπωσιακού γκελ. Ο επιθανάτιος ρόγχος της έχει εδώ και πολύ καιρό ευκρινέστατα διαπιστωθεί. Απλά, ο ξένοι πάτρωνες, οι αργυρώνητοι κονδυλοφόροι, τα ντόπια φερέφωνα, τα κυρίαρχα κοινωνικά στρώματα και τα πολύτροπα οικονομικά συμφέροντα έχουν αποδοθεί σε μια τιτάνια, φευ μάταιη, προσπάθεια, σπασμωδικά να αποδείξουν ότι η κυβέρνηση είναι ακόμα ζωντανή και με μέλλον, ότι η ψαλίδα των ποσοστών της διαφοράς με τον ΣΥΡΙΖΑ τάχα κλείνει και ότι οι 180 ψήφοι της προεδρικής εκλογής είναι εξασφαλισμένοι. Ασφαλώς και δεν πρόκειται για νεκροφάνεια. Η θανατηφόρα πορεία της θητείας της παραπέμπει στη δική της πλήρη απονέκρωση. Το δικό της θρασίμι είναι αυτό που θα αρχίσει να αποσυντίθεται. Πήγε να το παίξει «γάτα» αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα, ούτε καν την τελευταία εκτίναξη δεν έχει τη δυνατότητα να καταφέρει.
Όμως, το προσπαθεί απεγνωσμένα ακόμα. Στου Μαξίμου, στη Συγγρού, στη Χ.Τρικούπη και σε κέντρα-παράκεντρα της εξουσίας οι συσκέψεις διαδέχονται η μία την άλλη και όλες αποβλέπουν στον ίδιο σκοπό:την αποσόβηση με κάθε τερτίπι μιας κυβερνητικής κατάρρευσης και την παρεμπόδιση της ανάληψης από τον ΣΥΡΙΖΑ της διακυβέρνησης της χώρας για να σώσουν το σαρκίο τους και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν. Όλοι αυτοί οι τόποι συναντήσεων και διαβουλεύσεων θυμίζουν την ιστορία των νειλόμετρων. Από την εποχή της φαραωνικής Αιγύπτου ως και τη λειτουργία (1970) του φράγματος του Ασουάν, χρησιμοποιούνταν τα νειλόμετρα που είχαν κτισθεί σε καίρια σημεία ως σταθμοί μέτρησης που παρακολουθούσαν τις εξελίξεις της στάθμης του ποταμού Νείλου. Αν αυτή προβλεπόταν πολύ χαμηλή τότε η σιτοδεία ήταν αναπόφευκτη. Αντίθετα, αν ήταν πολύ ψηλή τότε η πλημμύρα θα εξαφάνιζε την παραγωγή με τα ίδια αρνητικά αποτελέσματα. Μπορεί να λεχθεί ότι, με μια μικρή υπερβολή, κάθε πτυχή της αιγυπτιακής ζωής, και βέβαια όλο το φορολογικό σύστημα, βασιζόταν στη συμπεριφορά της στάθμης του Νείλου. Σκόπιμα, τα νειλόμετρα στεγάζονταν μέσα σε ναούς στους οποίους μόνον οι ιερείς και κρατικές αρχές είχαν πρόσβαση. Ως και ο Ηρόδοτος στα μέσα του 5ου π.Χ.αιώνα ενημερώθηκε για την ύπαρξή τους αλλά δεν του είχε επιτραπεί να τα επισκεφτεί. Με αυτόν τον αποκλειστικό τρόπο οι ιερείς κατατόπιζαν τους εαυτούς τους ενώ προς τον λαό μετέφεραν τις προγνώσεις τους ως μηνύματα της θεϊκής εξουσίας της οποίας μόνον οι ίδιοι υποτίθεται ότι μπορούσαν να ερμηνεύουν. Η διατήρηση των προνομίων του ιερατείου και της κρατικής εξουσίας ήταν εξασφαλισμένη. Ενδιαφέρον είναι να υπενθυμιστεί ότι ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης (4ος μ.Χ.) μετέφερε πάλι στον παγανιστικό ναό του Σεράπιδος ένα νειλόμετρο που ο θείος του Μέγας Κωνσταντίνος είχε προηγουμένως-στα χρόνια της βασιλείας του-μεταφέρει απ'εκεί σε χριστιανικό ναό!
Ας ευχηθούμε ότι η επερχόμενη πρωτειά του ΣΥΡΙΖΑ θα απελευθερώσει το πιο επικίνδυνο, για τους νεοφιλελεύθερους μνημονιακούς, συναίσθημα -την ελπίδα. Έτσι τελικά θα αποδοθούν, με τη μεταφορική έννοια, στη διάθεση του λαού τα «νειλόμετρα» της κυρίαρχης τάξης και η σιτοδεία και βάρβαρη υπερφορολόγηση της μνημονιακής περιόδου, μαζί με άλλα πολλά, θα αποτελούν πια θλιβερό παρελθόν.
