"To να γράψει κανείς την ιστορία ενός κόμματος δεν σημαίνει τίποτα λιγότερο απ το να γράψει την ιστορία αυτής της χώρας απο μια συγκεκριμένη οπτική γωνία.»
A.Gramsci, «Tετράδια Φυλακής»
Με τον ίδιο τρόπο και η ιστορία της Νεολαίας Συ.ΡιΖ.Α –που τώρα αρχίζει να γράφεται- θα αντανακλά την ιστορία της ελληνικής νεολαίας από μία συγκεκριμένη σκοπιά. Και η σκοπιά αυτή θα είναι ταξικά μεροληπτική.
Η ελληνική Κοινωνία εντός των Μνημονίων.
Η επιβολή του Μνημονίου, δηλαδή η επιβολή ενός νεοφιλελεύθερου μοντέλου εσωτερικής υποτίμησης της εργασίας, επέφερε μία βασική αλλαγή σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Πάτησε σε προυπάρχουσες κοινωνικές αντιθέσεις («ντόπιοι και ξένοι», επισφαλείς των 700 και μονιμοι, κανονικοί και –κάθε λογής- «περίεργοι»), τις όξυνε και τις ξανασυσχέτισε με την ηγεμονική εκμεταλλευτική σχέση που ακριβώς τις γέννησε. Έτσι λοιπόν δεν θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε αυτές τις ταυτότητες ούτε ως κάτι ιεραρχικά δευτερεύον, ούτε ως κάτι που υπάρχει παράλληλα και ασύνδετα με το ταξικό, αλλά να τις θεωρούμε ως μία ορισμένη μορφή εμφάνισης του ταξικού στο πολιτικό πεδίο. Για αυτό τον λόγο, η Νεολαία ΣYΡIΖΑ. με το να παλεύει για αυτές τις αντιθέσεις, παλεύει συνάμα για την κατάργηση των μνημονίων και με το να παλεύει για την κατάργηση των μνημονίων αγωνίζεται την υπέρβαση των επιμέρους αυτών αντιθέσεων.
Δημιουργείται λοιπόν στην πράξη ένα τόξο κοινωνικών δυνάμεων, με κοινά ταξικά συμφέροντα. Εχουμε λοιπόν τις προυποθέσεις για την δημιουργία ενός συμμαχικού κοινωνικού μπλόκ, πράγμα που εκμεταλλεύτηκε κατά την πρωτη φάση της κρίσης ο ΣYΡIΖΑ. συγκροτώντας ένα ευρύ αντιμνημονιακό μέτωπο. Οφείλουμε τώρα να εισέλθουμε στη δεύτερη φάση του στρατηγικού σχεδίου μας. Να απλώσουμε πάνω απο αυτό το μπλοκ μια ιδεολογική ομπρέλα, και θωρακίζοντας το με αυτό τον τρόπο να φτιάξουμε μία ταυτότητα, μια αφήγηση, εναν δικό μας Κόσμο.
Η νεολαία εντός της Κοινωνίας.
Σε αυτό το μπλοκ η νεολαία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ας μην γελιόμαστε όμως. Παρά τα υψηλά ποσοστά, που ως ΣYΡIΖΑ. είχαμε στην νεολαία, πρόκειται για μια νεολαία που ακολουθεί την λογική του ατομικού δρόμου, για μια νεολαία που αντιμετωπίζει ακόμα με δυσπιστία την συλλογική ζωή, χαρακτηριστικό στοιχείο της κρίσης εκπροσώπησης. Μια νεολαία που αποτέλεσε το κατ' εξοχήν ακροατήριο των νεοναζιστικών ιδεών και πρακτικών. Μα κυρίαρχα, μια γενιά που πρώτη μετά απο πολλά χρόνια θα ζήσει χειρότερα απο τις προηγούμενες.
Η Νεολαία εντός της νεολαίας
Βάσει όλων των παραπάνω χαρακτηριστικών πρέπει να σχεδιάσουμε την Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ που ονειρευόμαστε. Μια Νεολαία δημοκρατική, τα μέλη της οποίας θα έχουν ενεργό ρόλο στην χάραξη και υλοποίηση πολιτικής, και αναφαίρετο δικαίωμα να την επερωτούν. Με το να κάνουμε τον κόσμο κοινωνό της απελευθέρωσης του, κινητοποιούμε την λαική και την νεολαιίστικη φαντασία, υπερβαίνουμε την κρίση εκπροσώπησης και σπάμε στην πράξη την σύγκρουση μεταξύ αποτελεσματικότητας και δημοκρατίας, δίλλημα εγγενές στην Αριστερά. Με το να θεσμοποιήσουμε την πολυτασικότητα διασφαλίζουμε την διαυγή έκφραση κάθε πολιτικού σχεδίου ή ιδεολογικού ρεύματος εντός της Νεολαίας και ξεπερνάμε οριστικά διαμάχες υπόγειων μηχανισμών με «σημαδεμένες» τράπουλες• η σοσιαλιστική διαδικασία δεν χωρά ούτε τον ελιτισμό, ούτε παραγοντισμούς. Μια Νεολαία μαζική, που θα δώσει ιδεολογικό στίγμα, ταυτότητα και φρόνημα στην πλειονότητα της νεολαίας, που στήριξε ΣYΡIΖΑ. Στους νέους μετανάστες, στην επισφαλώς εργαζόμενη νεολαία, στους φοιτητές που αδυνατούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, στους μαθητές που καθημερινά αντιμετωπίζουν τους χρυσαυγίτες στα θρανία. Μια Νεολαία ριζοσπαστική, που θα σπάει το νεοφιλελεύθερο, αναθετικό υπόδειγμα ζωής και πολιτικής. Υπόδειγμα που έχει εν μέρει διαπεράσει και εμάς τους ίδιους τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με την υπαναχώρηση μας στον ρόλο του διαβιβαστή των κοινωνικών αιτημάτων στο κοινοβουλευτικό πεδίο και με την αντίστοιχη αδυναμία της Νεολαίας Συνασπισμού να εκπληρώσει τον ιστορικό της ρολο, αναλωνόμενη σε εσωτερικές διαμάχες. Σε αυτή ακριβώς την αυθυπέρβαση έγκειται ο ριζοσπαστισμός μας. Ριζοσπαστισμός, που θα αφορά τον λόγο, τις δομές τις δράσεις και τις διαδικασίες μας, και θα στρέφεται, εκτός των άλλων, και προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Με το να λειτουργούμε ως εκ τούτου με μοναδικό γνώμονα την κοινωνική μας χρησιμότητα, κάνουμε ενα ακόμη βήμα προς τον κόσμο του αύριο, ενα ακόμη βήμα για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, ένα ακόμα βήμα προς την μεγάλη νίκη. Για να πάμε ακόμη παραπέρα...
Xρήστος Μαρασλής, ΟΜ Πολιτικού- Οικονομικού ΕΚΠΑ
Ανδρέας Τζαναβάρης, ΟΜ Πολιτικού- Οικονομικού ΕΚΠΑ
