Το «σχέδιο διάσωσης» της Κύπρου από την τρόικα είναι ίσως το χειρότερο πρόγραμμα που έχει έως τώρα επιβληθεί σε χώρα της Ευρωζώνης. Σηματοδοτεί τη βαθιά αλλαγή της νομισματικής ένωσης με τρόπο που επιτείνει την αποδιάρθρωσή της, καταστρέφει την κυπριακή οικονομία και βάζει την Κύπρο σε εθνικό αδιέξοδο.
(...) Υπάρχει και άλλος δρόμος για την Κύπρο, πέρα από την καταστροφή που της επιφυλάσσει η τρόικα. Το πρόγραμμα που απαιτείται θα πρέπει να απορρίπτει τη λιτότητα προς χάρη του τραπεζικού συστήματος και να αναπτύσσεται σε τέσσερις βασικούς άξονες: τη διαχείριση των αποτυχημένων ιδιωτικών τραπεζών με όρους ευνοϊκούς για το κοινωνικό σύνολο, την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, την προστασία της εγχώριας οικονομίας και την προώθηση της ανάπτυξης.
Πιο συγκεκριμένα:
* Η δημόσια οικονομία πρέπει πρωτίστως να προστατευτεί θέτοντας τις αποτυχημένες ιδιωτικές τράπεζες υπό δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο.
* Οι εθνικοποιημένες τράπεζες να διαχωριστούν σε «καλές» και «κακές», δημιουργώντας υγιείς τράπεζες που θα λειτουργούν σε δημόσια βάση. Οι ζημίες θα επιμεριστούν κατά τη διαδικασία της εκκαθάρισης, με απόλυτη διαφάνεια και κοινωνικά κριτήρια. Είναι απαραίτητο να προστατευτεί η λαϊκή αποταμίευση, αλλά και οι επιχειρήσεις και οι άλλες δραστηριότητες της εγχώριας οικονομίας.
* Η ζημία θα πρέπει να μεταβιβαστεί κυρίως στους καταθέτες και σε άλλα συμφέροντα του εξωτερικού. Μπορεί όμως να υπάρξει μέριμνα και γι' αυτούς σε βάθος χρόνου, στη βάση του πως θα κινηθεί η κυπριακή οικονομία.
* Να αποφευχθεί η αύξηση του δημόσιου δανεισμού, που σημαίνει ταυτόχρονα και επιβάρυνση του κοινωνικού συνόλου. Οι δανειακές ανάγκες του κυπριακού κράτους είναι μεγάλες, αλλά όχι ανυπέρβλητες. Το δημόσιο χρέος είναι διαχειρίσιμο και οι πληρωμές του 2013 (περίπου 2.4 δισ.) είναι σε μεγάλο βαθμό προς το κυπριακό τραπεζικό σύστημα. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση ανάμεσα στο πρόβλημα δημοσίου χρέους της Κύπρου και της Ελλάδας. Η Κύπρος δεν πρόκειται να κηρύξει στάση πληρωμών αύριο και έχει χρονικό περιθώριο για να βρει άλλες λύσεις.
* Η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου έχει υποχρέωση να ξεκινήσει ακόμη και τώρα τις προετοιμασίες απέναντι σε έναν εκ νέου εκβιασμό από πλευράς τρόικας μέσω της παροχής ρευστότητας. Και η Κύπρος και η Ελλάδα έχουν πληρώσει πολύ ακριβά την απροθυμία τους να συντάξουν εναλλακτικό σχέδιο από τότε που ξέσπασε η κρίση. Η έξοδος από την ΟΝΕ δεν είναι ούτε ανέφικτη ούτε πλήγμα μεγαλύτερο από αυτό που επιφυλάσσει το σχέδιο της τρόικας.
* Αναπόφευκτα θα επιβληθούν περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, πράγμα που ήδη ήδη συμβαίνει και με το σχέδιο της τρόικας. Το εναλλακτικό σχέδιο θα πρέπει όμως να θέσει τους περιορισμούς με κοινωνικούς όρους και διαφάνεια για να αποφευχθεί η διαφθορά.
* Το πικρό μάθημα είναι ότι δεν μπορεί να γίνει καμία διαπραγμάτευση με την τρόικα, αν μια χώρα δεν είναι προετοιμασμένη και για έξοδο από την ΟΝΕ. Είναι απλώς ανεύθυνο να διατείνεται κανείς ότι μπορεί να υπάρξει "συναινετική" ή "ευρωπαϊκή" λύση και να αποκλείει πλέον και την επιλογή της εξόδου.
Η Κύπρος μπορεί να αποφύγει την καταστροφή που της μέλλεται από την τρόικα. Μπορεί ακόμη να προσβλέπει σε ανάκαμψη που θα στηριχθεί στη δημιουργία ενός υγιούς δημόσιου τραπεζικού τομέα, ο οποίος θα επιτρέψει και τη δομική αναδιάρθρωση της οικονομίας σε βάθος χρόνου.
Θα χρειαστεί ένα νέο αναπτυξιακό σχέδιο το οποίο θα αλλάζει εκ βάθρων τον τομέα των υπηρεσιών και θα περιλαμβάνει την ενίσχυση του πρωτογενούς και του δευτερογενούς τομέα. Κυρίως όμως, θα είναι ένα σχέδιο που θα ενισχύει τα λαϊκά συμφέροντα και θα προστατεύει την εθνική ανεξαρτησία.
Η Κύπρος μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για τους λαούς της περιφέρειας. Αρκεί να βρεθεί η πολιτική βούληση και να υπάρξει η αναγκαία κινητοποίηση.
Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα iskra.gr
