Τι θα γινόταν, δηλαδή, αν τους ίδιους και τα συστημικά ΜΜΕ τούς διακατείχε το έξαλλο, τυφλό μίσος από την απώλεια της εξουσίας, που τους υποκινούσε επί τέσσερα χρόνια.
Ναι, θα ήταν δύσκολα με μια αντιπολίτευση που θα υπονόμευε συστηματικά κάθε μέτρο, θα καλλιεργούσε τον πανικό, θα πριόνιζε το ΕΣΥ, θα αποδομούσε τους συντονιστές της προσπάθειας, θα απαιτούσε από την Ευρώπη να μας λιώσει σαν κατσαρίδες και θα ζητούσε ανά τρεις ώρες να φύγει η κυβέρνηση των μαδούρων.
Αυτά κατά πάσα πιθανότητα θα είχαν συμβεί αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ξέρουμε όμως και τι δεν θα είχε συμβεί.
Δεν θα είχε πιαστεί ο υπουργός Εργασίας με μια γίδα 85 εκατομμυρίων στην πλάτη.
Δεν θα είχε ξεπουλήσει ο υπουργός Ενέργειας κάθε κανόνα περιβαλλοντικής προστασίας με διαδικασία κατεπείγοντος.
Δεν θα είχε πλέξει ο υπουργός Ανάπτυξης το εγκώμιο της κερδοσκοπίας και δεν θα του φαινόταν λογικό να πληρώνουμε 1,5 ευρώ τις μάσκες μιας χρήσεως.
Δεν θα είχε βρει ευκαιρία ο υπουργός Εσωτερικών να προωθήσει τις απευθείας αναθέσεις στους ΟΤΑ.
Δεν θα είχε περάσει η υπουργός Παιδείας όλους τους κόφτες που ζητούν για τη Μέση Εκπαίδευση οι σχολάρχες και οι ιδιοκτήτες των ΙΕΚ.
Και σίγουρα θα είχαν επιδοτηθεί από το κράτος οι συμβάσεις εργασίας και όχι η αναστολή τους.
Αυτά ως βασικά.
Γιατί η πραγματική αγωνία τού τι μας περιμένει τώρα, που κυβερνάει η Ν.Δ., αφορά τα από εδώ και πέρα.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
