Η προσπάθεια απολιτικοποίησης των εκλογών απέτυχε. Ο λαός κατανοεί την κρισιμότητα των εκλογών. Κατανοεί ότι, ανεξάρτητα από το αν ψηφίζουμε για Δήμο, Περιφέρεια, Ευρωβουλή, στην ουσία ψηφίζουμε για το μέλλον του τόπου, για την τύχη της δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους, των δικαιωμάτων σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Όχι στην αποχή
Στις συνθήκες αυτές, η αποχή δεν είναι η κατάλληλη επιλογή. Δεν παράγει θετικό πολιτικό αποτέλεσμα. Είναι νίκη και επιβράβευση εκείνων που θέλουν τον εκφυλισμό της Δημοκρατίας, την απαξίωση της πολιτικής, για να κυβερνούν ανενόχλητοι.
Ο λαός πρέπει να στείλει ένα σκληρό μήνυμα στο καθεστώς που καταρρέει και πολιτικά και ηθικά. Ένα μήνυμα ηχηρό για να ακουστεί μέσα και έξω από την Ελλάδα.
Να δείξουμε σε όλο τον κόσμο ότι ο ελληνικός λαός πληγώθηκε αλλά δεν ηττήθηκε. Είναι όρθιος και παλεύει για ένα καλύτερο μέλλον.
Το μήνυμα
Εμείς απορρίπτουμε τη λογική και τις αυταπάτες των εύκολων λύσεων. Η εποχή της φτηνής και εύκολης ανάπτυξης με δανεισμό και σε βάρος του περιβάλλοντος ανήκει στο παρελθόν.
Ο δρόμος για ένα νέο υπόδειγμα ανάπτυξης που πρέπει να δημιουργήσουμε θα είναι μακρύς και δύσκολος. Όμως πρέπει να τον ανοίξουμε. Πρέπει να γυρίσουμε σελίδα. Το μήνυμα από όλη την Ελλάδα: μήνυμα ισχυρής θέλησης και αποφασιστικότητας.
Ένα λαϊκό ρεύμα δημιουργικής ανατροπής βρίσκεται υπό διαμόρφωση. Αυτό το ρεύμα θα εκδηλωθεί και στις κάλπες σε όλες τις κάλπες, και θα κορυφωθεί το βράδυ των ευρωεκλογών.
Η υπερψήφιση των επιλογών και των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το ηχηρό «παρών» των εργαζομένων θα είναι το ισχυρό «παρών» του λαού στις μετεκλογικές εξελίξεις. Και αυτό είναι σημαντικό, διότι η έξοδος από την κρίση δεν προϋποθέτει μόνο μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Απαιτεί ταυτόχρονα την ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας.
Το ενωτικό μήνυμα
Εμείς δεν ακολουθούμε τον διχαστικό λόγο του Σαμαρά. Ούτε μπορούμε να παρακολουθήσουμε τις άχαρες επιθέσεις ορισμένων από την Αριστερά ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ σαν να μην ξέρουν ποιος είναι ο κύριος αντίπαλος, σαν να μην γνωρίζουν τι περιμένει ακόμη τον λαό μας αν δεν ανατραπεί η σημερινή πολιτική.
Εμείς θεωρούμε τις εκλογές αυτές μια ευκαιρία για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την αναγκαία ανατροπή. Και αυτό απαιτεί αγωνιστικές και δημιουργικές δημοτικές και περιφερειακές αρχές, καθώς και ευρωβουλευτές ικανούς να μεταφέρουν στην Ευρώπη τις ανάγκες και τα αιτήματα του λαού και της χώρας μας και να εργαστούν για μια επανίδρυση της Ευρώπης στη βάση της δημοκρατίας, της ισοτιμίας και της αλληλεγγύης. Επίσης, όμως, απαιτεί μια ευρεία λαϊκή και κοινωνική συμπαράταξη για να επιτύχουμε από κοινού ορισμένους άμεσους στόχους:
1ος στόχος: Να ανακτήσουμε ως κοινωνία τον δημοκρατικό έλεγχο των εξελίξεων και να αποτρέψουμε τον κίνδυνο μιας ακόμη μεγαλύτερης καταστροφής, διότι, ενώ μιλούν για success story και για το τέλος των Μνημονίων, φέρνουν και ψηφίζουν νέα μέτρα λιτότητας.
Ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών μειώθηκαν, αυτό έγινε με τρόπο που διεύρυνε το κοινωνικό και το παραγωγικό έλλειμμα, το έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης, παραγωγής και απασχόλησης. Και αυτά τα ελλείμματα είναι τα πιο κρίσιμα.
Ενώ οι μισθοί μειώθηκαν, οι εξαγωγές δεν αυξάνονται. Αντίθετα, πολλές επιχειρήσεις απειλούνται με κλείσιμο, διότι το πρόβλημά τους δεν ήταν οι μισθοί, αλλά η έλλειψη ζήτησης και χρηματοδότησης. Για να βγούμε από την κρίση, πρέπει να μειώσουμε τις ανισότητες και όχι τους μισθούς. Πρέπει να στηρίξουμε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την ντόπια παραγωγή και όχι να την οδηγήσουμε στην καταστροφή.
2ος στόχος: Να μην νομιμοποιήσουμε το αντιδημοκρατικό και αντιδραστικό καθεστώς που δημιούργησαν τα Μνημόνια, αλλά να ξηλώσουμε, να ανατρέψουμε αυτό το καθεστώς.
Οι 400 νόμοι, οι 40 Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, τα 100άδες Προεδρικά Διατάγματα και Υπουργικές αποφάσεις δεν κατέστρεψαν μόνο τη ζωή και τα σχέδια χιλιάδων ανθρώπων, αλλά δημιούργησαν μια νέα θεσμική και νομική πραγματικότητα που μας γυρίζει δεκαετίες πίσω.
Μαζική ανεργία, κακοπληρωμένη εργασία, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και του αποκλεισμού μεγάλου μέρους του πληθυσμού από στοιχειώδεις υπηρεσίες και δημόσια αγαθά είναι η «Νέα Ελλάδα» του κ. Σαμαρά.
Δεν πρέπει λοιπόν να αφήσουμε αυτή η Ελλάδα των Μνημονίων να γίνει η νέα κανονικότητα. Πρέπει να ανοίξουμε νέους δρόμους.
3ος στόχος: Να τελειώνουμε με το φθαρμένο πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό που το υπηρετεί. Αυτές τις ημέρες όλος ο κόσμος διάβασε και έμαθε από δημοσιεύματα των Financial Times για τον ευτελισμό της ελληνικής δημοκρατίας. Για πρωθυπουργούς μαριονέτες που προετοιμάζονταν σε μυστικοσυμβούλια, στα οποία και λογοδοτούν. Με τι κύρος και με τι σθένος μπορούν λοιπόν τέτοιες ηγεσίες να διαπραγματευθούν ή να υπερασπιστούν το δημόσιο συμφέρον;
4ος στόχος: Να ξαναδώσουμε νόημα στην πολιτική. Να αναζωογονήσουμε και να δώσουμε πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο στη Δημοκρατία. Να ανακτήσουμε τη λαϊκή κυριαρχία.
Διότι δεν είναι μόνο η κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση και η απόγνωση που τρέφουν τον φασισμό και τη Χρυσή Αυγή. Κυρίως είναι η συρρίκνωση της Δημοκρατίας, η φθορά και ο ευτελισμός της πολιτικής. Γι' αυτό και τη Χρυσή Αυγή δεν θα την αντιμετωπίσουμε μόνο στο πεδίο της ποινικής νομοθεσίας, αλλά κυρίως στο πεδίο των αξιών, των δικαιωμάτων, του πολιτισμού.
5ος στόχος: Από τη λεγόμενη δημιουργική καταστροφή να περάσουμε σε μια δημιουργική ανατροπή. Βγάζοντας από τη μέση κάθε εμπόδιο στη νέα πορεία που έχουν ανάγκη ο λαός και ο τόπος και κυρίως η νέα γενιά.
Όμως δεν αρκεί να τελειώσουμε με το παλιό πολιτικό προσωπικό και το φθαρμένο πολιτικό σύστημα. Πρέπει να δημιουργήσουμε και τους όρους για μια ανανέωση της πολιτικής με τη διεύρυνση και την ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας.
Δεν αρκεί να ακυρώσουμε τα Μνημόνια και να ξηλώσουμε το μνημονιακό καθεστώς. Ακόμη πιο κρίσιμο είναι να βάλουμε στη θέση τους ένα σχέδιο κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης που να απαντάει στις βαθύτερες γενεσιουργές αιτίες της κρίσης.
Δεν αρκεί να διεκδικήσουμε ένα γενναίο κούρεμα στο παλιό χρέος. Μαζί με αυτό, να διαμορφώσουμε έναν νέο τύπο ουσιαστικής δημοκρατίας και ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης που να στηρίζεται στη δίκαιη διανομή, την κοινωνικά αποτελεσματική αξιοποίηση των δικών μας πόρων και των δικών μας δυνατοτήτων.
Αυτοί οι στόχοι είναι κοινοί. Δεν υπακούουν σε μικροκομματικές λογικές. Είναι στόχοι που μπορούν να ενώσουν όλες τις αριστερές δυνάμεις, ανεξάρτητα από τις έως τώρα διαδρομές του καθενός ή της καθεμιάς.
Το δίλημμα των εκλογών
Μας κατηγορεί ο κ. Σαμαράς ότι θέλουμε την αστάθεια, ενώ ο ίδιος θέλει τη σταθερότητα. Και το δίλημμα, λέει, είναι: «Σταθερότητα ή αστάθεια;».
Όμως το επιχείρημα του κ. Σαμαρά το διέλυσε ο κ. Βενιζέλος. Διότι, όπως είπε, αν το εκλογικό του ποσοστό πέσει χαμηλά, θα φύγει από την κυβέρνηση. Γιατί κατηγορεί λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Σαμαράς;
Αν οι εναπομείναντες υποστηρικτές της κυβέρνησης ψηφίσουν κυρίως Σαμαρά, τότε θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση ο κ. Βενιζέλος, όπως ο ίδιος δήλωσε. Ενώ, αν ψηφίσουν Βενιζέλο και η Ν.Δ. πέσει πολύ χαμηλά, τότε δεν είναι βέβαιο ότι ο κ. Σαμαράς θα συνεχίσει να είναι αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, όπως πολλοί παράγοντες της τελευταίας έχουν υπαινιχθεί.
Επομένως, ό,τι κι αν συμβεί, ένα είναι βέβαιο: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πηγή αστάθειας και ανασφάλειας από τον ίδιο τον κ. Σαμαρά και την κυβέρνησή του. Γι' αυτό πρέπει να ηττηθούν και οι δύο.
Πέραν αυτού, η πολιτική σταθερότητα προϋποθέτει την κοινωνική σταθερότητα. Και η τελευταία προϋποθέτει ανατροπή της πολιτικής που γεννά την αστάθεια, την ανασφάλεια, την καταστροφή. Και η μόνη δύναμη που μπορεί να το κάνει αυτό είναι μια κυβέρνηση στηριγμένη στον ΣΥΡΙΖΑ και τον λαό.
Το δίλημμα των εκλογών είναι διπλό: Ποια Ελλάδα; Σε ποια Ευρώπη; Οι εξελίξεις σε κάθε χώρα έχουν ταυτόχρονα και εθνικό και ευρωπαϊκό και διεθνή χαρακτήρα.
Η επιβολή των Μνημονίων στην Ελλάδα ήταν ένα πρόκριμα για όλη την Ευρώπη. Το ίδιο και η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ. Η αποφασιστικότητα του λαού μας σήμερα να αποκρούσει τον φόβο και τη μοιρολατρία, η θέλησή του να μπει τέλος στα Μνημόνια δίνουν ελπίδα και σε άλλους λαούς.
Και αυτή την ελπίδα για μια μεγάλη αλλαγή σε Ελλάδα και Ευρώπη μπορούμε να την κάνουμε πιο ισχυρή με την ψήφο μας και με τον αγώνα μας.
