Με οριακή πλειοψηφία η Βουλή χθες ψήφισε την κατάργηση του ΑΔΜΗΕ, αλλά και τη διάλυση του ΕΟΠΥΥ. Κοινός παρονομαστής των δύο, μνημονιακής εμπνεύσεως, νόμων είναι η εκχώρηση σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα νευραλγικών λειτουργιών για την ανάπτυξη της χώρας, όπως η ενέργεια, καθώς και η εμπορευματοποίηση κοινωνικών δικαιωμάτων με υψηλό ανθρωπιστικό διακύβευμα, όπως είναι η υγεία.
Παρά τις αντιδράσεις που καταγράφηκαν μέσα στα κυβερνητικά κόμματα, οι ηγεσίες τους δεν κάμπτονται, ούτε αναβάλλουν τις δρομολογημένες αποφάσεις. Δείχνουν να φοβούνται μήπως και δεν εκτελεστούν τα "συμβόλαια" που έχουν υπογράψει, μήπως και μείνουν "εκκρεμότητες" που θα ρυθμίσει η νέα κυβέρνηση. Ψήφισαν μάλιστα ότι οι αποφάσεις του ΤΑΙΠΕΔ θα "οχυρώνονται" με αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου, ώστε να αποκτήσουν αυξημένη πολιτική - θεσμική ισχύ. Η κυβέρνηση, ευρισκόμενη σε αποδρομή, λειτουργεί με την τακτική των τετελεσμένων.
Η ίδια λογική διέπει και άλλες κρίσιμες αποφάσεις για την οικονομία. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), στο οποίο παραμένει πρόεδρος βασική κατηγορούμενη για τα θαλασσοδάνεια στο Τ.Τ., διαμαρτύρεται στην τρόικα ότι καθυστερεί η ολοκλήρωση των stress test των τραπεζών, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν τα σχέδια ανακεφαλαιοποίησής τους. Δηλαδή η εκποίησή τους με ζημιά του Ελληνικού Δημοσίου. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ της χώρας επιδιώκουν να περιχαρακώσουν τις εξουσίες και τα προνόμιά τους, φοβούμενες ότι η διατήρηση της σημερινής μεταβατικής φάσης αφήνει περιθώρια μεγαλύτερων παρεμβάσεων σε ενδεχόμενη εκλογή κυβέρνησης της Αριστεράς.
Οφείλουν, ωστόσο, όλοι να γνωρίζουν ότι καμιά μεθόδευση δεν θα σταθεί ικανή να αποτρέψει την εφαρμογή εναλλακτικής πολιτικής για την προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Τα τετελεσμένα δεν θα ακυρώσουν το δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών να επιλέγουν διαφορετική πολιτική, έξω από τον μονόδρομο της λιτότητας. Οι εγχώριες ελίτ, μέρος του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος, υπεύθυνες σε γενικές γραμμές για τη σημερινή κρίση, δεν μπορούν να αποφύγουν τις συνέπειες των πολιτικών που οι ίδιες καθοδήγησαν. Το αίτημα για διαφορετική πορεία της χώρας, για έξοδο από την κρίση, για ανάπτυξη με απασχόληση, για κατανίκηση της λιτότητας, συνιστά πολιτική δέσμευση που κανένα κόλπο και καμιά βεβιασμένη απόφαση δεν μπορούν να την ανατρέψουν.
Όσο πλησιάζει η ημέρα των εκλογών, οι εγχώριες ελίτ θα αντιλαμβάνονται ότι ο όψιμος "αγώνας τους κατά της τρόικας" δεν συμβιβάζεται με την ιδιοτελή προσήλωσή τους στο Μνημόνιο και το δόγμα της λιτότητας. Η δημοκρατική ανατροπή δεν αφορά μόνο τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, αλλά σηματοδοτεί ευρύτερη αναδιαμόρφωση των κοινωνικών και οικονομικών συσχετισμών.
