1. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, αλλά και αυτά των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, αποτελούν μεγάλη επιτυχία για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η σημαντική αύξηση (σε δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους) των δυνάμεών του στην Αυτοδιοίκηση, η νίκη σε δύο Περιφέρειες, ιδιαίτερα στην Αττική, πιστοποιούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο είναι η ανερχόμενη πολιτική δύναμη της χώρας, αλλά αποκτά ισχυρά ερείσματα σε τοπικό επίπεδο, σε όλη τη χώρα. Τα αποτελέσματα του β' γύρου συνηγορούν σε αυτή την εκτίμηση. Στον β' γύρο, ανεξάρτητα από το αν κερδήθηκαν ή όχι οι δήμοι, οι συνδυασμοί του ΣΥΡΙΖΑ, αύξησαν σημαντικά τα ποσοστά τους. Η θεωρία, που καλλιεργούσαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., για την προσωρινότητα της ψήφου του 2012 στον ΣΥΡΙΖΑ, κατέρρευσε. Ενδεχομένως να υπήρχε προσδοκία για μεγαλύτερο εύρος αυτής της επιτυχίας. Να συνυπολογιστεί όμως ότι, ιδιαίτερα στη περιφέρεια, τα «τοπικά δίκτυα» που έχουν διαμορφωθεί, από τη μεταπολίτευση και μετά, στη βάση οικονομικών και άλλων συμφερόντων, δεν είναι εύκολο να διαλυθούν από τη μια στιγμή στην άλλη.
2. Οι ευρωεκλογές ήταν η δεύτερη και πιο σημαντική απόδειξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η κυρίαρχη πολιτική δύναμη στη χώρα. Είναι πρώτο κόμμα, ιστορικής σημασίας γεγονός για κόμμα της Αριστεράς, με καθαρή διαφορά από τη Ν.Δ. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι αφορμή και για δεύτερες σκέψεις.
Η έλλειψη πιθανών μελλοντικών συμμάχων και οι περιορισμένες «δεξαμενές» ψηφοφόρων, που θα επιτρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ να υπερβεί το «φράγμα» του 30%, ώστε να μην υποχρεωθεί σε συμβιβασμούς μη συμβατούς με τις μέχρι τώρα επιλογές του, είναι το πρόβλημα της νέας περιόδου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που εκ των πραγμάτων έχει κεντρικό ρόλο, πρέπει να απευθύνει, με σεβασμό στην αυτονομία τους, δημόσια πρόσκληση σε πολιτικά κόμματα, κινήσεις και άτομα που επιθυμούν αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής σε προοδευτική, αριστερή κατεύθυνση, για τη διαμόρφωση των όρων μιας μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας, μιας ευρείας συμπαράταξης προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων.
Μιας συμμαχίας, που θα επιβάλει τη δική της δημοκρατική, προοδευτική πολιτική επιλογή στη διακυβέρνηση της χώρας, τη δική της εναλλακτική προγραμματική συμφωνία.
3. Αναμφίβολα ο μεγάλος ηττημένος των ευρωεκλογών είναι η ΔΗΜ.ΑΡ. Το, ιστορικά χαμηλό, 1,2% είναι το αποτέλεσμα επιλογών της τελευταίας διετίας καθώς και της έλλειψης στρατηγικής και σαφούς πολιτικού σχεδίου. Δεν έχει καμία σημασία η επανάληψη της κριτικής που έχει διατυπωθεί, έγκαιρα και από πολλούς, εντός και εκτός της ΔΗΜ.ΑΡ. Η επόμενη μέρα και οι αποφάσεις που θα ληφθούν για την προοπτική αυτού του χώρου είναι αυτό που πρέπει να απασχολεί. Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι η εκλογική συντριβή δεν αφήνει κανένα περιθώριο για μελλοντική αυτόνομη πολιτική παρουσία. Το 1,2%, και μάλιστα σε ευρωεκλογές, δεν είναι αναστρέψιμο στις εθνικές εκλογές, όταν τα διλήμματα θα είναι πιο πιεστικά και η προοπτική της ανάληψης της κυβερνητικής εξουσίας από τις δυνάμεις της Αριστεράς, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, πιο κοντά από ποτέ στη σύγχρονη ιστορία. Οι επιλογές, για τη ΔΗΜ.ΑΡ., δεν είναι πολλές.
Είτε θα συμμετάσχει στην «ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς», αφού απαντήσει πρώτα στο ερώτημα: Αυτή η ανασυγκροτημένη Κεντροαριστερά τι καινοτόμο έχει να προτείνει; Τι διαφορετικό από αυτά που έκανε το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου ή το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και, κυρίως, σε ποιο κυβερνητικό σχήμα, διαφορετικό από το σημερινό, προσβλέπει; Είτε θα συμβάλει στην προσπάθεια για μια προοδευτική, αριστερή κυβερνητική λύση. Ισχυρίζομαι ότι η συμμετοχή της ΔΗΜ.ΑΡ. δεν θα είναι ενιαία, σε καμία από τις δύο εκδοχές.
Χρειάζεται να αναληφθούν πρωτοβουλίες για σταδιακή προσέγγιση εκείνου του τμήματος της ΔΗΜ.ΑΡ. που προσβλέπει στην προοπτική μιας αριστερής διεξόδου και αναζήτησης μορφών συνεννόησης και συμπόρευσης.
Πρωτοβουλίες που οφείλει να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν εκτιμά ότι το πρόσφατο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών επιβάλλει την ανάγκη για ευρύτερη συσπείρωση δυνάμεων. Η προσπάθεια δεν είναι εύκολη ούτε έχει εγγυημένο αποτέλεσμα. Οι αντιπαραθέσεις, πολιτικές και προσωπικές, ανάμεσα στους δύο χώρους είναι πρόσφατες και οι επιπτώσεις τους δεν είναι εύκολο να παραμεριστούν.
Στην προσπάθεια, όμως, για μια προοδευτική, αριστερή διακυβέρνηση δεν υπάρχει η πολυτέλεια αποκλεισμών στο όνομα παλιών εσωκομματικών αντιπαραθέσεων ή των πρόσφατων (την τελευταία διετία) καταστροφικών επιλογών της ΔΗΜ.ΑΡ. Επιλογές για τις οποίες είναι αναγκαία η γενναία και τολμηρή αυτοκριτική.
* Ο Στέφανος Μπαγεώργος είναι συντονιστής της Αριστερής Προοπτικής
