Η επίσκεψη του Γερμανού προέδρου Γκάουκ έγινε αφορμή για ιστορικές αναδρομές στον ελληνικό Tύπο. Είναι γνωστό ότι ο πρώτος (δυτικο)Γερμανός πρόεδρος που ήλθε στην Ελλάδα ήταν ο Τέοντορ Χόις το 1956 (14-22 Μαΐου). Η πρόσκληση διαβιβάστηκε απο τον πρίγκηπα Ερνστ Αουγκουστ του Αννοβέρου, κουνιάδο του βασιλέα Παύλου. Ο Χόις, φιλελεύθερος αστός με πλατιά μόρφωση (είχε σπουδάσει οικονομικά, φιλολογία, ιστορία της τέχνης και πολιτικές επιστήμες) είχε ταξιδέψει στην Ελλάδα το 1931 για να παρακολουθήσει μια σύσκεψη φιλελεύθερων κομμάτων. Το 1932 έγραψε ένα βιβλίο στο οποίο κατηγορούσε τους ναζιστές ότι επιδιώκουν ολοκληρωτικό καθεστώς. Δυστυχώς, όταν χρειάστηκε να ορθώσει το ανάστημά του, δείλιασε και υπέκυψε στις πιέσεις των ναζιστών.
Αφού εκλέχθηκε καγκελάριος, ο Χίτλερ έβαλε μπροστά το σχέδιο κατάργησης του Κοινοβουλίου. Πρώτος στόχος, οι 81 βουλευτές του ΚΚΓ, που συνελήφθησαν η πέρασαν στη παρανομία. Στις 23 Μαρτίου 1933 οι ναζιστές κατέθεσαν για ψήφιση τον εξουσιοδοτικό νόμο (Ermaechtigungsgesetz) με τον οποίο μπορούσαν να παρακάμψουν το Σύνταγμα, ψηφίζοντας νόμους της αρεσκείας τους και συνάπτοντας συμφωνίες με ξένες χώρες. Ο νόμος θα είχε ισχύ 4 ετών και έπρεπε να εξασφαλίσει την υποστήριξη των 2/3 των βουλευτών. Δεδομένου ότι ο Χίτλερ μαζί με τους συμμάχους του Γερμανικού Εθνικού Λαϊκού Κόμματος διέθετε 340 έδρες σε σύνολο 653, χρειαζόταν άλλες 96 ψήφους από τα μικρότερα κεντρώα και δεξιά κόμματα. Οι σοσιαλδημοκράτες (120) ήταν οι μόνοι που καταψήφισαν το νομοσχέδιο. Ο Χόις ανήκε στην 5μελή ομάδα των βουλευτών του γερμανικού κρατικού κόμματος,διαδόχου σχήματος του Γερμανικού Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Χόις και ένας ακόμα βουλευτής ήθελαν να ρίξουν αρνητική ψήφο. Τελικά, για να εμφανιστεί συμπαγές το κόμμα, ψήφισαν όλοι υπέρ του νομοσχεδίου. Ο Χόις δεν ωφελήθηκε βέβαια, αφού σύντομα έχασε την ιδιότητα του εκπροσώπου του έθνους, ενώ τρία βιβλία του συγκαταλέγονταν σε αυτά που έκαψαν οι ναζιστές. Τα επόμενα χρόνια αρθρογραφούσε σε διάφορα έντυπα μέχρι το 1942, οπότε άρχισε να χρησιμοποιεί ψευδώνυμα. Μετά τον πόλεμο έγινε υπουργός Πολιτισμού στο κρατίδιο Βυρτεμβέργης - Βάδης. Ο ίδιος χαρακτήρισε την 8η Μαΐου 1945 (ημέρα της συνθηκολόγησης) σαν μια από τις φρικτότερες μέρες της γερμανικής ιστορίας. Ως πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1949-1959) εκφράστηκε κατά της διατήρησης του εθνικού ύμνου (Deutschland Deutschland ueber alles). Τελικά υπερίσχυσε η γνώμη του καγκελαρίου Αντενάουερ, που πρότεινε να κρατήσουν την τελευταία στροφή.
