Στην αρχή της κρίσης η μεγαλοαστική τάξη της χώρας, με εξαίρεση ίσως όσους ασχολούνταν με τον τομέα του εμπορίου, που πρώτος δέχτηκε τα πλήγματα της ύφεσης, εκτίμησε πως οι πολιτικές των Μνημονίων όχι μόνο δεν την αφορούν, αλλά θα βγουν και ωφελημένοι από την ελαστικοποίηση των σχέσεων και τη μείωση του κόστους της εργασίας. Σήμερα όλοι, ακόμα και οι μεγάλοι εγχώριοι βιομηχανικοί παράγοντες, ανακαλύπτουν πως το σχέδιο δεν σταμάτησε στο σάρωμα του εμπορίου και της μικρομεσαίας επιχείρησης. Το σχέδιο αφελληνισμού των πάντων δεν είχε τελικά καμία εξαίρεση. Σήμερα, όλοι αυτοί ανακαλύπτουν πως τα κυβερνητικά σχήματα που στήριξαν δεν υπηρετούσαν τα δικά τους συμφέροντα, αλλά αυστηρά τα σχέδια των δανειστών και ειδικότερα της γερμανικής ελίτ.
ΟΛΑ αυτά που σημειώνω προκύπτουν από την πρόσφατη ανακοίνωση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανίων και προσωπικά τα αξιολογώ ως ιδιαιτέρως σημαντικά, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Τα σημειώνω επίσης διότι ο ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο κόμμα που είναι ικανό στις σημερινές συνθήκες να βάλει ένα τέλος στον εθνικό κατήφορο, τερματίζει τον λόγο του και τους προβληματισμούς του στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Φοβάται ακόμα να μιλήσει για τις μεγάλες επιχειρήσεις λες και, είναι αμαρτία, λες και αν μια μικρομεσαία επιχείρηση πηγαίνει πολύ καλά, απαγορεύεται να γίνει μεγάλη. Λες και στις μεγάλες επιχειρήσεις δεν υπάρχουν εργαζόμενοι, τεχνικοί και επιστήμονες. Ας είναι.
ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ εισαγωγικά στην ανακοίνωσή του ο ΣΕΒ: "Στην Ενωμένη Ευρώπη, σήμερα, επιστροφή στην ανάπτυξη σημαίνει επιστροφή στην πραγματική οικονομία με αιχμή τη βιομηχανία. Η Ευρώπη διαπιστώνει ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα 'μιας νέας βιομηχανικής επανάστασης'. Κι έχει θέσει το ζήτημα της βιομηχανικής πολιτικής πρώτο - πρώτο στην αναπτυξιακή της ατζέντα μέχρι το 2020. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες εναποθέτουν τις ελπίδες τους για λύτρωση από την κρίση σε αυτή την 'επιστροφή στο μέλλον'. Έχουν μάλιστα αποφασίσει να αφιερώσουν στη βιομηχανική πολιτική τη Σύνοδο Κορυφής του Φεβρουαρίου 2014."
ΠΡΟΣΕΞΤΕ παρακαλώ την επόμενη παράγραφο, όπου αξιολογούνται οι κυβερνητικές επιδόσεις στον βιομηχανικό τομέα. "Στη σημερινή Ελλάδα της ύφεσης και της απο-ανάπτυξης, στην Ελλάδα που αναλαμβάνει σε λίγες εβδομάδες την προεδρία της Ε.Ε., ο όρος 'βιομηχανική πολιτική' δεν υπάρχει στον δημόσιο διάλογο, η λέξη 'βιομηχανία' έχει γίνει περίπου μεταφορική, η έννοια της βιομηχανικής αναγέννησης φαντάζει εξωτική. Παρά την ξεκάθαρη ευρωπαϊκή γραμμή, ο όρος 'βιομηχανική πολιτική' λάμπει διά της απουσίας του και στα επίσημα κείμενα για τις προτεραιότητες της ελληνικής προεδρίας. Κάτι που υποδηλώνει ότι ουσιαστικά δεν περιλαμβάνεται στους στόχους και τις φιλοδοξίες της κυβέρνησης."
ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΩ με τον ΣΕΒ, με μια παράγραφο SOS! "Ας γίνει επιτέλους συνείδηση ότι η παραγωγική βάση της χώρας καταρρέει. Το όριο της ανήκεστης βλάβης είναι κοντά. Τούτη την ώρα που η Ευρώπη αναζητεί μια νέα βιομηχανική στρατηγική ως εφαλτήριο για την έξοδο από την κρίση, καλούμε την κυβέρνηση και όλες τις πολιτικές δυνάμεις να πάψουν να κωφεύουν και να καθεύδουν. Να κάνουν την ανάγκη παραγωγικής ανασύνταξης της χώρας επίκεντρο και σημείο σύγκλισης του πολιτικού διαλόγου. Και να καθίσουν στο τραπέζι με τους φορείς της παραγωγής, προκειμένου να αποκτήσει και η Ελλάδα μια εθνική βιομηχανική πολιτική που θα στηρίξει την εγχώρια βιομηχανία, που παραμένει ο κλάδος της οικονομίας με τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην προστιθέμενη αξία, στις εξαγωγές και στα έσοδα του κράτους από φόρους και κοινωνικές εισφορές. Μια αναπτυξιακή πολιτική για την παραγωγή που θα διευκολύνει τις ντόπιες και ξένες επενδύσεις, που θα αποτελέσει την αιχμή του δόρατος για την πραγματική έξοδο από την κρίση και τη βιώσιμη ανάπτυξη του τόπου".
ΒΡΙΣΚΩ αφελή την επίκληση να κάτσουν στο τραπέζι για να χαράξουν τώρα εθνική βιομηχανική πολιτική Σαμαράς, Βενιζέλος, Χατζηδάκης και Στουρνάρας. Αν η νύξη έχει ρητορική σημασία, έχει καλώς. Σοβαροί επιχειρηματίες της πραγματικής οικονομίας (εξαιρούνται οι διαπλεκόμενοι κρατικοδίαιτοι νταβατζήδες) δεν μπορούν να περιμένουν από πολιτικά ανδρείκελα που σύρονται από τους δανειστές (με την απειλή της απόλυσης και όχι μόνον) να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα.
Το κατάλαβε καλά ο γερο - Στασινόπουλος του ομίλου της Βιοχάλκο, όταν αποφάσισε να μεταφέρει την έδρα ενός από τους μεγαλύτερους βιομηχανικούς ομίλους της χώρας στις Βρυξέλλες, αγανακτισμένος από την ανυπαρξία αναπτυξιακής πολιτικής και την αναλγησία των κυβερνώντων.
ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ μήνυμα του ΣΕΒ είναι ιδιαίτερα σοβαρό για ένα κόμμα που ετοιμάζεται να κυβερνήσει. Αφενός γιατί αποκαλύπτει το μέγεθος της εθνικής καταστροφής, αφετέρου διότι χαρακτηρίζει αυτούς που σήμερα κυβερνούν ανίκανους και επικίνδυνους για το μέλλον και τη σωτηρία της χώρας. Είναι απολύτως βέβαιο πως το καρτέλ Σαμαρά - Βενιζέλου θα μείνει μόνο με τη στήριξη του τρακαδόρου Ψυχάρη και των κρατικοδίαιτων φίλων του.
Η ώρα για την κυβέρνηση της Αριστεράς δεν είναι μεθαύριο, είναι σήμερα. Μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύσκολο να ανταποκριθεί στις προκλήσεις, τις ανάγκες και τις παγίδες. Η πολιτική απελευθέρωση της χώρας ώστε να τεθούν οι βάσεις για την ανάπτυξη προς όφελος της κοινωνίας είναι το πρώτο καθοριστικό βήμα. Η Ελλάδα έπρεπε να είναι -και σίγουρα μπορεί να γίνει- μια από τις πλουσιότερες και ευημερούσες χώρες της Ευρώπης. Σε αυτόν τον στόχο μπορείς να ενώσεις τον ελληνικό λαό, δημιουργώντας όραμα προόδου.
