Σύντροφοι και Συντρόφισσες η επερχόμενη Συνδιάσκεψη η οποία πραγματοποιείται καθυστερημένα χρονικά σε σχέση με τις διαδικασίες του κόμματος (και αυτό πρέπει να μας προβληματίζει), μας δίνει έστω και τώρα τη δυνατότητα να προχωρήσουμε σε μεγάλες τομές και στην ουσιαστική δημιουργία μιας Νέας Οργάνωσης. Μιας Οργάνωσης η οποία θα σταθεί στο ύψος των καιρών και των αναγκών της εποχής, θα υπηρετήσει τα συμφέροντα του κόσμου της Εργασίας και της Νεολαίας που εξαθλιώνεται ολοένα και περισσότερο. Μιας νεολαίας που βλέπει την ανεργία κάθε μέρα να αυξάνεται, μια νεολαίας που αναγκάζεται να μεταναστεύσει για ένα καλύτερο αύριο, μιας νεολαίας που δεν τις παρέχονται πια ούτε τα βασικά της αγαθά. Σε αυτή τη συγκυρία καλούμαστε λοιπόν να δράσουμε σύντροφοι και συντρόφισσες. Έχουμε χρέος να αφουγκραστούμε τους νέους που πλήττονται, έχουμε χρέος να τους ακούσουμε σε μια συζήτηση από την αρχή, χωρίς να υπάρχουν αυτοί που κατέχουν την αλήθεια και εκείνοι που τους θεωρούμε απλώς θύματα κυβερνητικών πολιτικών.
Ένα βήμα που θα έδειχνε αυτή τη διάθεση προσανατολισμού της Οργάνωσης μας θα ήταν προφανώς να πάρουν αποφάσεις για ζητήματα που ανέκυψαν διαφωνίες σε διάφορα ζητήματα οι Οργανώσεις Μελών της οργάνωσης. Μακριά από εμάς σύντροφοι τα αριστίδην μέλη και οι μικρές μειοψηφίες "σοφών" που υποβαθμίζουν το ρόλο και υπονομεύουν τη δημοκρατία των μελών μιας οργάνωσης αριστερής, που οφείλει να μην ξεχνά από πού προέρχεται και θέλει να τιμά την ιστορία και τις ρίζες της. Πώς μπορούμε να μιλάμε για ανοιχτές, δημοκρατικές διαδικασίες που θα συμμετέχουν τα μέλη (παλιά και νέα) αλλά ταυτόχρονα να επιδιώκουμε διαδικασίες που θα προκαλέσουν τομές με αριθμό συνέδρων που σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει αυτό που οραματιζόμαστε και θέλουμε να δημιουργήσουμε; Ποια είναι η αιτία; Πραγματικά δεν θεωρώ πολιτικό επιχείρημα την μη επαρκή ποσότητα του χρόνου στις τοποθετήσεις, την έλλειψη χώρου ή τη φασαρία μέσα στην αίθουσα. Θεωρώ όμως πολιτικό λόγο το φόβο. Το φόβο από τη μία του νέου πράγματος που δημιουργείται και δεν σταματιέται και παράλληλα τον φόβο μηχανισμών του παρελθόντος που φοβούμενοι μη χαθούν μπροστά σε αυτό που δημιουργείται "βγάζουν" συντηρητικές άμυνες. Το φόβο ότι στη συνδιάσκεψη θα έρθουν νέοι άνθρωποι που ψάχνουν έναν τρόπο να κάνουν χρήσιμη τη δική τους αγανάκτηση και το δική τους οργή απέναντι σε εκείνους που τους προορίζουν σε μια χαμένη γενιά. Ανθρώπων που δεν έχουν τα γαλόνια των πορειών και τα παράσημα του Κομμουνιστή, του Αντιφασίστα, του Αντιιμπεριαλιστή αλλά έχουν τη στάμπα και την αγωνία ενός απλού πληττόμενου νέου που θέλει να παλέψει για το μέλλον του, συλλογικά.
Αυτή η ιδρυτική συνδιάσκεψη λοιπόν θα πετύχει πραγματικά το στόχο της εάν στον απολογισμό που θα κάνουμε στο τέλος δούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι να δώσουν τις μάχες του μέλλοντος απέναντι στους κυρίαρχους. Θα πετύχουμε αν στη συνδιάσκεψη κάνουμε ένα ακόμα βήμα για την άμεση, πολλές φορές βίαιη, αλλά απαραίτητη ενοποίηση όλων μας στο πεδίο των κοινωνικών χώρων. Αν αντιληφθούμε τα καθήκοντα μας και ταυτόχρονα γίνουμε κοινωνικά χρήσιμοι. Αν παλέψουμε και εμείς με τη σειρά μας προσθέτοντας ένα λιθαράκι για τη Κυβέρνηση της Αριστεράς. Με όρους καθαρά πολιτικούς και δημοκρατικούς.
Ας μην φοβηθούμε τη συνδιάσκεψη λοιπόν, ας τη χρησιμοποιήσουμε για να σημάνουμε τη δική μας αντεπίθεση, για να υπηρετήσουμε το δίκιο.
Κώστας Καββαδίας,
Απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης
Μέλος των Νέων ΣΥΡΙΖΑ Κέρκυρας
