Η σκανδαλολογία εξακολουθεί να καλπάζει. Αναβαθμιζόμενη μάλιστα όσο κυλούν οι πρώτες μέρες του 2014. Έτσι ώστε διεκδικεί δυναμικά τα «πρωτοσέλιδα» της επικαιρότητας, παραμερίζοντας τα ουσιωδώς κρίσιμα. Την επικείμενη έλευση της τρόικας, ας πούμε, εκεί όπου, αυτή τη φορά, θα «μετρηθεί» το δημοσιονομικό κενό. Αυτό που θα καθορίσει την πορεία μας στο άμεσο μέλλον. Αλλά και την ευθεία αμφισβήτηση του προσωπικού "success story" του Αντώνη Σαμαρά. Καθώς οι διεθνείς οίκοι, ο Βόλφγκαν Σόιμπλε αυτοπροσώπως, τα μεγάλα διεθνή πρακτορεία και δίκτυα αλλά και ο Κώστας Σημίτης, ακόμη και η Μαρία Δαμανάκη τον προειδοποιούν να μην περιμένει και πολλά το 2014. Ούτε κατά διάνοια, βέβαια, όσα ευφάνταστα περιέγραψε στο πρωτοχρονιάτικο «διάγγελμά» του...
Όλ' αυτά τα ουσιωδώς κρίσιμα έχουν (για την ώρα;) περάσει σε πολύ δεύτερο πλάνο. Κυριαρχούν τα σαλέ του Λιάπη, οι έρευνες του Ρακιντζή για τα λοιπά ημαρτημένα του Τομπούλογλου και η δαιδαλώδης κινητικότητα των μιζών του Κάντα. Α ναι, και τα ξέφρενα πάρτι του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Μέσα λοιπόν σε όλον αυτό τον σκανδαλολογικό ορυμαγδό, αναδεικνύεται το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς έναντι όλων των άλλων. Το πλεονέκτημα που διατηρεί η Αριστερά, όχι μόνο επειδή δεν κυβέρνησε ώς τώρα και δεν είχε, ως εκ τούτου, τα περιθώρια και τους πειρασμούς. Αλλά κυρίως επειδή «φύσει και θέσει» βρίσκεται, και πάντως οφείλει να βρίσκεται, έξω και πέρα απ' όλ' αυτά. Και δεν πρόκειται ασφαλώς για την κλασικής μορφής ηθικολογία. Πρόκειται για τον ορισμό της πολιτικής ηθικής. Εκείνης που προσδιορίζει πολιτικές συμπεριφορές, εκείνης που διαμορφώνει πολιτικά παράγωγα.
Χρέος λοιπόν της Αριστεράς, και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί με αξιώσεις την εξουσία, είναι να αναδείξει την κατά πολιτική ποιότητα διαφορά του από τους άλλους. Χρέος του προπάντων είναι να διατηρήσει αυτήν την κατά ποιότητα διαφορά και να την περιφρουρήσει.
Δεν έχει, ας πούμε, κανένα λόγο αλλά και καμιά ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να βλέπει σήμερα κάποια στελέχη του να συνοδεύονται από «σκιές». Όσο άδικες, όσο άνευ ουσιαστικού περιεχομένου. Τέτοιες που όμως δημιουργούν εντυπώσεις και παρέχουν αφορμές για αμφισβητήσεις. Οφείλει, ως εκ τούτου, να απαιτήσει το ξεκαθάρισμα των καταστάσεων. Να απαιτήσει πειστικές εξηγήσεις, να απαιτήσει «διορθώσεις» όπου χρειάζεται. Και, επιτέλους, δεν χάνει τίποτα αν προχωρήσει σε δημόσια αποδοκιμασία ή και σε κάποιες απομακρύνσεις αν δεν γίνεται αλλιώς. Δεν χάνει τίποτα. Μόνο κερδίζει. Δεν θα έχει κανένα απολύτως κόστος. Μονάχα όφελος...
Ζητήματα αρχής
Αλλά και στο καθαρά πολιτικό πεδίο, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να επιμείνει και τώρα, και να ανανεώσει κάποιες από τις βασικές και πάγιες αρχές του. Προκειμένου να μη δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις. Να επιμείνει, για παράδειγμα, στην απλή (και άδολη...) αναλογική. Κι ας έχει κομματικό συμφέρον αυτή την ώρα από το μπόνους των 50 εδρών. Κι ας εισηγούνται κάποιοι καλοθελητές το αντίθετο για χάρη «του λαού και των συμφερόντων του». Οι αρχές είναι αρχές και δεν σηκώνουν σκόντο. Αξίζει να θυμηθούμε πως το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου λησμόνησε την απλή αναλογική μόλις, το 1977, κατέλαβε τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και άρχισε να βλέπει εξουσία. Για ν' ακολουθήσουν ραγδαίες υποχωρήσεις θέσεων, αξιών και αρχών εφ' όλης της ύλης.
Να επιμείνει επίσης στον χωρισμό Εκκλησίας και κράτους. Επιχειρώντας παράλληλα να διατηρήσει καλές, ομαλές σχέσεις με την ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Επιδεικνύοντας τον δέοντα σεβασμό προς τις παραδόσεις του λαού μας. Το τελευταίο που θα χρειαζόταν είναι να θεωρηθεί ότι καθώς βαδίζει προς την εξουσία, λησμονεί αυτήν του τη θεσμική δέσμευση, προκειμένου να μην έχει απέναντί του κάποιους ιεράρχες στην κάλπη. Το παράδειγμα της κατά κράτος υποχώρησης του ΠΑΣΟΚ και επ' αυτού (τότε που ο Αντώνης Τρίτσης... έγραφε ιστορία), διδάσκει πολλά.
Να επιμείνει τέλος στην ορθολογική μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων των ενόπλων δυνάμεων, καθώς και στον πολύ αυστηρό θεσμικό έλεγχό τους. Όπως επίσης και στην άρση των διακρίσεων υπέρ των ενστόλων έναντι των λοιπών Ελλήνων πολιτών. Άλλη μια από τις θεαματικές υποχωρήσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ από τις προγραμματικές τους δεσμεύσεις. Με τα γνωστά αποτελέσματα.
Οφείλει ο ΣΥΡΙΖΑ να θωρακιστεί από τώρα απέναντι στους πειρασμούς της εξουσίας, ακόμη περισσότερο στους πειρασμούς που προβάλλουν στον δρόμο για την εξουσία. Και να το δείξει εμπράκτως. Το ηθικό πλεονέκτημα που διατηρεί έναντι όλων των άλλων αποτελεί την προίκα του. Αλίμονο αν την αφήσει να ξοδευτεί, αν δεν την περιφρουρήσει με νύχια και με δόντια...
