Με βαριά καρδιά, όπως έλεγαν, ψήφισαν οι βουλευτές της πλειοψηφίας, εξαιρουμένου του Βύρωνα Πολύδωρα τον νόμο για τα ακίνητα, τη φορολογία και τις κατασχέσεις. Παραλίγο η κυβέρνηση να βρεθεί στο οριακό 151, αν ο κρυπτόμενος καθηγητής της Ιατρικής κ. Κρεμαστινός δεν εντοπιζόταν και μεταφερόταν σηκωτός στην αίθουσα να πει ναι, στη δεύτερη ανάγνωση των ονομάτων των βουλευτών. Άλλωστε, ως ιατρός, έχει ορκιστεί στον Ιπποκράτη για την υγεία των ανθρώπων όχι και για τα σπίτια τους. Ας το σοβαρέψουμε όμως το πράγμα. Η βαριά φορολογία στα ακίνητα ήταν ένα έκτακτο μέτρο, όπως είχε υποσχεθεί ο Βενιζέλος, για ένα, άντε το πολύ δύο χρόνια. Και αυτό γιατί δήλωναν βέβαιοι πως το 2013 θα ήταν έτος ανάπτυξης, οπότε η υπερφορολόγηση των ακινήτων που χαρακτηρίστηκε δικαίως "χαράτσι" δεν θα χρειαζόταν.
ΝΑ ΘΥΜΙΣΩ ότι το 2009 οι εισπράξεις από επιβαρύνσεις στην ακίνητη περιουσία ήταν 526 εκατομμύρια ευρώ, το 2012 με τα χαράτσια εκτοξεύθηκαν στα 2,75 δισεκατομμύρια, ενώ για το τρέχον έτος υπολόγιζαν τις εισπράξεις στα 3 δισ. ευρώ και σύμφωνα με τις προβλέψεις για το 2014, που θα βγούμε κατά τον Σαμαρά στις αγορές, οι επιβαρύνσεις υπολογίζονται στα 3,6 δισ. ευρώ. Μέσα σε πέντε χρόνια καλπάζουσας ύφεσης και βίαιης υποτίμησης της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, αλλά και της κρίσης στις επιχειρήσεις, οι φόροι στα ακίνητα αυξήθηκαν κατά 684,4%! Όταν μια από τις τρεις αποκαλούμενες ατμομηχανές της ελληνικής οικονομίας, η οικοδομική δραστηριότητα (τουρισμός και ναυτιλία οι άλλες δύο) καταρρέει και όταν περισσότερο από το 50% της εγχώριας βιομηχανικής παραγωγής αφορά αυτόν τον κλάδο με πάνω από 100 επαγγέλματα να μένουν εκτός αγοράς εργασίας, χωρίς καμία προοπτική, πώς για τον θεό τους πιστεύουν ότι το 2014 είναι χρονιά ανάκαμψης;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ είναι προφανής. Δεν το πιστεύουν. Και το κυριότερο, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο από τους δανειστές για τη βιομηχανική ανάπτυξη στην Ελλάδα και μάλιστα σε τομείς παραγωγής με υψηλή προστιθέμενη αξία. Γι' αυτό άλλωστε δεν τους ενδιαφέρει η παιδεία και η επιστημονική έρευνα την οποία κατεδαφίζουν. Όταν με το καλό ολοκληρωθεί το σχέδιό τους για μια ηλιόλουστη αποικία, όλα θα τα φέρνουν απ' έξω. Οι δικοί μας απλά επιχειρούν να ξεγελάσουν πάλι τους πολίτες για να αγοράσουν τον πολιτικό χρόνο των 365 ημερών του νέου έτους. Κάποιος μπορεί να πει, πως ένας χρόνος δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, μπορούμε να αντέξουμε. Μεγάλη κουβέντα, που δεν λαμβάνει υπόψιν άλλους που δεν μπορούν να αντέξουν. Το θέμα είναι, αν οι καταστροφές που συντελούνται στον παραγωγικό ιστό της ελληνικής οικονομίας, είναι αντιστρέψιμες, ποιος είναι ο χρόνος και ποιο είναι το κόστος που θα απαιτηθεί για να συμβεί η επάνοδος σε μια παραγωγική και οικονομική ισορροπία.
ΕΙΝΑΙ βέβαιο πως στη συντριπτική του πλειοψηφία ο ελληνικός λαός συμφωνεί πως η χώρα μας, πρέπει να βγει από αυτήν την αδιέξοδη κρίση, από αυτήν την παγίδα. Το ερώτημα είναι με ποιόν τρόπο; Το πείραμα των κατακτητών απέτυχε παταγωδώς και αυτό το γνωρίζουν πλέον όλοι. Η πιθανότητα αποτυχίας της εναλλακτικής λύσης που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα οδηγούσε στην ολοσχερή καταστροφή και μάλιστα με διεθνείς συνέπειες. Η ανατροπή και οι πολύ καλά μελετημένες μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, αν δεν τις κατανοήσει και δεν τις ενστερνιστεί η πλειονότητα των Ελλήνων, δύσκολα θα πετύχουν. Χωρίς όραμα προόδου ικανό να ξεσηκώσει και να συγκεντρώσει την ενεργό υποστήριξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων, με τον σημερινό πολιτικό συσχετισμό, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, οι πιθανότητες επιτυχίας είναι περιορισμένες. Αν μάλιστα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνονται σεβαστές οι απόψεις της πλειοψηφίας, οι πιθανότητες επιτυχίας δεν είναι απλά περιορισμένες, αλλά μηδενικές. Ιδεοληψίες, φανατισμοί και αφέλειες, δεν χωρούν σε αυτήν την κρίσιμη μάχη, διότι απλά δεν αφορούν τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.
