Θυμόμαστε τον ποιητή αυτές τις μέρες: "Τέτοιας λογής αποκοτιές ωστόσο μαθαίνοντες οι Άλλοι σφόδρα ταράχτηκαν". Άλλη εποχή σήμερα, θα πείτε. Άλλη εποχή βεβαίως, αλλά κι αυτή με τις δικές της αποκοτιές, με τους δικούς της Άλλους και με τη δική τους σφοδρή ταραχή. Η οποία δείχνει -πάλι- να τους οδηγεί όχι μόνο έξω από κάθε θεσμικό όριο, από κάθε δημοκρατική αυτοσυγκράτηση, αλλά και από κάθε πρόνοια για την πατρίδα και τους ανθρώπους της.
Την αποκοτιά την ξέρουμε - οι πολίτες για πρώτη φορά δεν βλέπουν στην Αριστερά μόνο μια δύναμη διαμαρτυρίας, αλλά τη σπρώχνουν προς την εξουσία. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ante portas της απαγορευμένης πόλης και απειλεί το μεγάλο φαγοπότι. Τους πρίγκιπες του χρήματος, τους βαρόνους της διαπλοκής, τους μπάτλερ της πολιτικής, τους κηπουρούς των εξουσιών. Όλους όσοι έχουν μάθει να παίζουν και να κερδίζουν, ως εταίροι, ανταγωνιστές, φίλοι, αντίπαλοι, αλλά εσαεί συνδαιτυμόνες.
Τους Άλλους, εγχώριους και εξωχώριους, δανειστές και δανεικούς, τους είδαμε με όλα τα λιλιά τους στη φιέστα της προεδρίας. Και είδαμε επίσης τη σφοδρή ταραχή που γίνεται άποψη και πολιτική: Κάποιοι απειλούν την ομαλότητα, τις θυσίες, το ευρώ, τη δημοκρατία, την κοινωνική συνοχή. Ποιοι είναι οι κάποιοι ανέλαβαν να το αποκαλύψουν ο Σίμος και η Μισέλ. Εσύ, εγώ, εμείς, είμαστε οι κάποιοι. Ο Μπαρόζο, ο Σαμαράς, ο Τόμσεν, ο Άδωνις, η Μέρκελ, η παγωνιά και η πείνα είναι η ομαλότητα. Εμείς η ανωμαλία!
Κανείς δεν υποτιμά τη σφοδρή ταραχή των καλομαθημένων μπροστά στην απειλή των επερχομένων. Όταν σήμερα μπερδεύουν τη 17Ν με την Αριστερά και την Αριστερά με το βία, δεν διαπράττουν μόνο μια σκοτεινή προπαγάνδα. Δεν απλώνουν τα φτερά του φόβου μόνο για να κερδίσουν κάποιες ψήφους. Προετοιμάζουν και όλα τα χειρότερα και αποκαλύπτουν ότι είναι πρόθυμοι για όλα τα χειρότερα. Οι επελάσεις τους, οι τροπολογίες τους, οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου τους, η υποταγή τους στην υποταγή βεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές.
Αυτά ως προς το τι θέλουν. Το τι μπορούν είναι μια άλλη ιστορία. Κάτι μπορούν οπωσδήποτε, αλλά ΟΛΑ, που κάποτε τους απέδωσε η βία των λόγων και των έργων, τώρα μόνο στον ύπνο τους. Γιατί τα παιδιά με το σταυρουδάκι του ήλιου μαθαίνουν γρήγορα...
