Η πανδημία επανέφερε την έννοια της εθνικοποίησης στον δημόσιο διάλογο ύστερα από δεκαετίες εξύμνησης της αντίθετης διαδικασίας, δηλαδή των ιδιωτικοποιήσεων.
Η εθνικοποίηση επανήλθε πρώτα και κύρια μαζί με τη διαπίστωση και παραδοχή ότι στις δύσκολες στιγμές είναι το κράτος και η δημόσια διοίκηση που θα αναλάβουν να σηκώσουν το βάρος και όχι ο ιδιωτικός τομέας.
Μάλιστα πολλοί διαμορφωτές γνώμης της Δεξιάς αναγνωρίζουν ότι μία από τις δυσκολίες του μέλλοντος θα είναι η αντιμετώπιση του πάνδημου πλέον αιτήματος για δημόσια υγεία ως ευθύνη του κράτους και όχι ως εμπόριο. Αλλά και γενικότερα η μετάπτωση των οικονομιών σε "πολεμικές συνθήκες" αυξάνει τον κρατικό παρεμβατισμό και τον κεντρικό σχεδιασμό.
Ειδικότερα όμως σε ό,τι αφορά τις στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεις η λύση της εθνικοποίησης έχει πάψει να αποτελεί ταμπού, καθώς η πανδημία έχει φέρει τα πάνω κάτω.
Η Ιταλία μιλάει για εθνικοποίηση της Alitalia, ενώ και η Γαλλία έχει δηλώσει ότι δεν θα διστάσει να προχωρήσει σε εθνικοποιήσεις επιχειρήσεων εάν χρειαστεί.
Και καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι εθνικοποίηση δεν είναι να δίνεις ανεξέλεγκτα λεφτά σε μια ιδιωτική επιχείρηση για να μην κλείσει, αλλά και ο έλεγχος που το κράτος δικαιούται να ασκεί, αφού βάζει τα χρήματα.
