Στην πρόσφατη αναθεώρηση του Συντάγματος, κορυφαίοι συνταγματολόγοι και καθηγητές του Δημοσίου Δικαίου της σημερινής δικομματικής κυβέρνησης (κ.κ. Βενιζέλος και Παυλόπουλος) είχαν δηλώσει στα σχετικά πρακτικά ότι η αναθεώρηση των συνταγματικών διατάξεων για τους ΟΤΑ έγινε συνειδητά για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων και για να μπορούν οι αλλοδαποί να συμμετέχουν στις δημοτικές εκλογές.
Τότε αναγνωρίστηκαν (και σωστά) τα διαφορετικά διακυβεύματα της λειτουργίας της Πολιτείας και της δημοκρατικής λειτουργίας σε πανεθνικό και τοπικό επίπεδο. Όλοι θεώρησαν αναγκαίο για μια ανοιχτή κοινωνία να συμμετέχουν καθοριστικά οι ομογενείς και οι αλλοδαποί στην ανάδειξη των οργάνων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης α' βαθμού, αφού συμμετέχουν στην τοπική ζωή ενεργά και πληρούν το minimum των προϋποθέσεων που θέτει ο νόμος.
Κατά το παρελθόν, όταν κάποιο δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματικές κάποιες διοικητικές πράξεις, κατά το σύστημα του διάχυτου ελέγχου της συμφωνίας τους ή μη με το Σύνταγμα, το αρμόδιο υπουργείο, εκφράζοντας την πολιτική βούληση της κοινωνίας, έκανε χρήση διαφόρων νόμιμων διαδικαστικών μεθοδεύσεων ή πρότεινε τροπολογίες που παρέκαμπταν μιαν επισφαλή και περιστασιακής πλειοψηφίας κρίση περί αντισυνταγματικότητας των σχετικών πράξεων ή θέσπιζε σχετικές διατάξεις, με τις οποίες ήρε την αντισυνταγματικότητα και εν πάση περιπτώσει έδινε τη δυνατότητα οι σχετικές ρυθμίσεις να εναρμονιστούν με το Σύνταγμα.
Σήμερα η συγκυβέρνηση λαμβάνει a priori ως θέσφατο μιαν εσφαλμένη απόφαση του ΣτΕ (Ολομέλεια 460/2013), που ακολουθεί πιστά μιαν απόφανση του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου παραπέμποντας ρητά σ' αυτήν, ωσάν το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο να διαπρέπει σε προοδευτικότητα, νεωτερικότητα και αδιάκριτη αναγνώριση των οικουμενικών αξιών του Ανθρώπου, της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού.
Η συγκυβέρνηση αρνείται να ακολουθήσει τον δρόμο της νόμιμης επιβολής τής πρόσφατα εκπεφρασμένης βούλησης του συνταγματικού νομοθέτη και -κρυπτόμενη ιδιοτελώς (και λόγω πολιτικής συγκυρίας) κάτω από το πέπλο μιας απόφασης και νομικά εσφαλμένης- περιορίζει το εύρος του τοπικού εκλογικού σώματος όχι τόσο σε αριθμούς (γιατί το ποσοστό των ομογενών και αλλοδαπών που είχαν δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές είναι πολύ μικρό και δεν επηρεάζει βασικά την έκβαση του αποτελέσματος), αλλά συμβολικά και ιδεολογικά για να αναρριπίσει τα φοβικά σύνδρομα, τις αυτοποιητικές λογικές, τις συντηρητικές περιχαρακώσεις, όπως αυτές εκφράζονται με την αθρόα διαρροή των ψηφοφόρων της προς τη Χρυσή Αυγή.
Όμως η κυβέρνηση με μια απλή ρύθμιση του άρθρου 46 του ν. 3852/2010 και του άρθρου 6 του ν. 340/1976, μπορούσε να καθορίσει ότι τυχόν αμφισβήτηση της συνταγματικότητας της εκλογικής νομοθεσίας, καθώς και του δικαιώματος του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, εισάγεται με ειδική ένσταση στο ΑΕΔ. Έτσι θα παρακαμπτόταν η μερική κρίση του ΣτΕ, αν δεν ήθελε να κάνει χρήση της μη επικύρωσης των ειδικών εκλογικών καταλόγων ομογενών και αλλοδαπών τοπικών ψηφοφόρων, όπως είχε γίνει κατά το παρελθόν.
Η μίζερη ιδιοτέλεια της συγκυβέρνησης είναι προφανής. Καμιά εκλογική διαδικασία δεν κινδύνευε να ανατραπεί, ακόμη και στους δήμους όπου η εκλογή εξαρτιόταν από λίγες ψήφους. Επομένως ο κεντρικός ισχυρισμός ότι η κατάργηση των σχετικών διατάξεων του νόμου Ραγκούση (ν. 3838/2010) έγινε για να διαφυλαχθεί η νομιμότητα των εκλογών μόνο ως πρόσχημα πρέπει να ληφθεί.
Η κοινωνία, ο λαός, η διαρκής συνέλευση των πολιτών, το ανώτατο αυτό όργανο της λαϊκής κυριαρχίας, είναι μια έννοια δυναμική, πλουραλιστική, δημιουργική, που διαρκώς εμπλουτίζεται με καινούργια στοιχεία και ανανεώνει τη δραστικότητά της, την ενάργειά της και το ζωτικό της μένος.
Η ουσιαστική διαδικασία αφομοίωσης ομογενών και μεταναστών που επιλέγουν για μεγάλο χρονικό διάστημα να μορφωθούν, να δουλέψουν και να ζήσουν στη χώρα μας, είναι η πανάρχαια διαδικασία αλληλοπεριχώρησης και ουμανισμού που ο ελληνικός λαός διαφύλαξε από τα χρόνια της Αρχαιότητας ως «κόρην οφθαλμού». Όσο πιο ισχυρά είναι τα στοιχεία που συγκρατούν την εθνική συνείδηση, την ελληνικότητα, τη σύνθεση και την συνδιαμόρφωση με τα στοιχεία της φύσης και των άυλων αγαθών της ελληνικής ολότητας, του «συνανήκειν», τόσο πιο απλόχωρη, συγκαταβατική και εθνική είναι η σύνθεση της λαϊκής κυριαρχίας.
Οι αμυντικοί και φοβικοί εξοστρακισμοί, η περιχαράκωση σε πλασματικά αυτοποιητικά στοιχεία, η μίμηση ξένων προτύπων φθινουσών κοινωνιών, όπως η γερμανική, όπου, παρά την οικονομική κυριαρχία της επί των άλλων Ευρωπαίων του Νότου, έχει μεγάλο πρόβλημα υπογεννητικότητας και αναπαραγωγής του πληθυσμού, είναι στοιχεία ξένα προς τις διαχρονικές ελληνικές ουμανιστικές αξίες και ασφαλώς αποτελούν την καλύτερη συνταγή αποξένωσης, απομόνωσης και εν τέλει φθίνουσας πορείας της ελληνικής φυλής.
Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε την παγίδα του συντηρητισμού που κατατρώγει τον εθνικό κορμό, τόσο πιο γρήγορα θα βγούμε και από την κρίση. Είναι προς το συμφέρον του λαού και του έθνους μας να δώσουμε το μήνυμα ότι δεν υπακούουμε σε πρόσκαιρες και ιδιοτελείς πολιτικές στοχεύσεις, αλλά υπηρετούμε τις διαχρονικές αξίες και τα οράματα του Ελληνισμού.
Συμπερασματικά: Η σχετική τροπολογία που θα συζητηθεί την επόμενη εβδομάδα στη Βουλή, με την οποία αφαιρείται το δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές των ομογενών και των μεταναστών που αποδεικνύουν έναν σταθερό και ουσιώδη δεσμό με την ελληνική κοινωνία, πρέπει να καταψηφιστεί απ' όλους πανηγυρικά. Ο σταθερός άλλωστε και ουσιώδης δεσμός, η χρονική του ποσότητα, η ψυχική και διανοητική ένταση και οι ιδιαιτερότητές του δεν είναι ζήτημα δικαστικής κρίσης, αλλά της εθνικής αντιπροσωπείας.
(*) Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους-ΕΝΥΠΕΚΚ ([email protected]).
