Live τώρα    
19°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
18.2°C20.4°C
4 BF 71%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ασθενής ομίχλη
16 °C
13.6°C17.8°C
1 BF 82%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.0°C19.4°C
3 BF 69%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Αραιές νεφώσεις
25 °C
22.2°C24.8°C
6 BF 38%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
13 °C
12.9°C17.4°C
2 BF 100%
Δύο χρόνια! Λίγα ή πολλά;
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Δύο χρόνια! Λίγα ή πολλά;

Σαν σήμερα (4.4.14), πριν από δύο χρόνια, ο Δημήτρης Χριστούλας έδωσε βίαιο τέλος στη ζωή του σε μια συγκλονιστική πράξη πολιτικής διαμαρτυρίας.

Δύο χρόνια είναι πολύ λίγα για να ξεθωριάσουν τη θύμηση, είναι λίγα για να σβήσουν τον πόνο της απώλειας από τους αγαπημένους του.

Από την άλλη, ο χρόνος είναι πολύτιμος!

Έχουμε αναλογιστεί πόσοι συνάνθρωποί μας επέλεξαν τον δρόμο της αυτοκτονίας, μέσα σε δύο χρόνια, κυριευμένοι από την απελπισία; Άλλοι αθόρυβα, σεμνά, θα έλεγες, σιωπηλά, αυτοί και οι οικογένειές τους, κaι άλλοι επιθετικά, φωτίζοντας με το τέλος της ζωής τους τη διαμαρτυρία τους!

Άραγε, έχει σημασία ο χρόνος;

Έχουν σημασία τα χρόνια που περνούν, ενώ οικογένειες με θύματα αυτόχειρες, λόγω οικονομικής κρίσης, παραμένουν αόρατες από την Πολιτεία και με την παρουσία τους πιότερο να ενοχλεί, παρά να αφυπνίζει;

Σήμερα, αντικρίζοντας το «δέντρο του Χριστούλα» στο κέντρο της Αθήνας, μπορούμε να πάρουμε μια απόφαση: Να εμποδίσουμε το κακό να εξαπλώνεται!

Απόφαση απλή, μα καθοριστική, συνάμα. Το πρώτο αναγκαίο βήμα της είναι η τοποθέτησή μας. Η στάση του νου μας σε αυτό το πολύ δύσκολο ζήτημα. Είναι θλιβερό. Χιλιάδες οικογένειες με θύματα αυτόχειρες να παραμένουν στο περιθώριο της κοινωνίας. Είναι πιο τρομακτικό να παραμένουν στο περιθώριο του νου μας! Συνάνθρωποί μας, κατεστραμμένοι οικονομικά, να μην μπορούν να πληρώσουν την κηδεία και το μνήμα του αγαπημένου τους. Συνάνθρωποί μας, διαλυμένοι ψυχολογικά, να αδυνατούν να χωρέσουν αυτό το οριστικό γεγονός στη ζωή τους!

Πώς να το χωρέσεις;

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο (ηρωικός για κάποιους - τρομερός για πολλούς) του Δημήτρη Χριστούλα, είναι καιρός να αναλογιστούμε για το τι πρέπει να γίνει.

Ποιο είναι το χρέος της πολιτείας, ποιο είναι το χρέος όλων μας; Είναι βέβαιο πως κάθε πρωτοβουλία θα βρει μεγάλες δυσκολίες. Επίσης, είναι βέβαιο ότι κανένας συνάνθρωπός μας δεν θα μας πλησιάσει κραυγάζοντας από αγωνία για τα δεινά του. Καμία χήρα αυτόχειρα δεν θα βγει ποτέ να ζητιανέψει βοήθεια για την ίδια ή για τα παιδιά της. Καμία μάνα δεν θα ουρλιάξει μπροστά στο γυαλί της τηλεόρασης για το παιδί που έχασε!

Μένει, λοιπόν, σ' εμάς να σκύψουμε στο πρόβλημα. Να σταθούμε δίπλα στον πόνο τους να κατανοήσουμε και να στηρίξουμε. Σιωπηλά, σεβόμενοι το πένθος τους.

«Σιωπηλά», όμως, δεν σημαίνει άβουλα, δίχως θέληση να αποτρέψουμε μια νέα αυτοκτονία. Δίχως απόφαση να βοηθήσουμε ενάντια στη καταστροφή. Κοινωνικές μελέτες ορίζουν μέσο όρο τα πέντε άτομα στο περιβάλλον ενός αυτόχειρα (εργασία, οικογένεια κ.λπ.), που επηρεάζονται αρνητικά από ιδεασμό αυτοκτονικότητας. Συνειδητοποιούμε το βάθος που απλώνεται ένα σκοτεινό δίκτυο θανάτου και απελπισίας, χρόνο-χρόνο, μέσα στην κοινωνία μας;

Θα αντιτάξουμε ένα φωτεινό δίκτυο ανθρωπιάς και αλληλεγγύης;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL