Η ποινική δίωξη και η δικαστική έρευνα για την εξάρθρωση της Χ.Α. πρέπει να ολοκληρωθεί το ταχύτερο δυνατόν και με σεβασμό στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο. Διαρροές από τη δικογραφία ή από στοιχεία που κατέχουν οι αστυνομικές αρχές δεν ωφελούν την πρόοδο της δικαστικής έρευνας. Με τον ανεξέλεγκτο και κατευθυνόμενο, μάλιστα, τρόπο, που γίνονται οι διαρροές, δεν ενημερώνουν, αλλά συσκοτίζουν την κοινή γνώμη, η οποία ευλόγως ενδιαφέρεται να υπάρξει αποφασιστική απάντηση στην κακοποιό δράση των νεοναζιστών. Η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται ότι δεν κερδίζει τίποτα με τη μετατροπή των δελτίων των 8 σε τηλεδικεία και των τηλεθεατών σε οιονεί ενόρκους δικαστές.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Χ.Α. δρούσε ως εγκληματική οργάνωση, με "θυγατρικές" συμμορίες στον υπόκοσμο και με τις πλάτες αστυνομικών οργάνων. Ήδη, οι δικαστικές αρχές έχουν περιλάβει στο κατηγορητήριο σχεδόν το σύνολο των κακουργημάτων που περιγράφονται στον ποινικό κώδικα. Τι προσφέρει, άραγε, η κατηγορία περί απόπειρας καταλύσεως του δημοκρατικού πολιτεύματος; Σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης, θα επαυξήσει τα ισόβια, που είναι πιθανά με βάση το υπόλοιπο κατηγορητήριο;
Πρόκειται, άραγε, για υπερβολή των δικαστικών αρχών; Είναι η πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση (ακριβέστερα, μετά τη δίκη των πρωταιτίων της δικτατορίας) που ενεργοποιείται η διάταξη περί εσχάτης προδοσίας. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι είμαστε στην αρχή της δικαστικής έρευνας και συνεπώς πρέπει να προνοήσουμε μήπως και βρεθούν στοιχεία, όπως μεγάλα οπλοστάσια, ενδείξεις για προπαρασκευή πράξης κατά του πολιτεύματος, διασυνδέσεις με εκτεταμένους θυλάκους στην Αστυνομία και τον Στρατό, κι όλα αυτά μέσα σε ένα περιβάλλον ακροδεξιάς αντικοινοβουλευτικής ρητορικής. Τότε, οι Αρχές θα όφειλαν να ασκήσουν δίωξη για κατάλυση του πολιτεύματος. Μόνο που δεν θα αφορούσε μόνο την ηγεσία της Χ.Α., αλλά και τους πιθανούς συνεργάτες της στα δυναμικά ερείσματα του κράτους.
Γιατί, λοιπόν, προτρέχει η Δικαιοσύνη; Δημιουργείται η εντύπωση ότι η επί τόσα χρόνια αδρανούσα Πολιτεία (όχι μόνον η Αστυνομία, αλλά ούτε ένας εισαγγελέας δεν κινήθηκε αυτεπαγγέλτως παρά τις δημόσιες καταγγελίες και τη δράση της Χ.Α.), τώρα επιχειρεί να υπερβάλει εαυτήν είτε για να εξιλεωθεί είτε για να ενεργοποιήσει μια αμφιλεγόμενη δίωξη, με κυρίαρχα πολιτικό χαρακτήρα, όπως είναι η απειλή κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος, η οποία ιστορικά έχει χρησιμοποιηθεί εις βάρος της Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πρόκειται, άραγε, για μία, εξ αντικειμένου, δικαστική συνεισφορά στη θεωρία των "δύο άκρων";
