Η ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. κατά το πρώτο εξάμηνο του 2014 συνοδεύεται από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας στον χώρο του Ζαππείου: διμοιρίες ΜΑΤ, περιπολούντες ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ, ακόμη και τροχονόμοι έχουν επιστρατευθεί για την 24ωρη φρούρησή του. Μάλιστα, κατά τον πρώτο μήνα, στην περίμετρο του χώρου τα κινητά ήταν απενεργοποιημένα, προφανώς προ του κινδύνου να περιφέρεται κάπου εκεί ο Χριστόδουλος Ξηρός και οι όποιοι συνεργοί του.
Το εν λόγω ζοφερό σκηνικό έχει επανειλημμένως σκηνοθετηθεί σε ευρύτερη κλίμακα κατά τις επισκέψεις Μέρκελ, Σόιμπλε, κλιμακίων της τρόικας, ακόμη και του Γερμανού προέδρου Γκάουκ. Και βέβαια, σε συνδυασμό με τον κλοιό που σχηματίζουν τα κάγκελα, αποκλείοντας την πρόσβαση των περαστικών, μετατρέπουν έναν δημόσιο χώρο πρασίνου και αναψυχής σε άβατο, ανακαλώντας συνειρμικά τον φράχτη ανάσχεσης των μεταναστευτικών ροών στον Έβρο.
Παράλληλα, προεικάζεται η επιθυμητή πόλη: ανέμελοι περιπατητές, ερασιτέχνες αθλούμενοι, ποδηλάτες, ζευγαράκια, ηλικιωμένοι θαμώνες της ιστορικής πλέον «μικρής Βουλής», ακόμη και τα σκυλιά -ορισμένα, γνώριμα από την ανελλιπή παρουσία τους στις διαδηλώσεις- χωρούν υπό αίρεση και οπωσδήποτε αποτελούν δυνάμει απειλές για το κυρίαρχο δόγμα του Νόμου και της Τάξης. Ό,τι συνθέτει την πολυχρωμία και πολυχυμία του δημόσιου χώρου, εξορίζεται χάριν της αποστειρωμένης ευταξίας.
Λίγο παραπέρα, στην Πανεπιστημίου, χαράσσονται οι άξονες του μέλλοντος που μας επιφυλάσσουν: Rethink - Reactivate Athens. Mεγαλόπνοοι φαραωνικοί σχεδιασμοί πεζοδρόμησης της βασικότερης οδικής αρτηρίας του κέντρου της Αθήνας, δημιουργίας «δροσιστικών» δεξαμενών -που οι μακέτες τις θέλουν πλαισιωμένες από αναπαυτικές ξαπλώστρες!!-, σωλήνων εξάχνωσης που ψεκάζουν με σταγόνες δροσιάς ενθουσιώδη πιτσιρίκια, παλλόμενων πολιτιστικών κέντρων και άλλων βαρύγδουπων «καινοτομιών».
Στην εικονική αυτή πόλη, τα Προπύλαια θα πάψουν να είναι ο παραδοσιακός τόπος διαδηλώσεων και αφετηρίας πορειών, οι μετανάστες, οι μικροπωλητές, οι άστεγοι κ.λπ. ενοχλητικές κοινωνικές ομάδες θα πάψουν να αμαυρώνουν το περίλαμπρο άστυ. Αντιθέτως, νέες επιχειρήσεις και σχεδιαζόμενες επενδύσεις λαμβάνουν ήδη θέση μάχης ενόψει της προσδοκωμένης καταναλωτικής υστερίας.
Για μια ακόμη φορά, ο αγώνας επιβίωσης της πόλης των ενεργών υποκειμένων επαφίεται στις τοπικές αυτόνομες συλλογικότητες, στα αδιαμεσολάβητα εγχειρήματα και σε όσους έχουν γνώση ή και μνήμη, που σέβεται τη συλλογική ιστορία αυτού του αναπαλλοτρίωτου κοινού πλούτου μας.
