Είναι πολύ ευχάριστο, μέσα στην τόση θλίψη και την απελπισία που έχουν σπείρει, να απολαμβάνει ο κατατρεγμένος και αναίτιος πολίτης το κυβερνητικό καρυδότσουφλο να παραδέρνει προς το μοιραίο ναυάγιό του.
Φοβάται ο Αντώνης Σαμαράς, παρακολουθώντας τον Ευάγγελο Βενιζέλο να καταρρέει μέσα στην καταιγίδα, ότι έρχεται η σειρά του, και τρέχει τώρα να τον βαστήξει από το χέρι, εισακούοντας τις ικεσίες του να κρατήσει λίγο τις μηχανές, να «κόψει το τιμόνι», γιατί πάει, καθώς τους καταπίνει το κύμα των λαϊκών αγορών και της λαϊκής οργής, το πλήρωμα του ΠΑΣΟΚ εγκαταλείπει το πλοίο.
Το έχει σπάσει όμως το καράβι ο μοιραίος καπετάνιος και το βλέπει κι αυτός πια σιγά-σιγά να κόβεται στα δυο, για να τους παρασύρει στο τέλος μαζί του στα βαθιά και παγωμένα νερά της εκλογικής αποδοκιμασίας.
Έσπειραν το φόβο και τον τρόμο κουρσεύοντας την κοινωνία και εξανδραποδίζοντας ανθρώπους κάθε ηλικίας βάζοντάς τους να δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο, όταν και αν υπήρχε περίσσευμα στο γλεντοκόπι της ανομίας τους. Πέταξαν στην άγρια θάλασσα της αναδουλειάς όσους περίσσευαν, ως άχρηστο έρμα, κι έσπρωξαν στρατιές νεο-μεταναστών σαν φυγάδες σε Δύση και Ανατολή, να ξαναχτίσουν εκεί την αξιοπρέπεια της ζωής τους και της ζωής των παιδιών τους.
Περιφρόνησαν κι έριξαν στα σκυλόψαρα κάθε ανθρώπινη αξία, κάθε κοινοβουλευτική αρχή, κάθε κανόνα δικαίου, ακόμα κι αυτούς τους λειψούς, τους κακομοίρικους κι αχαμνούς, που έδιναν όμως έναν βηματισμό στην κοινωνία, έστελναν μια προσδοκία για κάτι καλύτερο, υπόσχονταν ότι κάποια στιγμή μπορούν να έρθουν και κάποια ακόμα ωραιότερα.
Λοιδόρησαν με περισσή αλαζονεία κάθε αντίπαλο, καθέναν που είχε μια διαφορετική γνώμη, μια αγωνία για τη ρότα του πλοίου και τον προορισμό του, διέλυσαν τους πολιτικούς αρμούς αλλά και τις όποιες σχέσεις της πολιτείας με την κοινωνία, σχέσεις όχι μόνο εμπιστοσύνης αλλά και ανοχής, ή ακόμα και αυτής της αδιαφορίας, της συνήθους αδιαφορίας που διακρίνει πάντα ένα μέρος της κοινωνίας, σε κάθε εποχή, σε κάθε ιστορική περίοδο.
Αποσύνθεσαν την οικονομία, αποσύνθεσαν τη λογική των αριθμών, αποσύνθεσαν τη σχέση των αριθμών με τους ανθρώπους, στρέβλωσαν και σακάτεψαν με την τανάλια της τρόικας κάθε υγιή κοινωνική ομάδα που έδινε ζωή στον τόπο (έθρεφε βεβαίως αθέλητα και τους αεριτζήδες ή σαλτιμπάγκους, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), και πίστεψαν, οι άνομοι, ότι θα καταφέρουν και πάλι νέα κουρσέματα, νέες επιδρομές, νέα ρεσάλτα.
Πηδάει τώρα από κατάρτι σε κατάρτι κι από ξάρτι σε ξάρτι ο Αντώνης Σαμαράς να σώσει τον δεύτερο καπετάνιο, αλλά από πίσω Καραμανλήδες και Μητσοτάκηδες του κόβουν τα σχοινιά, του αδειάζουν και τ' αμπάρια από τα τρόφιμα κι είναι έτοιμοι να τον πετάξουν κι αυτόν στη θάλασσα, να τον καταπιούν τα κύματα, μπας και ησυχάσουν τα νερά, για να δουν κι αυτοί πώς θα μπορέσουν μετά να μαζέψουν τα συντρίμμια και να φτιάξουν από την αρχή ο,τι φτιάχνεται.
Ήταν ένα μικρό καράβι, οέ-οέ-οέ-οέεε…
