Ένα πρόσφατο κείμενο του Στρατή Μπουρνάζου, που σχολιάζει τη στέρηση ηλεκτροδότησης σε όσα νοικοκυριά δεν έχουν να πληρώσουν ("Γενηθήτω φως", "Αυγή", 15.12.2013), διατυπώνει, ισχυρίζομαι, το βάθρο και τη μεθοδολογική αφετηρία του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Γράφει ο Μπουρνάζος: "Αν ξεκινάμε από αυτό, το απλό και το μεγάλο, 'κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα', τα πάντα μπορούν να αλλάξουν. Γιατί αυτή η παραδοχή βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Όλοι πρέπει να έχουν ρεύμα, είτε μπορούν να πληρώσουν οι ίδιοι είτε όχι. Αν ξεκινήσουμε από αυτό, μετά ανοίγει η κουβέντα ποιος θα πληρώσει (γιατί ασφαλώς κάποιος πρέπει να πληρώσει) για όσους δεν μπορούν [...] Και ας το προχωρήσουμε. Κανένας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ρεύμα, χωρίς περίθαλψη, χωρίς νερό, χωρίς ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Ας επιμείνουμε ότι η κουβέντα ξεκινά από αυτό το σημείο [...] Αυτό είναι το Α που δεν συζητάμε".
Αυτό είναι το Α που δεν συζητάμε, αυτή είναι η αδιάβατη κόκκινη γραμμή, αυτό είναι το βάθρο του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό είναι το μόνο που δεσμεύεται απολύτως να επιτύχει μια κυβέρνησή του. Ούτε αυτό το Α είναι εύκολο και το ξέρουμε. Γιατί τα συγκεκριμένα μέτρα που θα το πραγματοποιήσουν είναι πολλά, σύνθετα και συνδέονται μεταξύ τους. Γιατί αυτά έχουν κόστος και τα ταμεία είναι άδεια. Γιατί η υλοποίηση των μέτρων απαιτεί αλλαγές στις πολιτικές σχέσεις, στους θεσμούς και σε βαθιά εμπεδωμένες νοοτροπίες. Γιατί είναι αναγκαία εν προκειμένω η αυταπάρνηση και το υψηλό φρόνημα. Γιατί ενάντια στην πραγματοποίηση αυτού του Α συνασπίζονται και θα συνασπισθούν ισχυρότατες δυνάμεις εγχώριες και ξένες. Γιατί η πραγματοποίηση αυτού του Α είναι γι' αυτές το κατ' εξοχήν ανάθεμα.
Αυτό το Α είναι αφετηρία της όλης πολιτικής μεθοδολογίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ξεκινώντας από εκεί, η κοινωνία μας αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο τις ανάγκες της, γίνεται αλληλέγγυα, μετασχηματίζει τους θεσμούς, αλλάζει τις σχέσεις που τη δομούν, εμπεδώνει τη δημοκρατία. Ξεκινώντας από αυτό το Α, η κοινωνία μας αποκτά εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της, αποβάλλει τα περιττά, εστιάζει στο κύριο, συνδέει το ψωμί με την παιδεία, την παιδεία με την ελευθερία, την ελευθερία με τη δικαιοσύνη. Για να το πούμε με την ιστορική μακρόπνοη φράση: στις τρέχουσες συνθήκες, μόνο ξεκινώντας από αυτό το Α μπορούμε να αρχίσουμε να περπατάμε τον δύσκολο δρόμο που οδηγεί στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Το ζήτημα, λοιπόν, το μόνο ζήτημα που οφείλει να μας απασχολεί τούτον το καιρό, είναι το πώς μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επιτύχει αυτό το Α. Με πλήρη επίγνωση των δυσκολιών και των συσχετισμών. Αναλύοντας τις δυσκολίες και προσπαθώντας να αλλάξουμε τους συσχετισμούς. Διαιρώντας τον αντίπαλο και ενώνοντας τις δυνάμεις μας. Στην πράξη, όχι στα λόγια. Γιατί τα μεγάλα λόγια εξαντλήθηκαν και τα εύκολα στερεότυπα δεν πείθουν κανέναν. Ούτε καν εκείνον που τα εκφωνεί αυτάρεσκα και συνοφρυωμένα στον καθρέφτη του. Ρεφορμισμός; Ίσως. Αλλά επιτρέψτε μου να θυμίσω, μεταφρασμένο στα καθ' ημάς, ένα διάσημο απόφθεγμα που αφορούσε ένα όχι και τόσο διαφορετικό Α: "σοσιαλισμός ίσον εξηλεκτρισμός και δημοκρατία παντού".
