Τρόμος μπροστά στον θάνατο; Για ποιον λόγο; Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος και προάγγελός του η γέννηση. Όπως ο βιολογικός, έτσι και ο πολιτικός. Διότι η πολιτική δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να ακολουθεί εκείνους τους κανόνες τους οποίους ακολουθεί και η φύση.
Για ποιον λόγο λοιπόν αγωνιά ο Α. Σαμαράς ενώπιον του φαντάσματος που του ζητά την πολιτική ψυχή του; Μήπως πίστευε στα σοβαρά, ότι επειδή κάποτε την πούλησε στην πατρίδα του επινοητή του Φάουστ και του Μεφιστοφελή θα κέρδιζε την αιώνια πρωθυπουργία; Ποιος θα τον γλιτώσει από το μοιραίο; Μήπως εκείνοι που του ζητούν εφαρμογή των υπογεγραμμένων συμφωνιών; Ή μήπως οι τσολιάδες που παρελαύνουν καθημερινώς στα τηλεοπτικά στούντιο με φόντο την Πύλη του Βρανδεμβούργου, αυτοί που κουνάν το δάκτυλο ή και ειρωνεύονται απεχθώς όποιον τολμά να εκφέρει λόγο ενάντια στις αγιότητες της Αγγέλας Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε;
Τίποτε το εκπληκτικό, απρόβλεπτο ή ξαφνικό δεν συμβαίνει τις μέρες τούτες. Ο Α. Σαμαράς-όπως πριν από αυτόν ο Γ. Παπανδρέου, ο Λ. Παπαδήμος, ο Π. Πικραμένος και οι γύρω απ' αυτούς Ευ. Βενιζέλος, Γ. Καρατζαφέρης, Φ. Κουβέλης και λοιποί συγγενείς-έχει αποδεχτεί ενυπογράφως τις απαιτήσεις του Βερολίνου. Και της Ουάσιγκτον της κας Λαγκάρντ ομοίως. Οι οποίες οδηγούν στην πλήρη οικονομική και πολιτική υποταγή της χώρας στους σύγχρονους σαράφηδες και μεφιστοφελήδες, συνοδευόμενη (κατά πως συμβαίνει σε κάθε υποταγή) με εξαθλίωση της κοινωνίας, διάλυση της οικονομίας, φτώχεια και μαρασμό. Προς αποφυγή, όχι τόσο των χειρότερων, αλλά των σκληρών αντιποίνων…
Το στραπάτσο είχε προαναγγελθεί κατά την ατυχή επίσκεψη Σαμαρά στο Βερολίνο, την οποία ακολούθησε η τοιαύτη Χαρδούβελη, καθώς και το αναλόγων αποτελεσμάτων ταξίδι του υπουργού Οικονομικών στην έδρα του ΔΝΤ. Εκεί, όταν οι δανειστές υπογράφουν συμφωνίες με ρήτρες εκποίησης δημόσιων περιουσιών και ανθρώπινων ζωών, απαιτούν τήρηση των υπογραφών. Δεν σηκώνουν ψέματα του τύπου «δεν θα επιβληθούν νέα μέτρα, δεν θα περικοπούν μισθοί και συντάξεις, δεν θα ανακόψει τίποτα την πορεία προς την ανάκαμψη, την ευτυχία, την ευημερία και την αιώνια ευζωία, έξω το ΔΝΤ, έξω η τρόικα». Αυτός που έχει υπογράψει την υποταγή, αποτελεί μέρος της συμφωνίας. Κι αν διανοηθεί να την σπάσει φοβούμενος την οργή των συμπολιτών του, του χώνουν τα πόδια σ' έναν κουβά με νωπό τσιμέντο, περιμένουν για λίγο μέχρι να στεγνώσει, και τον πετούν στα βρώμικα νερά του Ατλαντικού (ή του Ρήνου, δεν έχει σημασία). Τους είναι άχρηστος.
Δεν είναι ισοβαρείς αυτού του είδους οι συμφωνίες. Δεν προσβλέπουν στην εξυγίανση μιας κοινωνίας από ξεπερασμένες ή και κακές μεθόδους διακυβέρνησης και διαχείρισης των οικονομικών. Αν είχαν τέτοιο στόχο, δεν θα βρισκόταν ο Γ. Σούρλας (ναι, της ΝΔ!) στη θέση να διαπιστώνει, ως γενικός γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ότι κατά τη διετία 2012-2014, τουτέστιν επί κυβερνήσεων Σαμαρά, οι απώλειες για την εθνική οικονομία ξεπερνούν τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ σύμφωνα με τους φακέλους διαφθοράς που άνοιξε, «όπως αυτούς των offshore εταιρειών, τριγωνικών και ενδοομιλικών συναλλαγών, λαθρεμπόριο καυσίμων, καπνικών, των πλαστών και εικονικών τιμολογίων κ.λ.π.» Τέτοια φρικτά πράγματα στην Ελλάδα που κατά τα άλλα στέκεται πια στα πόδια της. Δεν διαπίστωσε ο άνθρωπος διαφθορά στους μισθούς των 500 ή τις συντάξεις των 400 ευρώ, που ο πρωθυπουργός αιτείται στους εκπροσώπους της τρόικας να περικόψει περαιτέρω. Στους προστατευόμενους του συστήματος την εντόπισε.
Εξάλλου αυτό είναι το σύστημα που γέννησε τα ελλείμματα, φόρτωσε τη χώρα με δάνεια χωρίς παραγωγικές επενδύσεις και επιδοτήσεις χωρίς αντίκρισμα, έργα ολυμπιακών και τερατωδών διαστάσεων, χρηματιστηριακές ή τραπεζικές φούσκες. Το σύστημα που έλκει την καταγωγή του από τους μαυραγορίτες της Κατοχής, και προστατευόταν απ' όλες τις κυβερνήσεις, όπως προστατεύεται και σήμερα. Ανταποδίδοντας φυσικά την προστασία. Για όσον καιρό κρίνει αυτόν, και μέχρι ν' ακουστούν οι καμπάνες του Μεφιστοφελή. Οπότε αναζητά, αν δεν έχει ήδη πλάσει, τον αντικαταστάτη του αναντικατάστατου, ή και «καταλληλότερου» αποκαλούμενου…
Αυτό το σύστημα είναι που εν χορώ, μαζί με τους τσολιάδες της Πύλης του Βρανδεμβούργου και τους δανειστές υπόσχεται να μην είναι ένας ευχάριστος κυριακάτικος περίπατος ο δρόμος προς αυτές τις εκλογές, καθώς οι μέχρι τώρα αντικαταστάτες εξέπνευσαν απρόσμενα και νέοι δεν έχουν βρεθεί. Και δεν θα είναι ευχάριστος. Ούτε, σε καμιά περίπτωση, και η μετά τις εκλογές πορεία.
