Πώς του ήρθε του Τσίπρα να ζητήσει συνάντηση με τον Πάπα! Δεν είναι και τόσες οι ψήφοι των Ελλήνων καθολικών... Προφανώς ρόλο έπαιξε η καταγωγή του Ποντίφηκα (Αργεντινή), αλλά και η καλή φήμη που τον συνοδεύει, για όσα λέει και πράττει, σε θέματα μετανάστευσης, φτώχειας, περιβάλλοντος και προστασίας θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης, όπως ήδη επισημάνθηκε.
Πού οφείλεται, όμως, η καλή φήμη του "Πάπα των φτωχών"; Ας θυμηθούμε μερικά δεδομένα:
* Προέρχεται από το (αποτελεσματικό στη δράση του) τάγμα των Ιησουιτών και διάλεξε το όνομα του πολύ αγαπητού αγίου Φραγκίσκου.
* Επέλεξε να μη μείνει στα παπικά διαμερίσματα, αλλά ανάμεσα σε κόσμο, στον ξενώνα φιλοξενουμένων του Βατικανού(!).
* Πήγε στη Λαμπεντούζα και κάνει συνεχείς εκκλήσεις για να ευαισθητοποιήσει την ιταλική κυβέρνηση για τους πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται στη Μεσόγειο.
* Έπλυνε τα πόδια φυλακισμένων στην τελετή της Μεγάλης Πέμπτης.
* Κάλεσε αστέγους για πρωινό, για να προβάλει την αύξηση των αστέγων (και) στη Ρώμη.
* Επικοινωνεί προσωπικά με απλούς πιστούς που του γράφουν.
* Συνομίλησε για θέματα πίστης με τον (άθεο) ιδρυτή της "Ρεπούμπλικα" Εουτζένιο Σκάλφαρι.
* Δεν "προσβάλλεται" όταν τον κατηγορούν ως κομμουνιστή, γιατί παρ' όλο που διαφωνεί με την ιδεολογία, έχει γνωρίσει καλούς κομμουνιστές.
* Ζητεί να πούμε "όχι σε μια οικονομία του αποκλεισμού και της ανισότητας... Δεν είναι δυνατόν να μη γίνεται είδηση το γεγονός ότι ένας ηλικιωμένος πεθαίνει από το κρύο, επειδή κατάντησε να ζει στον δρόμο, ενώ γίνεται είδηση η πτώση κατά δύο μονάδες του χρηματιστηρίου".
* Καλεί σε συνάντηση ειρήνης και προσευχής τους ηγέτες του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, η οποία πραγματοποιείται με την παρουσία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
* Επισκέπτεται τη Βραζιλία (πέρυσι), τη Νότια Κορέα και τους Αγίους Τόπους (φέτος). Ακολουθούν η Αλβανία, η Τουρκία, οι διεθνείς οργανισμοί...
Εντυπωσιάζει όχι μόνο με την απλότητά του, αλλά και με απλές διαπιστώσεις, όπως:
* Σε "δύο - τρία χρόνια μπορεί να αποσυρθώ, αν ζω ακόμα, εξάλλου είμαι 78 ετών...".
* "Βλέπω την Εκκλησία ως υπαίθριο νοσοκομείο μετά τη μάχη. Οραματίζομαι την Εκκλησία μητέρα και ποιμένα. Ο λαός του Θεού θέλει ποιμένες και όχι υπαλλήλους. Επίσης η Εκκλησία πρέπει να βρίσκει νέους δρόμους, να πάει προς αυτούς που δεν την πλησιάζουν, που έφυγαν ή είναι αδιάφοροι"
* "Πρέπει να αναγγείλουμε το Ευαγγέλιο σε κάθε δρόμο... Στο Μπουένος Άιρες δεχόμουν επιστολές από ομοφυλόφιλους που είναι κοινωνικά πληγωμένοι, γιατί μού έλεγαν ότι αισθάνονται ότι η Εκκλησία πάντα τους απέρριπτε. Αλλά η Εκκλησία δεν θέλει να κάνει αυτό.
Κατά την πτήση της επιστροφή μου από το Ρίο της Βραζιλίας στη Ρώμη, είπα ότι αν ένας άνθρωπος ομοφυλόφιλος είναι καλής θελήσεως και αναζητά τον Θεό, εγώ δεν είμαι αυτός που θα τον κρίνω. Λέγοντας αυτό εξέφρασα αυτό που λέει η κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας.
Η θρησκεία έχει το δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη της προς όφελος του κόσμου, αλλά ο Θεός στη δημιουργία μάς έκανε ελεύθερους. Η πνευματική παρέμβαση στην προσωπική ζωή δεν είναι δυνατή. Δεν μπορούμε να επιμένουμε μόνο σε θέματα σχετικά με την έκτρωση, τον γάμο των ομοφυλοφίλων και τη χρήση αντισυλληπτικών...".
* "Είναι ανάγκη να διευρύνουμε την επιρροή της γυναικείας παρουσίας στην Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν μπορεί να είναι αυθεντική χωρίς τη γυναίκα και τον ρόλο της. Η πρόκληση σήμερα είναι να σκεφτούμε την ειδική θέση της γυναίκας κυρίως εκεί που ασκείται η εξουσία στους διάφορους τομείς της Εκκλησίας".
* "Αν ένας άνθρωπος λέει ότι συνάντησε τον Θεό με βεβαιότητα αυτό δεν είναι καλό σημάδι. Πρέπει να αφήνουμε χώρο στον Κύριο, όχι στις βεβαιότητές μας, πρέπει να είμαστε ταπεινοί. Αλλιώς θα βρούμε έναν Θεό στα μέτρα μας... Αν ο χριστιανός είναι συντηρητικός, αν θέλει τα πάντα καθαρά και σίγουρα, τότε δεν βρίσκει τίποτα. Ο Θεός βρίσκεται στη ζωή τού καθενός, ακόμα και αν η ζωή υπήρξε μια αποτυχία, υπάρχει πάντα ένας χώρος στον οποίο ο καλός σπόρος μπορεί να βλαστήσει... Πρέπει να ελπίζουμε. Η ελπίδα είναι το δώρο του Θεού".
[Τα αποσπάσματα είναι από το περιοδικό "Ανοιχτοί Ορίζοντες", τεύχος Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου 2013, που εκδίδεται από τους πατέρες Ιησουίτες της Αθήνας].
Αυτόν τον άνθρωπο, με την ιδιότητα που φέρει ασφαλώς, συναντά ο αρχηγός ενός αριστερού κόμματος. Και ίσως, στο κοντινό μέλλον, τον υποδεχθεί στη χώρα μας με άλλη ιδιότητα...
ΥΓ.: Αρχές Οκτωβρίου, στην Ελλάδα, θα γίνει η Ετήσια Συνδιάσκεψη των Επιτροπών "Δικαιοσύνη και Ειρήνη" της Ευρώπης, του επίσημου φορέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Αγίας Έδρας. Σύνεδροι θα συναντήσουν για ενημέρωση εκπροσώπους της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ.
* Ο Δημήτρης Λεβαντής είναι δικηγόρος, μέλος της Συνοδικής Επιτροπής "Δικαιοσύνη και Ειρήνη" της Καθολικής Εκκλησίας
