Σύντροφε Μανώλη,
Παίρνω το δικαίωμα να σου απευθύνω αυτή την επιστολή καρδιάς, αγάπης και απέραντου σεβασμού, από την πολύχρονη διαδρομή μου στο κίνημα και την περιπέτεια της Αριστεράς.
Όσα χρόνια είμαι στρατιώτης στο κίνημα αυτό, (οργανώθηκα το 1958 στη Νεολαία της ΕΔΑ και μετέπειτα στη Δ.Ν. Λαμπράκη), τόσα ακριβώς σε έχω κλείσει στην ψυχή μου σαν σύμβολο.
Ένιωθα υπερήφανος στα νεανικά μου χρόνια, όταν έλεγα ότι ο άνθρωπος που κατέβασε τη μισητή σβάστικα από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και ύψωσε την ελληνική σημαία ανήκε στην Αριστερά, εκπροσωπούσε τις αξίες της (έστω κι αν συχνά έπιανα τον εαυτό μου και άλλους να ξεχνούν ότι την κορυφαία αυτή εικόνα στην ιστορία της πόλης μας κοσμούσε και ένας άλλος αγωνιστής, το ίδιο ήρωας με σένα, ο αείμνηστος Απόστολος Σάντας).
Στις μεγάλες κινητοποιήσεις για την απελευθέρωσή σου, το 1959, ήμουν παρών. Το ίδιο και στις εκλογές του 1961 (με τη βία και τη νοθεία). Τότε εκλέχτηκες πρώτος από το ψηφοδέλτιο του ΠΑΜΕ (ΕΔΑ) και αφέθηκες ελεύθερος.
Είμαστε τότε, στα δύσκολα χρόνια, μέχρι την πτώση της δικτατορίας, μαζί στα ίδια μονοπάτια του αγώνα για δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία. Παίξαμε με τη φωτιά, αυτό είναι αλήθεια. Δεν κατάλαβα να είμαστε όμως σε κάποιο μαντρί.
Αλλά κι αν έτσι είναι -και το δικό μου μυαλό δεν το κατάλαβε-, εσύ το 1981 άλλαξες μαντρί. Δεν σε εμπόδισε κανείς "μαντροφύλακας" να βγεις από το μαντρί της Αριστεράς και να ενταχθείς πανηγυρικά στο μεγάλο και ευρύχωρο του ΠΑΣΟΚ. Βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα δύο φορές, το 1981 και το 1985. Υπό την ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου. Εσύ, ο Μανώλης Γλέζος.
Τότε που το ΠΑΣΟΚ μάζευε ό,τι έβρισκε από την Αριστερά, όχι για να της δώσει ρόλο, αλλά για να την απορροφήσει.
Αρκετοί από τους συναγωνιστές σου, ομοϊδεάτες σου και στο εντός της Αριστεράς πεδίο, που εκπροσωπούσαν την ανανεωτική Αριστερά, επιμείναμε στο... μαντρί. Το ΚΚΕ εσωτερικού αρνήθηκε να πάει υπό την γκλίτσα του Ανδρέα έστω και αν το πλήρωσε (τέθηκε εκτός Βουλής).
Εκτός από τα μαντριά που απλώνονται στον... ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρθηκες και στον εκλογικό νόμο, σ. Μανώλη.
Εντάξει, είμαστε με την απλή αναλογική. Ανέκαθεν! Και τότε που ήσουν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά μη μας τρελάνεις, όσο και να σε αγαπάμε.
Δεν είπαμε ποτέ ότι, αν κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές και αυτό συνδέεται με το μπόνους των 50 εδρών, θα πούμε "ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω. Κάνετε σας παρακαλώ κυβέρνηση εσείς οι υπόλοιποι...".
Πρέπει να είμαστε ελάχιστα σοβαροί ώστε να λέμε τέτοια. Και εν πάση περιπτώσει ας σεβαστούμε κάποτε και τον κόσμο που συντηρεί το μαντρί...
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Παναγιώτης Λαλιώτης
στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Α' Αθήνας
