Είναι θλιβερό γεγονός ότι, για πρώτη φορά από το 1974, επιχειρείται η θεσμική ανάμειξη του πάλαι ποτέ υπουργείου Δημοσίας Τάξεως στα σχολεία, μέσα από διαδικασίες που υποβιβάζουν τους διευθυντές και τους καθηγητές των λυκείων και των γυμνασίων σε ενδιάμεσους καταδότες που θα χαφιεδίζουν τους ίδιους τους μαθητές τους.
Τους καθιστά ουσιαστικά πληροφοριοδότες της Ασφάλειας, μέσω της υποβολής excel που προφανώς θα συμπληρώνονται με πληροφορίες για τα παιδιά, τη στάση τους στις καταλήψεις, τη μη συμμόρφωσή τους με τις κρατούσες αντιλήψεις - με τα φρονήματα, ακόμη, των γονιών τους.
Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που θα επικαλεστούν τους "αυξημένους κινδύνους'' της εποχής, τα ναρκωτικά και τους άτιμους τους "λαθρομετανάστες'' που γυροφέρνουν ''τα παιδιά μας'', το bullying, την καταστροφή ξένης / δημόσιας περιουσίας στη διάρκεια των καταλήψεων κ.λΠ. προκειμένου να δικαιολογήσουν την αστυνομική επιτήρηση στα σχολεία.
Ωστόσο, ακόμη και τα όποια προβλήματα παραβατικότητας στον χώρο των σχολείων δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται παρά σύμφωνα -και αποκλειστικά- με τις σύγχρονες, προοδευτικές παιδαγωγικές αρχές: ποτέ ποινικά ή με αστυνομικού τύπου μέτρα. Αλλιώς το αποτέλεσμα θα είναι μετά βεβαιότητας καταστροφικό και αντίθετο από το επιθυμητό.
Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε, για μια εξουσία που εμφορείται από τα ιδεώδη του Δικτύου 21, που έχει για υπουργούς τον Γεωργιάδη και τον Δένδια και τα λοιπά ακροδεξιά μπουμπούκια, με το Σύστημα Βενιζέλου - πρώην ΠΑΣΟΚ γραπωμένο στον αυταρχισμό του Σαμαρά, να κρατάει τα μπόσικα, μπας και γλιτώσει για όσο καιρό μπορεί ακόμη, με αντάλλαγμα φτηνά δωράκια όπως ο σταυρός προτίμησης στις ευρωεκλογές.
Συμβολικά και σημειολογικά, λες, στο Κερατσίνι, τον τόπο όπου δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας από τους νεοναζί, η αστυνομία ασχολείται λιγότερο με το ξεδόντιασμα των φασιστών και περισσότερο με τους μαθητές που μετείχαν στις καταλήψεις, τους προσάγει στο Τμήμα, τους ανακρίνει για τα πολιτικά φρονήματα των γονιών τους και τους απειλεί με αφαίρεση της δυνατότητας υποβολής μηχανογραφικού για τις εισαγωγικές εξετάσεις.
Αυτή τη σημειολογία του εκφασισμού οφείλει η προοδευτική κοινωνία να απογυμνώνει και να την ακυρώνει όπου την αντιμετωπίζει.
Αν η οικονομική κρίση είναι αυτή που απασχολεί τυραννικά σε καθημερινή βάση τους πολίτες αυτής της καθημαγμένης χώρας, ωστόσο η κρίση της Δημοκρατίας και των ελευθεριών, κοινωνικών και ατομικών, είναι το πιο σημαντικό διακύβευμα στους καιρούς μας.
Υπ' αυτό το πρίσμα, η επιχειρούμενη θεσμική ανάμειξη των αστυνομικών αρχών στα σχολεία είναι όχι μόνο παιδαγωγικά επικίνδυνη, αλλά και βαθιά αντιδημοκρατική - και αντισυνταγματική.
* Ο Θέμης Δημητρακόπουλος είναι συγγραφέας
