Σφίγγει ο κλοιός γύρω από την κυβέρνηση της Ν.Δ., καθότι η αποτυχημένη συνταγή που ακολούθησε στην οικονομική της πολιτική τόσο από την έναρξη ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας όσο και κατά τη διάρκεια της έξαρσης της πανδημίας του κορωνοϊού οδηγεί τη χώρα σε μεγαλύτερο υφεσιακό τούνελ, με ταυτόχρονη εκτόξευση της ανεργίας, με αποτέλεσμα ολοένα και να εντείνεται η ανησυχία των πολιτών.
Τα παραπάνω αποτυπώνονται σε όλες τις εκθέσεις οικονομικών αναλυτών, ξένων αλλά και εγχώριων θεσμών, οι οποίοι "βλέπουν" να δημιουργείται ένα κλίμα αυξανόμενης αβεβαιότητας για το τι μέλλει γενέσθαι.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι θερινές προβλέψεις της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία είναι χειρότερες από τις προηγούμενες, εκτιμώντας ότι το ελληνικό ΑΕΠ θα έχει κατά 2 δισ. περισσότερες απώλειες σε σύγκριση με την προηγούμενη εκτίμηση για τη διετία 2020-2021.
Πλήρης αποτυχία των προγραμμάτων
Είναι γεγονός ότι τα προγράμματα της κυβέρνησης της Ν.Δ. για την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας απέτυχαν παταγωδώς. Το πρόγραμμα «Συν-εργασία» που έχει καταρρεύσει, εντάσσοντας μόλις 4.500 επιχειρήσεις (σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία) από τις 250.000 τις οποίες αφορά, η επιστρεπτέα προκαταβολή, στην οποία εντάσσονται 100.000 επιχειρήσεις από τις 300.000 που δήθεν ανέμενε η κυβέρνηση, βάζοντας «κόφτες», και οι μεγάλες απώλειες στον τουρισμό, χωρίς να υπάρχει συγκροτημένο σχέδιο από τη Ν.Δ., συνθέτουν ένα υφεσιακό σκηνικό, το οποίο αναμένεται να πλήξει την οικονομία και την κοινωνία πολύ σύντομα.
Την ίδια ώρα, στο ΤΕΠΙΧ ΙΙ έχουν ενταχθεί μόνο 12,7 χιλιάδες επιχειρήσεις και στην επιστρεπτέα προκαταβολή 53.000 έως τώρα από το σύνολο των 750.000 επιχειρήσεων της χώρας, ενώ από τα περίπου 16,5 δισ. ζήτησης δανείων έχουν δοθεί μόλις 3,5 δισ. ευρώ. Είναι σαφές πως η κυβέρνηση είναι η αποκλειστική υπεύθυνη για το εύρος της ύφεσης, καθότι καθυστέρησε να λάβει μια σειρά από αναγκαία μέτρα, ενώ επέδειξε κάκιστο σχεδιασμό τόσο στο πρόγραμμα «Συν-εργασία» όσο και στα χρηματοδοτικά εργαλεία του ΤΕΠΙΧ ΙΙ και της επιστρεπτέας προκαταβολής, με αποτέλεσμα να ανακοινώνονται ξανά και ξανά, χωρίς να προκύπτουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα μέχρι στιγμής.
Προστίθενται χιλιάδες άνεργοι
Από εκεί και πέρα, η ανάλυση των στοιχείων από το σύνολο διεθνών οίκων και θεσμών δείχνει ότι τη φετινή χρονιά αναμένεται να εκτοξευτεί η ανεργία πάνω από 20%, με το «πλήγμα» να αφορά από 150.000 έως 200.000 εργαζομένους. Ήδη η καταβαράθρωση στην απασχόληση επιβεβαιώνεται το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, με το ισοζύγιο των ροών μισθωτής απασχόλησης (προσλήψεις μείον απολύσεις) του 2020 να είναι οριακά θετικό και να διαμορφώνεται στις μόλις 43.394 νέες θέσεις. Είναι όμως ταυτόχρονα το χειρότερο από το 2001 και δείχνει την τεράστια διαφορά σε σχέση με το 2018 και το 2019. Συγκεκριμένα, το ισοζύγιο απασχόλησης το 2018 ήταν θετικό κατά 298.000 θέσεις εργασίας και πέρσι ξεπέρασε τις 296.000, ακολουθώντας και ξεπερνώντας τα επίσης θετικά εξάμηνα του 2017 (255.000) και του 2016 (234.000).
Τα στοιχεία και η πραγματικότητα
Για πρώτη φορά μετά τον Οκτώβριο του 2011, στην πιο σκληρή δηλαδή περίοδο των Μνημονίων, που συν τοις άλλοις χαρακτηριζόταν και από έντονες οικονομικές και πολιτικές αναταράξεις, και για δεύτερη από τον Ιανουάριο του 2004, από όταν δηλαδή υπάρχουν στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. ευθέως συγκρίσιμα, το ποσοστό μηνιαίας αύξησης της ανεργίας ήταν της τάξεως της μιας ποσοστιαίας μονάδας και άνω, καθώς από το 14,5% τον Μάρτιο εκτοξεύθηκε στο 15,5%.
Σχεδόν ανάλογη ήταν και η αύξηση του Οκτωβρίου του 2011, όταν είχε εκτιναχθεί στο 20,2% από 19,1% έναν μήνα νωρίτερα. Μάλιστα, η πραγματική ανεργία εκτιμάται πως κυμαίνεται σε σαφώς υψηλότερα ποσοστά. Και αυτό διότι δεν υπολογίζονται στις επίσημες μετρήσεις οι εργαζόμενοι εκείνοι οι οποίοι τέθηκαν σε αναστολή σύμβασης μικρότερη των τριών μηνών και με μείωση του μισθού κάτω του 50% και επίσης επειδή δεν λογίζονται ως άνεργοι, αλλά ως οικονομικά μη ενεργοί, και τα 133.523 άτομα που προστέθηκαν σωρευτικά από τον περυσινό Απρίλιο σε εκείνους οι οποίοι ούτε εργάζονται αλλά ούτε και αναζητούν εργασία.
Η προ κορωνοϊού ύφεση
Αξίζει να σημειωθεί ότι, από βήματος της Βουλής, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι η ύφεση είναι παγκόσμιο φαινόμενο και ότι δεν φέρει ουσιαστική ευθύνη η κυβέρνησή του. Πέραν του γεγονότος ότι επικρατεί μια γενική εικόνα καθυστέρησης λήψης μέτρων, τα οποία αποδείχτηκαν αποσπασματικά, υπάρχει και η προ κορωνοϊού περίοδος.
Η Ελληνική Στατιστική Αρχή έχει καταγράψει ότι, ύστερα από 12 συνεχή τρίμηνα ανάπτυξης επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα -μόλις σε τέσσερις μήνες- μπήκε σε ύφεση ήδη από τον Οκτώβριο του 2019, δηλαδή πολύ πριν από τον κορωνοϊό. Είναι επίσης γεγονός ότι η προηγούμενη κυβέρνηση «παρέδωσε» μια οικονομία που «έτρεχε» με ρυθμό 2,8% το δεύτερο τρίμηνο του 2019, ο οποίος... έπεσε στο 1% στο τέταρτο τρίμηνο του 2019. Κι αυτό οφείλεται στις πολιτικές της κυβέρνησης της Ν.Δ.
Από εκεί και πέρα, το πρώτο τρίμηνο του 2020, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 0,9% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2019 και κατά 1,6% σε σχέση με το τέταρτο τρίμηνο του ίδιου έτους. Τι δείχνουν τα στοιχεία αυτά; Ότι η Ν.Δ. -που εγκαλούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για την... αναιμική ανάπτυξη του 2% υποσχόμενη 4%, ενώ παρέλαβε την οικονομία στο +2,8%- σε μόλις εννέα μήνες καταγεγραμμένης διακυβέρνησης έχει επιτύχει να συρρικνώσει την οικονομία τουλάχιστον στο 60% της περιόδου αυτής.
Συν τοις άλλοις, ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας ανέφερε στις 24 Ιουνίου του 2020 ότι η ύφεση κατά το β’ τρίμηνο του 2020 θα ανέλθει στο 16%. Συνεπώς, είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο το πώς ο πρωθυπουργός της χώρας θεωρεί πως ισχυροποιείται η ελληνική οικονομία, όταν μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος του εμπορικού κόσμου, ο τουριστικός κλάδος και οι εργαζόμενοι αρχίζουν να βιώνουν τις συνέπειες της κρίσης.
