Δεν ξέρω, μπορεί να είμαι εντελώς εκτός κλίματος.
Όμως θα προτιμούσα να μην στολίσουμε και να μην φωταγωγήσουμε φέτος καμιά ελληνική πόλη.
Αν είναι, με τα λεφτά που θα γλιτώσουμε, να εξασφαλίσουμε στέγη σ' έναν άστεγο.
Να επανασυνδέσουμε το ρεύμα σε μια οικογένεια.
Να απομακρύνουμε έναν συμπολίτη μας από τον κάδο των σκουπιδιών.
Να προλάβουμε μια αυτοκτονία.
Να ζεστάνουμε ένα σχολείο που δεν έχει πετρέλαιο.
Να γλιτώσουμε ένα νοσοκομείο που πάει για κλείσιμο.
Μπορεί να έχω άδικο, μπορεί να περνάω φάση μελό.
Ή φάση καλπάζοντος λαϊκισμού ίσως.
Όμως έτσι αισθάνομαι, αυτά λέω.
Άλλωστε δεν ξέρω αν ως χώρα και ως λαός έχουμε πολλούς λόγους να γιορτάζουμε φέτος.
Πρόβα αντιπολίτευσης έκανε ο Σαμαράς το περασμένο Σαββατόβραδο, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού.
Πρόβα αξιωματικής αντιπολίτευσης συγκεκριμένα.
Καθώς το 110% της ομιλίας του ήταν αφιερωμένο εξαιρετικά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και τα πήγε μια χαρά, οφείλουμε να ομολογήσουμε.
Άρα είναι έτοιμος, πανέτοιμος για τον νέο του ρόλο.
Πολύ καλή η προσπάθεια των «58» στο Ακροπόλ.
Και κόσμο είχε, και φλογερούς ομιλητές.
Και ό,τι πιο φρέσκο από πολιτικό προσωπικό κυκλοφορεί στην πιάτσα.
Και τον Νίκο Μπίστη guest star.
Πως λέμε πως στη συναυλία συμμετέχει και ο Γιώργος Νταλάρας; Έτσι.
Πιστεύουν όμως στα σοβαρά οι «58» και οι φίλοι τους ότι με τον Βενιζέλο μπάστακα έχουν μέλλον;
Αν δεν έχεις καταλάβει πως το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, στις μέρες μας, είναι τοξικό πολιτικό προϊόν, χαιρετίσματα.
Καλή η απόφαση του υπουργείου Ενέργειας και της ΔΕΗ για αποκατάσταση του ρεύματος στους αδύναμους.
Καλή, αλλά απελπιστικά καθυστερημένη.
Τους πρόλαβαν οι άνθρωποι που δηλητηριάστηκαν από τα μαγκάλια.
Κι εκείνοι που κάηκαν από τις πυρκαγιές που προήλθαν από τα κεριά που άναψαν για να βλέπουν.
Τα μαγκάλια και τα σπαρματσέτα με τα οποία ένα σωρό κόσμος επιχειρεί ν' αναμετρηθεί με το κρύο και με το σκοτάδι.
Δίχως να τάχει νικήσει ποτέ κανείς.
Καλή, λοιπόν, αλλά καθυστερημένη η κίνηση. Κι εδώ δεν κολλάει το «κάλλιο αργά παρά ποτέ».
Γιατί αυτό το «αργά» συνοδεύει φέρετρα.
Δεν είναι του γούστου μου το ντύσιμο και το χτένισμα της Ιωάννας Γαϊτάνη, της βουλευτίνας Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν μου πάει, πώς το λένε.
Όμως η γυναίκα έτσι ντύνεται κι έτσι χτενίζεται, έτσι της αρέσει.
Ε, και δεν ήθελε να μεταμφιεστεί σε κάτι άλλο απ' αυτό που είναι για να εμφανιστεί και να μιλήσει στη Βουλή.
Δεν κατάλαβα γιατί ξεκατινιάστηκαν εναντίον της κάποιοι που τη θέλανε στα δικά τους αισθητικά πρότυπα, στα δικά τους μέτρα.
Μερικοί από τους οποίους υπερασπίστηκαν (και καλά κάνανε) την ημίγυμνη φωτογράφηση του Μπουτάρη.
Ακόμη και το ξώβυζο της Όλγας Κεφαλογιάννη μπροστά στον Πατριάρχη.
Αναρωτήθηκε η Αλέκα στη Βουλή αν ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλεί το αστικό σύστημα.
Δηλαδή δεν αναρωτήθηκε, βέβαιη είναι πως όχι.
Δεν της λένε, φαίνεται, τίποτα οι ανηλεείς επιθέσεις που δέχεται καθημερινά ο ΣΥΡΙΖΑ από το άπαν σύμπαν του συστήματος.
Ούτε την υποψιάζουν οι ερωτικές εξομολογήσεις που δέχεται, τρεις φορές την ημέρα, το ΚΚΕ από τη Δεξιά.
Η Άλκη Ζέη στο ραδιόφωνο: «Φυσικά παραμένω αριστερή...
...Όταν όμως ακούω το ΚΚΕ είναι σαν να επισκέπτομαι το μουσείο της Ακρόπολης».
Συγκινητική η αυτοκριτική διάθεση της Κριστίν Λαγκάρντ.
Για το λάθος στους πολλαπλασιαστές που βούλιαξε το καράβι.
Το δικό μας καράβι συγκεκριμένα.
Παρ' όλ' αυτά συνεχίστε στο λάθος, συμπλήρωσε.
Όσο πιο βαθιά τόσο πιο καλά, μας εξήγησε.
Και με τη βούλα της ΕΛΣΤΑΤ πλέον.
Το 20% των πλουσίων στην Ελλάδα έγινε, στα χρόνια της κρίσης, 7 φορές πλουσιότερο από το 20% των φτωχών.
Έτσι για να τελειώσουν και τα τελευταία παραμύθια.
Για τις εξυγιαντικές και τις «αταξικές» συνέπειες των Μνημονίων...
