«Η εξουσία είναι καλό αφροδισιακό», έλεγε ο Χιου Χέφνερ, εκδότης της επιστημονικής και πολιτιστικής επιθεώρησης "Playboy"... Όντως, η εξουσία ανέκαθεν δημιουργούσε γύρω της ένα μίνι νευτώνειο πεδίο έλξης, που οδηγούσε την πλειοψηφία των ηγετών σε γκομενοθηρικές εξορμήσεις ή σε μορφές σεξουαλικής ιδιοκτησίας. Στην Ανατολή ήταν οι πασάδες με τα χαρέμια που δεν τους άφηναν χρόνο ούτε να μάθουν τα ονόματα των εξηεπταοκτωεννιά γυναικών τους, στη Δύση ήταν το jus primae noctis (= δικαίωμα πρώτης νύχτας) των φεουδαρχών επί των νεοϋπανδρευόμενων γυναικών...
Σήμερα η εξουσία δεν είναι τόσο απροκάλυπτη και οι γυναίκες δεν είναι τόσο υποχείρια της φαλλοκρατίας. Και τούτο εκφράζεται με τους κινδύνους και τα προβλήματα που συνεπιφέρει έστω και μια ατελής επαφή γυναικός και ανδρός ηγέτη... Λέω «ατελής επαφή» ενθυμούμενος την πανηγυρικά ομολογημένη συνεύρεση Μπιλ Κλίντον και Μόνικας Λεβίνσκι, που λίγο έλειψε να στοιχίσει στον πρώτο την προεδρία των ΗΠΑ. Και η οποία επαφή τον έκανε τόσο ενδοτικό έναντι του ηγετικού στρατιωτικοδικαστικού συμπλέγματος, ώστε μετά την πρώτη «φιλειρηνική» προεδρία του (1993-96) να αποφασίσει μεγάλους εξοπλισμούς και στη συνέχεια βομβαρδισμούς επί της Γιουγκοσλαβίας (1999)...
Ο ερωτύλος Ντομινίκ Στρος-Καν έπεσε θύμα μιας καμαριέρας ή μιας σκευωρίας, όμως ακόμη και στη δεύτερη περίπτωση ο «σερσελαφαμικός» χαρακτήρας ήτο έκδηλος. Το σύστημα ουδόλως ασχολήθηκε με τις «παρενοχλήσεις» των λαών από το ΔΝΤ, όμως είχε ιδιαίτερη ευαισθησία έναντι των ενεργητικών σεξουαλικών παρενοχλήσεων του προέδρου του...
Και τώρα ήλθε η σειρά του Ομπάμα, που φωτογραφήθηκε στην επιμνημόσυνη τελετή για τον Μαντέλα σε μια «άκρως φιλική πόζα» μετά της Δανής πρωθυπουργού Χέλε Τόρνινγκ-Σμιτ, ενώ παραπλεύρως η σύζυξ Μισέλ Ομπάμα έκανε μούτρα... Αναρωτιέμαι, αν μια τέτοια πόζα και άλλες συναφείς σε οικεία μικροπεριβάλλοντα θα μπορούσαν να «ρίξουν» ταυτόχρονα δύο ηγέτες κρατών, πετυχαίνοντας ένα ιστορικό ρεκόρ σερσελαφαμικής καταστροφής.
Ο φωτογράφος Ρομπέρτο Σμιντ (Agence France - Presse) είπε ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία ψεύδεται, δεδομένου ότι αποτυπώνει μια τυχαία κατάσταση. Βέβαια, μια φωτογραφική απεικόνιση υστερεί έναντι μιας «λήψης εικόνων», όπου οι διαδοχικές φωτογραφίες (motion pictures) «εξηγούν» καλύτερα τη συναισθηματική διαδρομή ενός προσώπου: Όμως στη φωτογραφία του Σμιντ, εκτός από τα μούτρα της Μισέλ, δηλώνεται και κάτι άλλο, δηλαδή τα γελάκια των δύο προέδρων, ενώ οι έμπροσθέν τους καθήμενοι είναι απολύτως σοβαροί έως σκυθρωποί, απολύτως μέσα στο πνεύμα της τελετής...
Εν τέλει, είναι αξιοσημείωτο το παράπονο της συμπαθούς τάξεως των ηγετών: Οι άνθρωποι δεν μπορούν να φτύσουν, δεν μπορούν να κρυφτούν ή να ασκήσουν το πολιτικό δικαίωμα του υποκρίνεσθαι, χωρίς να κινδυνεύουν από τους καραδοκούντες φακούς...
