Το μοναδικό σταθερό σημείο της πολιτικής ζωής του τόπου είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όποτε και αν γίνουν εκλογές, θα είναι πρώτο κόμμα. Έχει προεξοφληθεί απ' όλους, όπως άλλωστε κι η πρωτιά στις ευρωεκλογές που επαληθεύθηκε. Αυτή η παραδοχή αποτελεί και το ισχυρότερο επιχείρημα της κυβέρνησης Σαμαρά απέναντι σε τρόικα και δανειστές -«αν ηττηθώ, έρχονται οι κόκκινοι»! Αυτό το φθινόπωρο είναι το κρισιμότερο εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Και θα αποτελέσει την απαρχή πολιτικών εξελίξεων που θα ανατρέψουν πλήρως το τοπίο στη χώρα.
Φτιάχνουν μέτωπο
Στόχος του Μαξίμου, απέναντι σε κοινωνία και ΣΥΡΙΖΑ, είναι να κερδίσει χρόνο, καθώς πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει το πολιτικό κλίμα και, ακόμα, να προλάβει να δημιουργήσει ένα μέτωπο κατά της Κουμουνδούρου. Μέτωπο που θα ξεκινά από τον Γ. Καρατζαφέρη και θα φτάνει έως ένα κομμάτι της ΔΗΜ.ΑΡ. Η γραμμή που προσπαθεί να επιβάλει το Μαξίμου είναι ότι πλέον η χώρα, με τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν, βρίσκεται στον σωστό δρόμο και η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ θα ρίξει χώρα και πολίτες σε περιπέτειες. Το πολιτικό τοπίο, βέβαια, δεν καθορίζεται από τις επιθυμίες μας. Και χωρίς να υπάρχει κάποια σταθερά πάνω στην οποία το Μαξίμου θα διαμορφώσει ένα νέο "success story", το πολιτικό τοπίο θα είναι, πλέον, ασαφές, με ασταθείς ισορροπίες, έντονες παρασκηνιακές κινήσεις και ακραία πόλωση - όλα τα κόμματα βρίσκονται σε διεργασίες!
Το Μαξίμου, λοιπόν, βλέπει το Παρίσι ως την τελευταία του ευκαιρία για να μην αποτελέσει παρελθόν, να επιβιώσει, να μην εξαφανιστεί -οριστικά, αυτή τη φορά- από την πολιτική σκηνή ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς. Δεν πρέπει, λοιπόν, να αποκλείονται πρόωρες εκλογές μέσα στο φθινόπωρο (τον Νοέμβριο) σε περίπτωση αποτυχίας του Παρισιού, συνειδητοποίησης ότι δεν υπάρχουν οι 180 βουλευτές ή εσωτερικής πληροφόρησης ότι τα stress tests των τραπεζών δείχνουν «μαύρη τρύπα» που δεν καλύπτεται. Ακόμα και για εθνικά θέματα μπορεί να προκηρύξει εκλογές ο Αντ. Σαμαράς αν αντιληφθεί ότι η αναμονή θα τον συντρίψει, ενώ σε άμεση εκλογική αναμέτρηση μπορεί μόνο να ηττηθεί.
Πότε οι εκλογές;
Οι κανόνες, όμως, του παιχνιδιού έχουν αλλάξει. Μπορεί το σύστημα (τραπεζίτες, βιομήχανοι, ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης) να συνεχίζει να στηρίζει τον Αντ. Σαμαρά και να προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες ανοχής στην κοινωνία -«το Μνημόνιο τελειώνει», «η τρόικα φεύγει», «έρχονται φοροελαφρύνσεις» κ.λπ.- ωστόσο η είσοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική σκηνή ανέτρεψε τα δεδομένα. Και ανέδειξε τον διαφορετικό δρόμο δημιουργώντας τομή ανάμεσα σ' αυτούς που θεωρούν ότι με τα μνημόνια «έχουμε μπει στον σωστό δρόμο (…) και σ' αυτούς που θεωρούν ότι μόνο με την ανατροπή αυτών των δεδομένων μπορεί να υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση και κοινωνική αναγέννηση». Και, όπως, συνεχίζοντας, επισημαίνει ο Μπ. Γεωγούλας (Εποχή, 31.08.14), αυτή «η διαχωριστική γραμμή δεν είναι θεωρητική», τη βιώνει καθημερινά «η πολύ μεγάλη πλειονότητα των πολιτών» και «δεν γίνεται να υπάρξει συμβιβασμός ανάμεσα στις δύο αντιλήψεις και επιδιώξεις, όσα ηχηρά και όμορφα περί εθνικής ομοψυχίας και αν ακουστούν». Στο πλευρό του Αντ. Σαμαρά μπορεί επικοινωνιακά να παραμένει ακόμα ο διεθνής παράγοντας («όσο αντέξει ο Αντ. Σαμαράς, μετά βλέπουμε»), ωστόσο πληροφορίες αναφέρουν ότι «θεωρούν διαχειρίσιμο το σενάριο των πρόωρων εκλογών και πιθανής εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ» (Καθημερινή, 31.08.14).
Στο παιχνίδι η Χ.Α.
Εκτός του μετώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει το Μαξίμου υπάρχει και η παράμετρος της Χρυσής Αυγής. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται ο πρώην γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου και προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού Τ. Μπαλτάκος -αυτόν ξέρουμε αυτόν εμπιστευόμαστε! Οι σκέψεις που επικρατούν σήμερα είναι η δημιουργία ενός κόμματος μέσω του οποίου θα επιδιωχθεί ο προσεταιρισμός των ψηφοφόρων που εγκαταλείπουν τη Ν.Δ. -το ΛΑΟΣ έπαιξε τον «ιστορικό» του ρόλο και δεν μπορεί, πλέον, να ανταποκριθεί στο σήμερα.
Συνομιλητές του Τ. Μπαλτάκου είναι ο Χρ. Ζώης, ο Β. Καπερνάρος, ενώ έχει κάνει πρόταση στον πρώην αρχηγός ΓΕΣ Φραγκούλη Φράγκο να αναλάβει την ηγεσία του νέου κόμματος. Πρόταση που ο τελευταίος δεν απεδέχθη, όπως και δεν θα αποδεχθεί την πρόταση του Αντ. Σαμαρά να αναλάβει νέος υπουργός Εθνικής Άμυνας! Στόχος του νέου κόμματος, που ευελπιστεί να καλύψει τον πολιτικό χώρο μεταξύ Ν.Δ. και Χ.Α. και να αποτελέσει την "γκολική Δεξιά", να αντλήσει ψηφοφόρους από τις δεξαμενές των ένστολων, της εκκλησίας και, κυρίως, των δυσαρεστημένων της Ν.Δ. που στρέφονται στη Χρυσή Αυγή. Η ενεργοποίηση αυτού του σχήματος, που σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες έχει βαλτώσει, δεν είναι δεδομένη και εξαρτάται από την πολιτική συγκυρία που θα προκηρυχτούν οι εκλογές.
Η προς τα ακροδεξιά, βέβαια, στόχευση και (αναμενόμενη) διεύρυνση προκάλεσε αντιδράσεις από τους αυτοαποκαλούμενους «καραμανλικούς» -«η διεύρυνση δεν πρέπει να περιοριστεί σε ευκαιριακές μετεγγραφές», «χρειάζονται νέες πολιτικές ιδέες» κ.λπ.- μέχρι τον Κυρ. Μητσοτάκη, που ενοχλείται για παλαιότερες εκφράσεις του Γ. Καρατζαφέρη («δεν πρόκειται να καθίσω στα ίδια έδρανα με κάποιους που με αποκαλούσαν γερμανοτσολιά και φασίστα»), αλλά καθόλου δεν τον ενοχλεί το γεγονός ότι ετοιμάζεται να προχωρήσει σε ακόμα 6.500 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλους του χρόνου…
Και ο ΣΥΡΙΖΑ;
Όσον αφορά την προς το κέντρο διεύρυνση το Μαξίμου εκτιμά ότι σημαντικό ρόλο θα παίξουν οι εξελίξεις σε ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜ.ΑΡ. και Ποτάμι. Κινείται, λοιπόν, ιδιαίτερα προσεκτικά, καθώς η οποιαδήποτε «άγαρμπη» ενέργεια μπορεί να προκαλέσει ντόμινο εξελίξεων να αποδυναμώσει τους εν δυνάμει συμμάχους του, ακόμη και να τους διαλύσει προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, οφείλει να «αποδείξει» το κλίμα τεχνητής αισιοδοξίας που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση και τα αδιέξοδα της πολιτικής της. Είναι φανερό πού πρέπει να απευθυνθεί, ποιόν δρόμο να ακολουθήσει: αυτόν της κοινωνίας και των ανοιχτών συνελεύσεων, της επαφής κάθε μέλους με τον συμπολίτη του της διπλανής πόρτας. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνήσει αν υπερισχύσει στην κοινωνία η ελπίδα που θα φέρει η ανάληψη της διακυβέρνησης από αυτόν έναντι του φόβου και της «περιπέτειας» που θα μπουν πολίτες και χώρα -και που προπαγανδίζουν καθημερινά τα μέσα ενημέρωσης- αν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό ανατρέπεται μόνο με κινητοποίηση της ίδιας της κοινωνίας, με την επιμονή στην υλοποίηση ενός κατανοητού προγράμματος, με δουλειά μυρμηγκιού «από τα κάτω».
Ο Αντ. Σαμαράς δεν θα πέσει ως ώριμο φρούτο. Θα το παλέψει με κάθε τρόπο και μέσο. Και το Παρίσι είναι το τελευταίο του καταφύγιο, από το οποίο θα εξαρτηθεί και η επιβίωσή του. Όσο, όμως, κι αν προσπαθήσει το σύστημα, να εξωραΐσει την κατάσταση δεν θα τα καταφέρει. Η κοινωνία δεν αντέχει, το πλήγμα από τον ΕΝΦΙΑ είναι καίριο. Οι κόκκινοι θα έρθουν! Όχι ως παρένθεση, αλλά ως κυβέρνηση σταθερή και με διάρκεια.
