Για την ανεργία τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Είναι η κορυφαία αποτυχία. Και γι' αυτό η κορυφαία απαίτηση δράσης.
Μέσα στην κρίση πολλαπλασιάστηκαν -σαν με μεγεθυντικό φακό- όλα τα χαρακτηριστικά της ανεργίας της χώρας προ κρίσης (που τότε είχε αύξηση του ΑΕΠ μαζί με ανεργία 10% και στους νέους 27%!).
Τώρα η συνάντηση της "παράδοσης" αυτής με την ύφεση έφερε μια απειλητική, εκτός πάσης ανοχής κατάσταση, με υπερδιπλασιασμό των ποσοστών.
Στην πράξη: Εντάξει υπάρχει η προσδοκία της μελλοντικής ανάκαμψης με τον έναν ή άλλο τρόπο. Τώρα τι κάνουμε; Δύο είναι οι τομείς δράσης. Βεβαίως και οι δύο απαιτούν κεφάλαια. Ο ένας είναι η αποτροπή της εξαθλίωσης των ανέργων. Τα επιδόματα καλύπτουν σήμερα κάτω από 200.000 πολίτες όταν οι άνεργοι μετρώνται 1.345.000 και το 71% είναι άνεργοι πάνω από έναν χρόνο. Δεν υπάρχει άλλη κίνηση από την έκτακτη μεταφορά πόρων στα επιδόματα ανεργίας. Για τις οικογένειες ανέργων με παιδιά, τις μονογονεϊκές οικογένειες, τους μακροχρόνια άνεργους.
Ο δεύτερος τομέας είναι η χρηματοδότηση θέσεων εργασίας ιδιαίτερα για νέους χαμηλής και μεσαίας ειδίκευσης -που πλήττονται πρωτίστως- με προγράμματα του Δημοσίου, των δήμων. Κάτι γίνεται αλλά είναι μικρής διάρκειας και κυρίως αφορούν μικρό αριθμό ανέργων. Χρειάζονται και εδώ σημαντικοί επιπλέον πόροι.
Κοινοτικοί πόροι. Υπάρχουν, πρέπει να διεκδικηθούν. Αλλά δεν θα επαρκούν. Η χώρα, η πολιτική ηγεσία, οι κοινωνικές ομάδες πρέπει να κατανοήσουν τη βαρύτητα του προβλήματος και να μετακινήσουν πόρους δημόσιους: ίσως κάποιους υπάρχοντες, κυρίως όμως νέα φορολογικά, επείγοντα έσοδα. Με δεσμεύσεις - όχι μαζεύουμε φόρους και στους άνεργους τίποτα. Το υψηλό εισοδηματικά και περιουσιακά κομμάτι της κοινωνίας και οι κερδοφόρες δραστηριότητες πρέπει να συνεισφέρουν. Τώρα. Το αφορολόγητο Χρηματιστήριο. Η μεγάλη ιδιωτική περιουσία ακίνητη και κινητή. Είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται ούτε το μακροπρόθεσμο δικό τους όφελος; Πιστεύουν ότι αυτοί θα τα καταφέρουν και θα γλιτώσουν το βούλιαγμα όλων των άλλων;
Αν δεν το καταλαβαίνουν όλοι -γιατί έξυπνοι υπάρχουν- χρέος της πολιτικής εξουσίας είναι να σώσει την κοινωνία και τη χώρα. Τώρα.
