Ενδέχεται η Αριστερά να αναλάβει σύντομα πλήρεις κυβερνητικές ευθύνες. Να κληθεί να πραγματοποιήσει το όνειρο που είχε αρχίσει να κάνει πράξη το ΕΑΜ τότε, στις απελευθερωμένες περιοχές της χώρας. Το όνειρο που τη στοιχειώνει ολόκληρη -είτε το ξέρουμε είτε όχι, αλλά έτσι λειτουργεί η ιστορία- από την εποχή εκείνου. Η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη. Μόλις ελάχιστα χρόνια πριν δεν θα μπορούσαμε καν να ονειρευτούμε ότι θα βρισκόμαστε εδώ. Οπότε το ερώτημα είναι: πόσο έχουμε συνειδητοποιήσει τη νέα κατάσταση και πώς πράττουμε σήμερα; Πόσο έχουμε όντως "ωριμάσει βίαια", κατά την εύστοχη φράση του Γιάννη Δραγασάκη (και χρόνια του πολλά), και πώς η "βίαιη ωρίμανση" μπορεί να εκδηλωθεί; Γιατί μέχρι σήμερα αλλιώς είχαμε μάθει να πορευόμαστε.
Είχαμε μάθει να διατυπώνουμε αιτήματα, να τα συναρθρώνουμε και να τα ιεραρχούμε, να τα προβάλλουμε και να μαχόμαστε γι αυτά, να κερδίζουμε μερικά και να χάνουμε άλλα, να διαπραγματευόμαστε, να υποχρεωνόμαστε κάποιες φορές να συμβιβαστούμε για να ξεκινήσουμε και πάλι. Τα αιτήματα απευθύνονταν στον αντίπαλο. Ήταν εκείνος που κυριαρχούσε, εκείνος που αναγκαζόταν να υποχωρήσει ή είχε τη δύναμη να παραμείνει ανένδοτος. Όσα αιτήματα δεν ικανοποιούνταν παρέμεναν ανοιχτά. Και τα πιο πολλά εξακολουθούν να παραμένουν. Και να πολλαπλασιάζονται ραγδαία.
Αν εξαιρέσουμε κάποιους συλλογικούς φορείς και λίγους δήμους, η Αριστερά δεν έχει μάθει να κυβερνά υπό τη δική της σημαία. Δηλαδή να ικανοποιεί στην πράξη τα δικά της αιτήματα υπό τη δική της πολιτική ευθύνη. Να τα ικανοποιεί, μάλιστα, συνδυασμένα και σε συνθήκες ιδιαίτερα σκληρές. Υπό δουλείες που της είναι αδύνατον να ξεπεράσει αμέσως. Και των οποίων η υπέρβαση απαιτεί μακρόπνοο σχέδιο, πλήρως εμπεριστατωμένο.
Σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να πραγματοποιήσουμε μια μεγάλη στροφή. Είμαστε αναγκασμένοι να δεσμευόμαστε, όχι να διεκδικούμε. Είμαστε αναγκασμένοι να αναλάβουμε ρητά πολύ συγκεκριμένες υποχρεώσεις και να ιεραρχήσουμε αυτές, όχι τα αιτήματά μας.
Η στροφή δεν είναι καθόλου εύκολη. Προϋποθέτει γνώση. Γνώση των πραγματικών συνθηκών που θα συναντήσουμε, των δυνατοτήτων που θα οικοδομήσουμε, των αντιστάσεων που θα αντιμετωπίσουμε. Γνώση εις βάθος και γνώση κατά πλάτος.
Η στροφή προϋποθέτει ακόμη, ίσως περισσότερο, ρηξικέλευθες μεγάλες ιδέες και υψηλό φρόνημα. Κυρίως υψηλό φρόνημα. Όχι μόνο στο επίπεδο των κυβερνητικών κλιμακίων αλλά παντού. Σε κάθε κοινωνικό χώρο. Φρόνημα στηριγμένο στη γνώση και στην αλληλεγγύη, φρόνημα ικανό να κατανικά μεγάλες αντιστάσεις. Φρόνημα που θα ωθεί τα πράγματα εκεί όπου επιδιώκουν οι μεγάλες ιδέες μας.
Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε βαθιά ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα είναι εκεί για να της απευθύνουμε αιτήματα. Ούτε θα βρεθεί εκεί επειδή θα της έχουμε αναθέσει να τα ικανοποιήσει. Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα είναι της Αριστεράς αν δεν είναι υπόθεση όλων. Θα έχουμε όντως ωριμάσει όταν ο καθένας και η καθεμιά ανακαλύψουμε τι ακριβώς θέλουμε να αλλάξει και πώς μπορούμε να το αλλάξουμε. Και αρχίσουμε να το αλλάζουμε από σήμερα. Με την καθοριστική συνδρομή και την ακλόνητη αλληλεγγύη των διπλανών μας. Διευρύνοντας κάθε μέρα τα όρια του εφικτού. Μόνον έτσι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα τιμήσει το όνομά της. Κι εμείς μαζί της.
