Του Κώστα Μπούκα*
Είναι γνωστή η λαϊκή ρήση σχετικά με το ερώτημα που απευθύνεται στον κόρακα για το πώς πάνε τα παιδιά του και η απάντησή του: όσο πάνε και μαυρίζουν!
Αυτά τα λόγια ταιριάζουνε γάντι στις εξελίξεις που συντελούνται στο υπερεθνικό μόρφωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εξελίξεις που πάνε από το κακό στο χειρότερο, επηρεάζοντας τις ζωές εκατομμυρίων εργαζομένων και πολιτών των χωρών μελών της και όχι μόνο.
Οι αλλαγές που συντελούνται σπρώχνουν γοργά στην πολιτικοοικονομική και στρατιωτική της ολοκλήρωση, ως πανευρωπαϊκή καπιταλιστική ένωση, με καθαρά επιθετικό ιμπεριαλιστικό προσανατολισμό.
Στις 24.10.13 η ελληνική Βουλή ψήφισε την ποινικοποίηση άρα και την καταδίκη όσων παραβιάζουν τις αποφάσεις και τους κανονισμούς της Ε.Ε. αντιστεκόμενοι και υπερασπίζοντας κοινωνικές και λαϊκές κατακτήσεις.
Στις 31.10.13 σε κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Άμυνας και Ευρωπαϊκών υποθέσεων της Ε.Ε., στην οποία συμμετέχει και η ευρωβουλευτής της Ν.Δ., αποφασίστηκε να εισηγηθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου, σε λίγες μέρες δηλαδή, τη λήψη οριστικής απόφασης για τη δημιουργία μόνιμου επιχειρησιακού στρατηγείου της Ε.Ε. για στρατιωτικές επεμβάσεις όπου εκτιμούν οι ολιγαρχικοί και συστημικοί κύκλοι ότι χρειάζεται. Το έργο το είδαμε να παίζεται με την επέμβαση στη Λιβύη, το βλέπουμε και με την επέμβαση των Γάλλων πριν μια βδομάδα στη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, με τη δημόσια μάλιστα επιδοκιμασία του Μπάρακ Ομπάμα.
Πριν μερικές βδομάδες στη Διακοινοβουλευτική Συνδιάσκεψη στο Βίλνιους σε ερώτηση της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βαλαβάνη, ο Όλι Ρεν δεν μάσησε τα λόγια του. Θα υπάρχει μεταμνημονιακό καθεστώς ενισχυμένης επιτήρησης των κρατών - μελών της Ευρωζώνης έως ότου αποπληρώσουν το 75% του δημόσιου χρέους τους. Σε όσες χώρες (Ελλάδα, Κύπρος, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία) τρέχουν ήδη «προγράμματα διάσωσης», όπως ξεδιάντροπα τα λένε, και για όσες, δυστυχώς για τους λαούς τους, ενταχθούν στο μέλλον.
Από την 01.01.2014, όταν μία χώρα της Ε.Ε. δεν θα πιάνει τους στόχους στο πλαίσιο της κοινής οικονομικής διακυβέρνησης ή παραβιάζει συστηματικά τις οικονομικές συστάσεις της Ε.Ε., τότε θα επιβάλλεται ως ποινή η αναστολή ή καταβολή των κοινοτικών επιδοτήσεων. Καρώτο και μαστίγιο δηλαδή.
Όποια χώρα επιθυμεί την παραμονή της στην Ευρωζώνη, θα ακολουθεί έναν δρόμο, την εφαρμογή των υποδεικνυόμενων πολιτικών λιτότητας. Τα μνημονιακά παλικάρια που μας κυβερνάνε υπογράψανε τη «Συνθήκη για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση», που ισχύει από 01.01.2103, οδηγώντας τη χώρα σε σκληρές ταξικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Στη συνθήκη αυτή, πέρα από όλα τα άλλα, δεν σου επιτρέπεται να έχεις διαρθρωτικό έλλειμμα μεγαλύτερο του 0,5% του ΑΕΠ, ενώ το χρέος σου απαγορεύεται να υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ.
Η εφαρμογή όλων αυτών έχει οδηγήσει στην ασύλληπτη τραγωδία που σήμερα βιώνουμε.
Οι διαδικασίες ενοποίησης της Ε.Ε., όπως είναι η ευρωπαϊκή τραπεζική εποπτεία, η δημοσιονομική ενοποίηση κ.ά., γίνονται με νεοφιλελεύθερους και καπιταλιστικούς όρους. Ουσιαστικά μιλάμε για αντιδημοκρατικό και αυταρχικό κατήφορο, αφού οι ευρωπαϊκές "ελίτ" και η ολιγαρχία θα εγκρίνουν τους εθνικούς προϋπολογισμούς, θα ελέγχουν, θα διοικούν και θα μανουβράρουν το τραπεζικό σύστημα, επεμβαίνοντας και στον τελευταίο αρμό της οικονομικής ζωής των κρατών-μελών. Οι εγχώριες μνημονιακές δυνάμεις που σηκώνουν ψηλά το ζήτημα του πατριωτισμού, εδώ που έχουμε κατάλυση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας, δεν αντιδρούν αφού έχουν καταπιεί το άλαλο νερό κι ας έχει καταστεί η χώρα αποικία, αποδεικνύοντας πόσο κούφιος είναι ο ρητορικός πατριωτισμός τους.
Μπορούνε να αναφερθούνε πολλά που να θεμελιώνουν την άποψη ότι εδώ πρόκειται για υπερεθνική συμμαχία των κυρίαρχων μερίδων του κεφαλαίου (τραπεζικό, πολυεθνικό, χρηματιστηριακό, βιομηχανικό) και των υποταγμένων πολιτικών εκφραστών τους. Συμμαχία που ως γνήσιος ταξικός εκφραστής των "από πάνω" διαλύει τις κατακτήσεις των εργαζομένων και των κοινωνιών που επιτεύχθηκαν με αίμα για να αυξηθεί η κερδοφορία τους.
Αυτό το μόρφωμα δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί, να επαναθεμελιωθεί ή να επανιδρυθεί για έναν απλό λόγο, γιατί τα ταξικά συμφέροντα που εκφράζει, με αυτά που εμείς θέλουμε να εκπροσωπήσουμε και εκπροσωπούμε, βρίσκονται σε παράλληλους και ασύμπτωτους δρόμους.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η κατάργηση των Μνημονίων, η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος που τρέμουνε, η επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων κ.ά. που αποφασίστηκαν στο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα σημάνουν κατά πάσα πιθανότητα διακοπή της χρηματοδότησής τους, η οποία σε ποσοστά άνω του 90% κατευθύνεται στην αποπληρωμή ομολόγων, τόκων κ.λπ., θησαυρίζοντας τους διεθνείς τοκογλύφους και το κεφάλαιο.
Εάν λοιπόν θέλουμε να υλοποιήσουμε το πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής που αποφασίσαμε, πρέπει να τηρηθεί μία βασική αρχή, μία ικανή και αναγκαία συνθήκη: επιβίωση και προοπτική για τον λαό, άσκηση πολιτικής προς όφελος της συντριπτικής πλειονότητας της κοινωνίας. Αυτά οφείλουν να είναι στην πρώτη γραμμή της πολιτικής μας εάν ο λαός μάς αναδείξει στη διακυβέρνηση της χώρας.
Δεν πρέπει να κάνουμε ούτε μισό βήμα πίσω. Αν η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν επιδείξει απέναντι σε εκβιασμούς, απειλές και διλήμματα για έξοδο από την Ευρωζώνη ακλόνητη σταθερότητα και συνέπεια στην εφαρμογή του αριστερού της προγράμματος, τότε οι συνέπειες θα έχουν τα χαρακτηριστικά της τραγωδίας. Ο χώρος συνολικά της Αριστεράς θα δεχτεί καταλυτικό χτύπημα εξαφανιζόμενος για δεκαετίες, αφού οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι και η εργαζόμενη αγροτιά θα μας θεωρούνε ως μία από τα ίδια, ενώ στο πολιτικό προσκήνιο θα προβάλει ως επόμενη εναλλακτική λύση ο νεοναζιστικός χώρος.
Μπορούμε από εδώ, από αυτή τη μικρή χώρα, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής και της ριζοσπαστικής αλλαγής που θα ανοίγει τον δρόμο σε σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς, στον δρόμο της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας, στον δρόμο ανάκτησης της εθνικής ανεξαρτησίας, να βάλουμε φωτιά στον ευρωπαϊκό κάμπο που είναι σπαρμένος Μνημόνια, ταξικές πολιτικές, δυστυχία, φτώχεια, ανεργία και κοινωνικούς αποκλεισμούς, συμβάλλοντας στον αγώνα που δίνουν οι δυνάμεις της εργασίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ενάντια στις πολιτικές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.
* Ο Κώστας Μπούκας είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Διάλογος για την ευρωπαϊκή και ελληνική Αριστερά στην ιστοσελίδα της "Αυγής": www.avgi.gr
